Όλα αλλάζουν, όλα εξελίσσονται, το θέμα είναι πως βλέπει κανείς την έννοια «εξέλιξη». Αν την βλέπει κοιτώντας μπροστά, τότε είναι για καλό. Αν τη βλέπει με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν, τότε είναι μόνο κακή, αγγίζει τα όρια της κατάντιας. Για όποιον κοιτάζει πίσω.  Αυτό ισχύει για τα πάντα. Πόσο μάλλον για τα είδη του σινεμά. Όταν το ‘ίδιο το σινεμά έχει φύγει προς «άγνωστη» κατεύθυνση κι αυθαδιάζει και προς τις ίδιες τις αίθουσες του . Είτε του πάλαι ποτέ, είτε του αβέβαιου….σήμερα. Οσο για το μέλλον, άδηλον.

Κι αν δεν «γίνεσαι» με την παραπάνω συνδρομή, σίγουρα χάρη σε αυτά ΕΠΙΒΑΛΛΕΣΑΙ.

Περί του ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΥ ο λόγος διότι στο «ΚΑΤΗΓΟΡΩ τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ» βρήκε το ρόλο που τον επισημοποίησε και τον οριστικοποίησε ως σταρ- πρωταγωνιστή, τον έβαλε στην κορυφή του «Ολύμπου».

Το είχε ξεκινήσει με τον ΒΑΣΙΛΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, ο οποίος ως σεναριογράφο δεν τον αποχωριζόταν στη μελέτη του είδους. Διότι ο Γεωργιάδης δοκίμαζε τις δυνάμεις του στο γουέστερν μέσω… φουστανέλας. Κι ήθελε δίπλα του το Φώσκολο για τα σενάρια

Αξίζει θέαση και συζήτηση η καινούργια ταινία  του ΧΙΡΟΚΑΖΟΥ ΚΟΡΕ-ΕΝΤΑ, του Ιάπωνα που μας έδωσε το «ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ» για το οποίο προτάθηκε για Διεθνές Oscar, και το νέο του φιλμ διαδραματίζεται στη Νότιο Κορέα. Με πρωταγωνιστή τον Κορεάτη  ΣΟΝΓΚ ΚΑΝΓΚ ΧΟ, που γνωρίσαμε στα «ΠΑΡΑΣΙΤΑ» κι ο οποίος για το τωρινό φιλμ πήρε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κανών.

Αυτή η ταινία του ΓΙΑΝΝΗ ΔΑΛΙΑΝΙΔΗ είναι για να διδάσκεται πάνω στο τι σημαίνει «ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» μαζί με το «Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο» αλλά και άλλα του συγκεκριμμένου σεναριογράφου-σκηνοθέτη. Μαζί με την πατέντα -δόγμα του , περί «διανομής ως το ήμισυ της σκηνοθεσίας». Στο «ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΖΩΗΣ» συνυπάρχουν και τα δυο, κι υπάρχουν και μερικά ακόμα , που αξίζουν τον κόπο

Για την πολυσυζητημένη «ΑΝΑΝΕΩΣΗ» ως επιτακτική ανάγκη, σας τα έγραφα εδώ και πολύ καιρό, κι αυτή τελικά σφράγισε τα φετινά Oscar: H αναζήτηση διεύρυνσης των ορίων  του Συστήματος με την προσθήκη και την υιοθέτηση νέων πραγμάτων. Τη στιγμή που τα παραδοσιακά , σε αυτή τη φάση δεν ικανοποιούν την ανάγκη και με το γεγονός ότι το σινεμά έχει μπερδευτεί πολύ στα τελευταία χρόνια, με τις αλλαγές που συντελούνται. Με τις πλατφόρμες, με την «καταπόνηση» της αίθουσας, με την τεχνολογία, με τις αλλαγές των συνηθειών…Με την παραγωγή ψυχαγωγικού υλικού για κατ’ οίκον ψυχαγωγία, ή για…κατ’ οίκον κράτηση, όπως ορίστηκε από την πανδημία η οποία επηρέασε πολύ το σινεμά.

Η ανανέωση, για την οποία μιλούσαμε, εδώ και μήνες. Εφτα Οσκαρ στην Ταινία : Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου πρωτοτύπου , Α' γυναικείου ρολου, Β' Ανδρικού, Β γυναικείου, μονταζ. Είνα η τριτη ταινία που παίρνει τρια ερμηνευτικά Οσκαρ μετά το "Λεωφορείον ο ποθος" και το "Δικτυο"

Το ιδιαίτερο, το unique συνήθως προτιμάται, η Ακαδημία το εγκολπώνεται, 

Ο Μπρένταν Φρέηζερ δικαιώθηκε ερμηνευτικά

Και το είδαν όλο μαζί. Σεναριο-Σκηνοθεσία- ως ένα κι αξεδιάλυτο. Και το Μονταζ..κουμπάρος