Θα σταθώ στον καθένα ξεχωριστά , για λίγο- τα πολλά θα τα πούμε στα αφιερώματα των ΟΣΚΑΡ
Ποιες ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (κι όχι ποιούς διευθυντές φωτογραφίας) «αριστοτελικά» (με βάση το έργο δηλαδή), επέλεξαν
Σημειωτέον, ότι αυτή μπορεί κάλλιστα να είναι κι η πεντάδα των Οσκαρ, αν και πάντα παίζει η πιθανότητα μιας παραλλαγής της τάξεως του ενός.
- ΡΟΤΖΕΡ ΝΤΗΚΙΝΣ «1917»
Είναι η μόνη από τις πέντε που δεν έχουμε δει αλλά έχουμε διαβάσει τόσα και τόσα. Προφανώς κι επισημοποιούνται όσα ειπώθηκαν για τη συνεργασία σκηνοθέτη (Σαμ Μέντες) και Διευθυντή Φωτογραφίας (Ρότζερ Ντήκινς) όπου ο πρώτος βάσισε τη σκηνοθεσία του στον τελευταίο, στην κάμερα του, αφού ο πολύς ο λόγος γίνεται για αυτό το περιβόητο μονοπλάνο του πολέμου για το οποίο γράφονται άρθρα κι άρθρα από ειδικούς ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ
- ΦΑΙΔΩΝ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ «ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΑ» (Ford v/s Ferrari)
Εδώ υπάρχει και μια προσωπική ικανοποίηση, όχι μόνο «πατριωτική» , επειδή δηλαδή ο Διευθυντής Φωτογραφίας είναι Ελληνας, αλλά και κριτικής επισήμανσης που απέρρεε από αυτό που βλέπαμε στην ταινία. Πως η κάμερα του Παπαμιχαήλ ήταν αυτή που κινούσε τους μηχανισμούς για να δώσουν ρεσιτάλ οι Ηχοι και να ακολουθήσει το μοντάζ, στην «παρακολούθηση» της ξέφρενης πορείας του ράλλυ 1966. Η χρήση των φακών, η δουλειά επί των πλάνων κι η εναρμόνιση «στατικών» εικόνων και «φρενώδους» διαδρομής είναι μια μεγαλειώδης ενορχήστρωση Διευθυντή Φωτογραφίας.
- ΡΟΝΤΡΙΓΚΟ ΠΡΙΕΤΟ «Ο ΙΡΛΑΝΔΟΣ» (The Irishman)
Πλην Ενδυματολόγων, την ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε τη βλέπουμε να επισημαίνεται σε πλείστα όσα Σωματεία, στα επί μέρους επιτεύγματα της χρονιάς. Όπως και στο Μοντάζ, έτσι και στη Φωτογραφία του Ροντρίγκο Πριέτο «βλέπουν» τη συμβολή στην πραγμάτωση της Σκηνοθεσίας του Σκορσέζε. Αυτό που χαρακτήρισαν ως «αργό» και «βαρετό» οι αδαείς κάποιοι, οι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ το αναγνωρίζουν ως επίτευγμα διότι όλο είχε να κάνει με τη σκηνοθετική γραμμή Σκορσέζε που ήταν η γεροντική νωχέλεια των γκάνγκστερ. Από τον τόνο ομιλίας ως την αργή «κίνηση» του μοντάζ και φυσικά την αργή κίνηση της κάμερας για να βγει αυτό που ήθελε ο σκηνοθέτης. Και με φωτισμούς «ουδέτερους», σαν να έχει φύγει και το «χρώμα» από τις ζωές τους, φωτισμούς γεροντικής χλωμάδας
- ΡΟΜΠΕΡΤ ΡΙΤΣΑΡΝΤΣΟΝ «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ»(Once upon a time ..in Hollywood)
H ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο δεν έχει αφήσει Σωματείο για Σωματείο από το οποίο να μην έχει επισημανθεί. Η φωτογραφία του Ρόμπερτ Ρίτσαρντσον αξιοποιεί το φως του L.A με μια διάθεση αλα ….. «La La Land», όχι φυσικά ως είδος αλλά ως «όψη» ευχάριστης ατμόσφαιρας όπου θα φιλοξενηθούν τα γεγονότα τα οποία δεν είναι «διατυπωμένα» έτσι όπως νομίζαμε ή περιμέναμε. Από τις πιο αριστοτεχνικές φωτογραφίες της χρονιάς.
- ΛΟΡΕΝΣ ΣΕΡ «JOKER»
Την «πέμπτη» θέση καταλαμβάνει ο «Joker» για τον οποίο βλέπουμε ότι τώρα που έπιασαν δουλειά τα Σωματεία και ξεφύγαμε από τις Ενώσεις Κριτικών, η ταινία δίνει διαρκώς το παρόν της .Οι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ανά κλάδους της αναγνωρίζουν επιτεύγματα. Οι Διευθυντές Φωτογραφίας επικροτούν τους φωτισμούς που είδαν την ταινία με «ρεαλιστική» φωτιστική διάθεση αλά «Ανθρωπος απ΄τη Γαλλία» κι όχι ως φωτογραφία ταινίας κόμικς και της αναγνωρίζουν συμβολή στο αποτέλεσμα και στρις διαστάσεις που το έργο πήρε
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Από την πεντάδα επισήμανσης λείπουν τα «Παράσιτα». Για τους Διευθυντές Φωτογραφίας, όλο αυτό πού είδαμε με τα χρώματα, τη γυαλάδα σκηνικού, τις αντιθέσεις και τις εναλλαγές, με επίκεντρο το σπίτι, είναι υπόθεση Σκηνογραφικής Διεύθυνσης κι όχι Διεύθυνσης Φωτογραφίας. Θα μπορούσε να παίζει η πιθανότητα «συντεχνιακού» κριτηρίου αλλά επειδή πέρσι το Σωματείο βράβευσε Ξένη Φωτογραφία (τον «Ψυχρό Πόλεμο») ο ενδοιασμός συρρικνώνεται. Θα δούμε βέβαια και τους εκλεκτούς της Ακαδημίας, που δεν είναι όλοι αυτοί οι υπεράριθμοι του Σωματείου κατά πόσο κρατούν την ίδια ετυμηγορία.
H απονομή θα γίνει στις 25 Ιανουαρίου 2020