Είναι η φράση-κλειδί στο "ΠΥΡΕΤΟΣ ΣΤΟ ΑΙΜΑ" που παίζεται απόψε Δευτερα στις 20.45 στο ΑΦΙΕΡΩΜΑ WARNER στη "Ριβιέρα" στα Εξάρχεια. Επιμέλειας Ηλία Φραγκούλη

Σε κάθε έργο, απαιτείται μια φράση από τον σεναριογράφο στην οποία να μπορέσει να πατησει ο σκηνοθέτης και να αναπτύξει τη σκηνοθεσία του.

Είναι η φράση του συγγραφέα ΟΥΙΛΙΑΜ ΙΝΓΚ (πήρε OSCAR ΣΕΝΑΡΙΟΥ για το "Πυρετός στο αίμα") που ανταποκρίνεται στην απαίτηση του ΗΛΙΑ ΚΑΖΑΝ για σφαιρική αντιμετωπιση των θεμάτων. Πρέπει να δούμε κι αυτή την άθλια μάνα από τη δική της μεριά και τι κόσμο κουβαλάει.. Στη σφαιρική αντιμετώπιση χαρακτήρων, δεν δίνεις συγχωροχάρτι για τις πράξεις, όμως, οφείλεις να δείχνεις τη μεριά και του αρνητικού προσώπου..Και μετι τρόπο τη ζητάει αυτή τη συγχώρεση από την κόρη της που γυριζει από το Ιδρυμα... αν και δεν τη ζητάει επακριβώς. Αυτο θα πει να εισαι σκηνοθέτης χαρακτήρων και θεμάτων.

Κάτι που δεν συμβαίνει στο "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ" του Νίκολας Ρέι που ακολουθεί στις 23.00. Εκεί η συμπάθεια αρχίζει και τελειώνει στα ταλαιπωρημένα παιδιά. Η μεριά των γονεων δίνεται αμυδρά...Σχεδόν καθόλου...

ΥΓ. Και κάτι ακόμα: Η σκηνή στο μάθημα που η Ναταλι Γουντ διαβάζει το ποίημα και βάζει τα κλάματα, ενώπιον όλης της τάξης, συγγνώμη αλλά έχει προηγηθεί , δυο χρόνια νωρίτερα, ο Αλέκος Σακελλάριος στο "Ξυλο βγήκε από τον Παράδεισο" όταν σηκώνει την Παπασταυρου να διαβάσει το ερωτικό απόσπασμα.