Καταρχάς, μην προσκολληθείτε στον συγγραφέα. Γενικώς, μην προσκολλάστε στους συγγραφείς όταν πηγαίνετε να δείτε μια ταινία. Ξέρω, δεν είναι εύκολο από τον θεατή να ξεριζώσει την εντύπωση που σχημάτιζε διαβάζοντας ένα βιβλίο. Εφτιαξε τις δικές του εικόνες, εγωιστικά έχει την απαίτηση ο σκηνοθέτης που το μετατρέπει σε ταινία να του δείξει αποκλειστικά τις εικόνες που ο κάθε αναγνώστης χωριστά δημιούργησε διαβάζοντας το βιβλίο. Εξού κι επαναλαμβάνεται η φράση «σαν το βιβλίο δεν ήταν». Μόνο που η εν λόγω φράση, που καταντά αφορισμός, είναι κούφια πέρα για πέρα, δεν άπτεται της κινηματογραφικής πραγματικότητας, της κινηματογραφικής δημιουργίας, της κινηματογραφικής Τέχνης (και κινηματογραφική Τέχνη είναι ό,τι έχει να κάνει με την Τέχνη του Σινεμά κι όχι με τα … «έργα Τέχνης» και μόνο) και καταλήγει ανοησία. Χωρίς να παραγνωρίζω τη δυσκολία του πράγματος, επαναλαμβάνω και θα το επαναλαμβάνω όσο έχω φωνή και γραφίδα πως όταν μια Τέχνη μεταφέρεται σε μία άλλη υποχρεούται να ακολουθεί τους κανόνες της δεύτερης και μόνον αυτής.

..Τότε, και μια «μικρή» ταινία να κάνεις, «μικρή» που λέει ο λόγος, θα βρεις τρόπο και τρόπους να την ομορφύνεις, να την πλουτίσεις, να την κεντήσεις, να την κάνεις ΤΑΙΝΙΑ ρε αδερφέ… Κι αυτός είναι ο ΚΛΙΝΤ ΗΣΤΓΟΥΝΤ.

Σωματειακός χαμός στον κόσμο της Κινηματογραφίας ενόψει ανακοίνωσης υποψηφιοτήτων για τα ΟΣΚΑΡ και ο ένας μετά τον άλλο αποκαλύπτουν τα δικά τους. ΠΕΝΤΕ  ΣΩΜΑΤΕΙΑ, τα ένωσα σε ένα θέμα, πάρτε χαρτί και μολύβι-που έλεγαν και παλιά, κι αρχίστε το δικό σας παιχνίδι. Δίπλα στο κάθε Σωματείο βάζω και την ημερομηνία απονομής. Περιττό να σας πω ότι ο Λάνθιμος «παίζει» στα τέσσερα από τα 5 Σωματεία, πλην Ηχοληπτών

…Και δεν θα τα πούμε καλά διότι ως ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ, όταν κοιτάζω μια ταινία, κοιτάζω την ταινία, κι όχι το προφίλ του «δημιουργού». Κι η συγκεκριμένη ταινία του ΝΟΥΡΙ ΜΠΙΛΤΖΕ ΤΣΕΪΛΑΝ έχει, ως ταινία,  πολλές μα πάρα πολλές ελαττωματικότητες. 

Δεν είναι καλά τα νέα για τον ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΝΘΙΜΟ από το οσκαρικό μέτωπο. Το καθοριστικό για τις εξελίξεις ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ ΗΠΑ, δεν τον συμπεριέλαβε στην πεντάδα.

Μπαίνουμε στη φάση των Σωματείων και μια κι έχουμε πιάσει φέτος το θέμα από μεριάς Γιώργου Λάνθιμου αφού η ταινία του «Ευνοούμενη» δείχνει να βαδίζει προς τα Οσκαρ αλλά δεν ξέρουμε μέχρι που, θα ξεκινήσω από αυτόν. Και το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΜΟΝΤΕΡ μας έδωσε μεγάλη χαρά με την ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΥΡΟΨΑΡΙΔΗ. Στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΩΝ όμως η «Ευνοούμενη»  είναι εξ αρχής «εκτός» για λόγους συντεχνιακούς του συγκεκριμένου Σωματείου, κι όχι καλλιτεχνικούς, και θα τα γράψουμε πιο κάτω.

Εκείνο που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στις φετινές ΧΡΥΣΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ λοιπόν είναι πως όλοι αυτοί οι p.r που στήνουν και προωθούν το παιχνίδι μέσω των ψηφοφόρων του …αιγυπτιακού «σταυρόλεξου» και του ιαπωνικού .. «μαμά και νυφικά» , άφησαν εντελώς απέξω δύο ταινίες που έμοιαζαν πολύ «χρυσοσφαιράδικες» για προώθηση: «Η ΜΑΙΡΗ ΠΟΠΙΝΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ» δεν πήρε ΤΙΠΟΤΕ και το «ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ» σχεδόν τίποτε, παρά μόνο του τραγουδιού για το «shallow».Κι αντ’ αυτών, υπερ-προώθησαν κάτι άλλο σε μουσική βιογραφία, το «BOHEMIAN RHAPSODY» οπότε δεν «έσπασαν» την παράδοση.  Αρα, από τους p.r κι από τα στούντιο,  μεγαλύτερο ενδιαφέρον υπάρχει για τη μουσική βιογραφία του Φρέντυ Μέρκιουρυ, που καλή ταινία είναι, δεν λέω, αλλά κι ως καλύτερο δράμα.. πάλι, τι σου λέει …

….  ή  ΕΝΑ ΣΕΝΑΡΙΑΚΟ ΜΑΘΗΜΑ, ή FEEL-GOOD MOVIE ΚΛΑΣΕΩΣ, ή ΗΘΟΠΟΙΙΕΣ ΠΕΡΙΩΠΗΣ, ή ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΑ ΣΤΕΓΑΝΑ….   είναι μερικές φράσεις που θα μπορούσαν να έχουν μπει ως τίτλοι της κριτικής αυτής. Καθώς και πολλές ακόμα.

Αν και τα βραβεία τους θα απονεμηθούν τρεις μέρες ΠΡΙΝ την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα ΟΣΚΑΡ, το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ μόλις τώρα ανακοίνωσε τη δική του δεκάδα. Υπενθυμίζω στους αναγνώστες-φίλους του σινεμά πως τα βραβεία των Παραγωγών απονέμονται στις 19 Ιανουαρίου ενώ οι υποψηφιότητες των Οσκαρ ανακοινώνονται στις 22 του ίδιου μήνα.

Ξεκινά ως σάτιρα αλλά καταλήγει σε έργο ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ. Αυτό είναι που παίρνεις μαζί σου φεύγοντας, αυτό είναι που κατασταλάζει εντός σου, όσο περνούν οι μέρες.