Είναι σαφές το προβάδισμα του «OPPENHΕΙMER» στο δρόμο για τα Oscar, τώρα που πήρε και τη ενίσχυση από τους Βρετανούς, δίπλα στις τόσες άλλες προτιμήσεις υπέρ του. Επιβεβαιώνεται ωστόσο ότι ο στενός του αντίπαλος είναι το «Poor things»
Στην ΑΝΑΛΥΣΗ που είχα κάνει για το OSCAR Κινουμένου Σχεδίου, είχα χαρακτηρίσει το «Spiderman: Across the spider-verse» ως «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ». Ότι εντάξει όλες οι συζητήσεις, όλες οι φιλολογίες, όλοι οι προβληματισμοί΄ γύρω από το κινούμενο σχέδιο, τι πρέπει, τι δεν πρέπει, αν και πως ορίζεται κι όλες οι εν γένει ζυμώσεις, ωστόσο όταν έρχεται η ώρα, υπάρχει κάποιο που αφήνει τις συζητήσεις για αργότερα. Κι αυτό στη φετινή κούρσα είναι το «SPIDERMAN;ACROSS THE SPIDER VERSE» το οποίο, χτες Σάββατο, ο Σύνδεσμος των Καλλιτεχνών Κινουμένου Σχεδίου έχρισε ως «καλύτερο» , φορτώνοντας το επίσης με πλήθος βραβείων.
Αυτό θα το διαβάζετε κάθε χρόνο στην οσκαρική ανάλυση της Μουσικής, είναι και θα είναι το motto, περί του τι είναι ΜΟΥΣΙΚΗ στον Κινηματογράφο. Τα ξαναλέω λοιπόν, όπως το είπα και τα προηγούμενα χρόνια: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ «ΒΛΕΠΕΤΑΙ» ΚΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ «ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ»
Καταρχάς, να ξεκινήσω από τον τίτλο και να πω ότι ΑΡΙΣΤΑ έπραξε η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ως σκηνοθέτης αλλά και μεταφραστής του έργου και της παράστασης, που τον κράτησε στα αγγλικά. Διότι δεν προσδιορίζεται άρθρο. Αρα, δεν προσδιορίζεται και φύλο. Κι από εδώ ξεκινά η πεμπτουσία του έργου.
Όπως για το «MONUMENTS ΜΕΝ» και το «WINTER’S TALE»
Είπε ο Πάμπλο Μπέρχερ, ο Βάσκος δημιουργός του υποψήφιου στα Oscar «Robot dreams», όταν παραλάμβανε το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας για την ταινία αυτή : «Το κινούμενο σχέδιο δεν είναι είδος!». Εννοώντας πως είναι κι αυτό μια καλλιτεχνική έκφραση κι όχι απλώς ένα είδος ταινιών που απευθύνονται σε παιδάκια. Προφανώς κι αυτό υπαινισσόταν και ζητούσε από τους παρισταμένους να το βροντοφωνάζουν ρυθμικά «Το κινούμενο σχέδιο δεν είναι είδος». Αυτά βέβαια τα έλεγε επειδή υπάρχει «διχασμός» , ακόμα και μέσα στην ευρωπαική κινηματογραφική κοινότητα περί αυτού. Πολλοί Ευρωπαίοι κινηματογραφιστές έχουν θέσει κατά καιρούς το ζήτημα, λιγότεροι φυσικά από ό,τι στο Χόλυγουντ, ότι τα παιδιά τους προτιμούν να πηγαίνουν στα ‘αμερικάνικα», άρα εξακολουθούν να βάζουν θέμα…Θα το ξαναπώ για ένα συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας στο οποίο είχα παραστεί, και το ζήτημα το είχε βάλει μια Γαλλίδα παραγωγός , μεταφέροντας μας κάποιες συζητήσεις με το παιδί της. Και το παιδί ήταν καταπέλτης για όλα τα φιλμ του «είδους» που ήταν υποψήφια
Οι set decorators, οι διακοσμητές εσωτερικών χώρων , πλατό κλπ, οι οποίοι συνεργάζεται με τους υπεύθυνους σκηνογραφίας, τους production designer οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για ο,τιδήποτε αφορά σε υλικό οψης.
Εξαιρετικά δείγματα της «στηρικτικής» έννοιας, του supporting actor (στον τομέα αυτό, η αγγλική γλώσσα βάζει στις άλλες τα γυαλιά, είτε με το υποτιμητικό «β’ ρόλος» είτε με τη σνομπίστικη υπενθύμιση «μη πρωταγωνιστικός»), είναι μελέτη στηριγμάτων η φετινή 5άδα. Και βέβαια, όλα έχουν ξεκινήσει από το σενάριο, από τους ρόλους που τους έγραψαν, λαμβανομένου υπόψη ότι οι 4 από τους 5 είναι για ταινίες με υποψηφιότητα στο Oscar Σεναρίου. Όλα αυτά περί Σεναρίου και ρόλων τα λέω διότι έχει σημασία σε ποιο σημείο του σεναρίου εμφανίζεται ο κάθε ρόλος, τι έρχεται να εξυπηρετήσει, τι είδους ανάπτυξη του δίνουν και για ποιο σκοπό. Οπότε, μέσα από αυτά, θα καταλάβουμε και με ποια στοιχεία έχει να δουλέψει και να παλέψει ο κάθε ερμηνευτής.
Ο τίτλος του δημοσιεύματος αφορά στον ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΝΘΙΜΟ και στην ταινία του «Poor things», μια και νικητής στους Σκηνοθέτες αναδείχτηκε ο ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΝΟΛΑΝ για το “OPPENHEIMER”. Όμως υπάρχει συνέχεια , αν έχετε κέφι διαβάστε τη.
Από τις ωραιότερες παραστάσεις που έχω δει φέτος, είναι οι «ΤΡΕΙΣ ΨΗΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ» του ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΑΛΜΠΗ στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ του ΠΕΙΡΑΙΑ, το ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ με διαφορά από το αμέσως επόμενο , που είναι το Εθνικό.