Είναι ΔΥΣΚΟΛΗ ταινία το «TÁR» γι αυτό και χρειάζεται ενός τύπου «ξεκλείδωμα». Όχι επειδή ο θεατής είναι ανεπαρκής ώστε να το καταλάβει αλλά επειδή μπορεί να αιφνιδιαστεί, μπορεί να περίμενε άλλο πράγμα και μέχρι να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είναι το έργο που βλέπει κι αν του αρέσει ή όχι, να έχει χάσει μεγάλο μέρος της επαφής του με το έργο κι από κει και μετά η σύνδεση μεταξύ τους να είναι..επισφαλής.’Η ακόμα κι αδύνατη
Αν η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, όπως έγραψα στη σχετική με αυτήν Ανάλυση, δεν είναι (μόνο) ακρογιαλιές-δειλινά, τοπία ή χρώματα, έτσι και το ΜΟΝΤΑΖ δεν είναι αποκλειστικά αυτό που νομίζει η παρεξηγημένη περί αυτού άποψη, δηλαδή συγκρούσεις, τρακαρίσματα, κυνηγητά και παράλληλη δράση. Ακριβώς όπως η Φωτογραφία είναι η Οψη, έτσι και το ΜΟΝΤΑΖ είναι ο ΡΥΘΜΟΣ, η ΡΑΧΟΚΟΚΑΛΙΑ. Και κρίνεται με βάση το πως εξυπηρέτησε το έργο και την αντίληψη του. Δηλαδή κι ένα έργο «αργό» μπορεί να διακριθεί για το μοντάζ, αν αυτός ήταν ο απαιτούμενος εσωτερικός ρυθμός, αν ήταν ένα έργο με πλάνα διαρκείας.
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ είναι η ΟΨΗ. Θα το επαναλαμβάνω κουραστικά μεν, κάθε χρόνο δε. Δεν είναι μόνο ακρογιαλιές-δειλινά ή ωραία τοπία ή ζωηρά χρώματα. ‘Η, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτά. Το βασικό είναι η ΟΨΗ. Τι όψη διάλεξε ο διευθυντής φωτογραφίας να έχει η ταινία που του ανέθεσε ο σκηνοθέτης. Κυρίως εκείνες που είναι κάπως δύσκολο να αντιληφθούμε οι κοινοί θνητοί το «πάτημα», το που «πάτησε» για να βγάλει Οψη και τί Οψη έβγαλε.
Ενιαίος πιά ο Ηχος, από τα πέρσι, εκλαμβάνεται ως ένα συνολικό επίτευγμα με τις άφθονες επιμέρους υποδιαιρέσεις-ειδικότητες είτε μιλάμε για σύνθεση ήχου είτε για σχεδιασμό ήχου είτε για εγγραφή ήχου είτε για μοντάζ ήχου είτε για εφφέ ήχου…. Ζητούμενο , μαζί με την απόδοση είναι κι η ηχητική επιλογή. Κι αυτό έχει να κάνει με τη σκηνοθεσία και με το είδος. Άλλο ήχο θα βάλεις σε περιπέτεια κοινωνικής αναφοράς, διαφορετικό στην ίδια περιπέτεια αν στοχευει αποκλειστικά στη δράση κι εντελώς άλλον αν αυτή η περιπέτεια ορέγεται και το φανταστικό.. Ετσι, σαν μια πρώτη σύσταση όλα αυτά.
Και το σκηνοθετεί ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ. Τα ονόματα το μεταβάλουν σε ΓΕΓΟΝΟΣ
Καλή χρονιά για τα Οπτικα Εφφε θα λέγαμε ότι ήταν κι η φετινή μια κι η κατεξοχήν κατηγορία των blockbusters στήριξε ταινίες και στηρίχτηκαν σε αυτή την ειδικότητα κι οι σκηνοθέτες τους. Βάσισαν τη σκηνοθεσία τους σε αυτά, στα εφφέ, κι ακριβώς αυτό εννοώ - η σκηνοθεσία πέρασε γύρω τους και μέσα τους
Με καθυστέρηση ανακοίνωσαν τις πολλαπλές υποψηφιότητες του κλάδου τους τα μέλη του Σωματείου ΜΟΝΤΕΡ.
Η συνύπαρξη των δύο αυτών κλάδων κι η πολυπλοκότητα της έννοιας «Μακιγιάζ» είναι ενδιαφέρουσα για όποιον θέλει να μελετήσει το φετινό «μενού» καθ’ όσον έχουμε περιπτώσεις πολλές και ποικίλες. Εχουμε το μακιγιάζ των πολεμικών τραυμάτων, έχουμε το μακιγιάζ μεταμόρφωσης του πρωταγωνιστή, έχουμε και το κομμωτικό να υπερτερεί και να είναι αυτό που δίνει την εικόνα, έχουμε και περιπτώσεις που οδηγούν στη διαπίστωση ότι μια εξωτερική κατασκευή, που θα μπορούσαν κάποιοι να την παρερμηνεύουν ως ενδυματολογική, μαθαίνουμε από τους αρμόδιους ότι είναι καθαρά «ψιμυθιακή», ότι στο μακιγιάζ πιστώνεται και θα τα πούμε αυτά στις προσήκουσες ταινίες .
Η εν λόγω ταινία, ασιάτικη κι αμερικάνικη ταυτόχρονα, έχει κάνει την πιο ιδιαίτερη αίσθηση στον ετήσιο απολογισμό. Η αίσθηση αυτή βρίσκει οπαδούς, βρίσκει όμως κι απορημένους- όχι αναίτια. Ισως κι εναντιωμένους. Το θέμα είναι ότι τάραξε τα νερά κι αυτό την καθιστά ξεχωριστή.
Με τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ ως απόλυτη πρωταγωνίστρια, εξετάζονται τα φετινά ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ-η οσκαρικη 5άδα τους. Με τη Φαντασία είτε ως κουμάντο είτε ως παρέμβαση. Και τούτο, επειδή, όπως θα δείτε στο Μενού, είναι τα είδη τέτοια όπου καλείται ο Ενδυματολόγος να αναλάβει πρωτοβουλία.