Υπό την προϋπόθεση πάντα πως ακόμα κι αν μας καλύπτει το αποτέλεσμα, είτε ως γούστο είτε κι ως κριτήριο, δεν πρόκειται για κανενός τύπου επιβεβαίωση διότι είναι σαν να ξεχνάμε ποιοι τις δίνουν τις «Χρυσές Σφαίρες» οπότε αν ο καθένας θεωρεί ότι ταυτίζεται με το «υψηλό κριτήριο» του «σταυρόλεξου» της… Βραζιλίας,, του «μαμά και μωρό» της… Ιαπωνίας , του «ο άντρας μου κι εγώ» της.. οποιασδήποτε Κορέας, ε, τότε τι να του πεις
Όπως επίσης, επειδή τα γράφω κάθε χρόνο, μια κι από τα 21 χρόνια που έζησα στα Οσκαρ, στα 13 από αυτά έζησα ταυτοχρόνως και στις «Χρυσές Σφαίρες (τιμώ τη μνήμη του YANNIS BEGAKIS και της CLEO LEIGH, δύο ΑΓΙΩΝ Ανθρώπων, που μου άνοιξαν αυτή την πόρτα και μπόρεσα να μπω βαθιά στις διαδικασίες , όπως είχα μπει και στις άλλες, της Ακαδημίας ώστε να ξέρω πως μιλάμε για «τη μέρα και τη νύχτα»), σιγά μη κι αυτοί οι 98 άνθρωποι έχουν την τεράστια οικονομική δυνατότητα να καλούν όλους αυτούς τους υπέρλαμπρους σταρ και να κλείνουν την κυκλοφορία του Λος Αντζελες.
Προωθητικός μηχανισμός είναι οι «Χρυσές Σφαίρες», δεν υπάρχει κάποιο εξειδικευμένο κριτήριο, τη δύναμη την έχουν οι ατζέντηδες και τα στούντιο κι από κει και μετά άλλοτε εξυπηρετούν κάποιον, κάποτε άλλοτε και ίσως και συχνά προσπαθούν είτε να είναι στο πνεύμα των επερχόμενων Οσκαρ (τα στούντιο κι ο ατζέντηδες εννοώ) ή να στηρίξουν κάποιον που δεν θα πάρει Οσκαρ αλλά έχει εξασφαλιστεί προ-οσκαρικός θόρυβος γύρω από αυτόν, είτε τον άνθρωπο είτε την ταινία.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, στην μεν πρώτη θα έχουν πει «ότι εμείς το προβλέψαμε», ενώ στη δεύτερη θα ισχυρίζονται ότι «εμείς τον βραβεύσαμε ενώ η Ακαδημία τον αδίκησε» οπότε αυτά θα υπογραμμιστούν από τον προωθητικό μηχανισμό . Και μέχρι τα Οσκαρ, ο εν λόγω μηχανισμός θα διαφημίζει (άρα θα φέρνει λεφτά στα ταμεία) την ταινία που συν τοις άλλοις πήρε και «Χρυσή Σφαίρα» και δι αυτού του τρόπου έχουν κατασκευάσει ένα προ-οσκαρικό βραβείο, το οποίο μπορεί επί της κινηματογραφικής ουσίας να είναι επιταγή χωρίς αντίκρυσμα, επί της αγοράς, όμως, κάνει τη δουλειά του. Γι αυτό και γίνεται όλη αυτή βαβούρα.
Επιπλέον, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ουσιαστική αγωνία μια και δεν μετράει επακριβώς εφόσον δεν επαναληφθεί η νίκη στην Ακαδημία, υπάρχει μία χαλαρότητα στους υποψήφιους και στους καλεσμένους κι έτσι ο τηλεθεατής μπορεί και συμμετέχει σε ένα χαρούμενο πάρτυ διασημοτήτων. Κι επ’ αυτού δεν χωρεί η παραμικρή αμφιβολία.
Επιπλέον, ειδικά φέτος, έτσι όπως μας έχουν τρελάνει οι ημερομηνίες των Οσκαρ που τα έφεραν νωρίτερα, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΡΡΟΗ, ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΨΗΦΙΣΕΙ. Οπότε, ο μύθος για τους γνωρίζοντες έχει «καταρρεύσει», για τους μη γνωρίζοντες που δεν νοιάζονται και πολύ και σε αυτούς ποντάρει ο προωθητικός μηχανισμός, θα επαναληφθεί το «τα ίδια Παντελάκη μου»
Συνεπώς, όσο κι αν μας αρέσει το αποτέλεσμα, είναι προϊόν του παραπάνω.
Από αυτή την άποψη βλέπουμε τα….. παρακάτω:
Το «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ» είναι ο επί της ουσίας μεγάλος νικητής με ΤΡΙΑ «Σφαιράκια» στο ενεργητικό του , τα οποία καθρεφτίζουν ότι η ταινία στην «πιάτσα» συζητιέται πολύ και για τις διακρίσεις στο «Μεγάλο». ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ (ΟΚ, είναι σάτιρα οπότε δεν ενοχλεί και τόσο εδώ η κατάταξη στην κατηγορία), ΣΕΝΑΡΙΟΥ (για τον Ταραντίνο) και ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ για τον ΜΠΡΑΝΤ ΠΗΤ
Κι από την άλλη, το «1917» που αναμενόταν ξεχωριστά, κι είχαν ήδη γραφτεί τα ενθουσιώδη σχόλια στο opening night της 28ης Νοεμβρίου στη Νέα Υόρκη, περίμεναν τις «Χρυσές Σφαίρες» ώστε να κάνουν εμφανή την παρουσία του αφού από ό,τι διαβάζαμε είναι έργο για Οσκαρ. Πήρε δύο «σφαιράκια» αλλά πολύ ουσιαστικά, ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΡΑΜΑ αλλά και Σκηνοθεσία για τον ΣΑΜ ΜΕΝΤΕΣ.
Οπερ σημαίνει ότι αυτούς τους δύο μας ετοιμάζουν για «μονομάχους» της Μεγάλης Βραδιάς των Οσκαρ αφού, όμως, προηγουμένως δούμε και τι θα πουν στα Σωματεία τους οι ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ, οι ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ και σε ένα βαθμό κι οι ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΙ- για τους τελευταίους λέω «σε ένα βαθμό» επειδή το πνεύμα εκεί είναι πιο συντεχνιακό και μάλιστα προβλέπεται κι από το ίδιο το καταστατικό που έχει να κάνει μόνο με μέλη του Σωματείου ή με δουλειές που κλείστηκαν μέσω Σωματείου και καταβάλλουν εκεί τα ποσοστά τους. Δεν είναι συνωμοσία αυτό, είναι ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ!!!
Στην κατηγορία της ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ επιβεβαίωσαν την ισχύ του Κορεάτικου φιλμ «ΠΑΡΑΣΙΤΑ», χωρίς, όμως, να του δώσουν κάτι περισσότερο. Εδώ πιθανόν να έχουμε αποκλίσεις στα Οσκαρ και να δούμε το φιλμ να παίζε σε περισσότερες διακρίσεις αλλά θα δούμε και τα Σωματεία. Το ότι πήρε τη «Χρυσή Σφαίρα» δεν σημαίνει απολύτως τίποτε διότι σε πρόσφατα χρόνια- για να μείνω μόνο σε αυτά- έχουμε δει να παίρνει τη «Σφαίρα» έργο που δεν ήταν καν υποψήφιο για το Ξενόγλωσσο Οσκαρ όπως είχε γίνει με το «Μαζί ή τίποτα» του Φατίχ Ακίν ή και με το «Εκείνη» του Βερχόφεν και παλαιότερα και με πολλά άλλα..
Η βράβευση τους ΓΙΟΑΚΙΝ ΦΙΝΙΞ ενθουσιάζει τους θαυμαστές του- και ΔΙΚΑΙΩΣ!- και τον επαναφέρει στην τελική ευθείας της διεκδίκησης, από την οποία τον είχαν αποκλείσει οι Κριτικοί με τις Ενώσεις τους , ως συνολικό σνομπάρισμα στον εμπορικό «JΟKER».
Οι φίλοι του ΓΙΟΑΚΙΝ ΦΙΝΙΞ και του «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ» είναι οι πιο ευτυχισμένοι της χρυσοσφαιράδικης επιλογής. Και στην περίπτωση του Φίνιξ σημασία θα έχουν τα επερχόμενα Βραβεία κυρίως του Σωματείου των Ηθοποιών , των BAFTA επίσης ώστε να δουν προς τα πού γέρνει η μπαλάντζα. Πάντως στην απονομή των «Σφαιρών» ο Ανταμ Ντράιβερ, ο κύριος αντίπαλος του, από το «Ιστορία γάμου», έχασε έδαφος και ενεργοποιεί το μηχανισμό μνήμης πως εδώ που τα λέμε ούτε από τις ενώσεις κριτικών έχει υπερ-στηριχτεί. Μένει να δούμε το Σωματείο τους.
Κι η «Ιστορία γάμου» δεν αποκόμισε τίποτα (όπως δεν έχει αποκομίσει πολλά ούτε από τις Ενώσεις των Κριτικών) πλην ενός βραβείου για την ΛΟΡΑ ΝΤΕΡΝ στην κατηγορία του Β’ Γυναικείου ρόλου, που δείχνει ότι μπορεί να την οδηγήσει και στο Οσκαρ.
Για να μείνουμε λίγο ακόμα στους Ηθοποιούς, το βραβείο Ηθοποιού Κωμωδίας ή Μιούζικαλ στον ΤΑΡΟΝ ΕΓΚΕΡΤΟΝ για το «ROCKETMAN», σε συνδυασμό με την υποψηφιότητα του κι από το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΗΘΟΠΟΙΩΝ, του ανεβάζει πολύ τις μετοχές για συμμετοχή στην οσκαρική πεντάδα και μένει να δούμε ποιόν θα απειλήσει:Τον Ντι Κάπριο , που ήταν συνυποψήφιος στις «Σφαίρες» στην ίδια κατηγορία, τον Μπαντέρας που δεν τον έχει συμπεριλάβει το Σωματείο ή τον Ντε Νίρο που δεν τον έχει συμπεριλάβει κανένας αλλά ο λογαριασμός με την ερμηνεία του στον «Ιρλανδό» παραμένει ανοιχτός;
Επαναλαμβάνω πως εδώ μιλάμε για ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ, διότι η κάλπη της Ακαδημίας έχει ήδη κλείσει. Συνεπώς ότι έχει συμβεί με τον Εγκερτον ή με οποιονδήποτε άλλον είναι εκτός χρυσοσφαιράδικης επιρροής.
Η Ρενέ Ζελβέγκερ στο δράμα ως «Judy» δείχνει ισχύουσα αλλά ας δούμε και την Σύνθια Ερίβο στο «Harriet» καθώς και το τι λέει το Σωματείο Ηθοποιών κι η Κινέζα ΑΟΚΟΥΑΦΙΝΑ στον κινέζικο «Γλυκό αποχαιρετισμό» με το Βραβείο της Κωμωδίας παίρνει μια «ώθηση» που, όμως, επαναλαμβάνω, πέφτει στο κενό ως «Χρυσή Σφαίρα» αν δεν την έχουν ήδη ψηφίσει οι Ηθοποιοί της Ακαδημίας ως αναγνωρισμένη «μία από τις πέντε καλύτερες»
Και μένει ο «ΙΡΛΑΝΔΟΣ». Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ. Δεν πήρε απολύτως τίποτε.
Το κρατάμε αλλά εδώ κι αν περιμένουμε Σωματεία και λοιπούς. Διότι αυτά περί «Netflix» δεν θα τα συζητήσω σοβαρά. Δηλαδή πέρσι με τη «Ρόμα» προσκυνούσαν το «Netflix» και φέτις τι έγινε; Μαλώσανε; Παρεξηγήθηκαν πως δεν τους έστειλε sms στην ονομαστική γιορτή τους; Η μήπως οι «χρυσοσφαιράδες» ήθελαν να επιβεβαιώσουν (βλ «εξυπηρετήσουν») τα στούντιο που δεν το ήθελαν το έργο εξ αρχής και δεν το χρηματοδότησαν; Ενώ πέρσι το «Ρομα» του Netflix σάρωνε και στις «Χρυσές Σφαίρες»…
Ακολουθεί η ΛΙΣΤΑ των ΝΙΚΗΤΩΝ:
Best Motion Picture — Drama)
“1917” (Universal)
Best Motion Picture — Musical or Comedy
“Once Upon a Time in Hollywood” (Sony)
Best Actress in a Motion Picture — Drama
Renée Zellweger (“Judy”)
Best Actor in a Motion Picture — Drama
Joaquin Phoenix (“Joker”)
Best Actress in a Motion Picture — Musical or Comedy
Awkwafina (“The Farewell”)
Best Actor in a Motion Picture — Musical or Comedy
Taron Egerton (“Rocketman”)
Best Actress in a Supporting Role in Any Motion Picture
Laura Dern (“Marriage Story”)
Best Actor in a Supporting Role in Any Motion Picture
Brad Pitt (“Once Upon a Time in Hollywood”)
Best Director — Motion Picture
Sam Mendes (“1917”)
Best Screenplay — Motion Picture
Quentin Tarantino (“Once Upon a Time in Hollywood”)
Best Motion Picture — Foreign Language
“Parasite” (Neon)
Best Motion Picture — Animated
“Missing Link” (United Artists)
Best Original Score — Motion Picture
Hildur Guðnadóttir (“Joker”)
Best Original Song — Motion Picture
“I’m Gonna Love Me Again” (“Rocketman”)