Στον τομέα της Φωτογραφίας σημαίνει επίσης πως οι υπεύθυνοι Σκηνογραφίας παρέδωσαν υλικό δυνατό στον διευθυντή Φωτογραφίας ώστε να έχει πάτημα για να κάνει τους φωτισμούς του, να κινήσει την κάμερα σε ασφαλή ντεκόρ είτε φυσικά είτε στημένα  και βέβαια ξεχωριστό  ενδιαφέρον θα έχει ο τελικός λόγος αν μέσα από την όμοια 5άδα,  το σύνολο των κλάδων, των 10.000 κινηματογραφιστών, θα επιλέξουν σε Σκηνογραφία και  Φωτογραφία  το ίδιο έργο και στα δύο επί μέρους  Επιτεύγματα

Πάμε λοιπόν να δούμε τη δουλειά των Διευθυντών Φωτογραφίας στα έργα που οι ίδιοι ξεχώρισαν  ως επιτεύγματα του κλάδου τους.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. DUNE-Γκρεγκ Φρέιζερ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: 2^η υποψηφιότητα για τον Αυστραλό κινηματογραφιστή, ήταν υποψήφιος και το 2017 για το «Lion»

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα όσο και δύσκολη δουλειά, Αμμος και Σκόνη, τα δύο βασικά στοιχεία με τα οποία έχει να δουλέψει ο διευθυντής φωτογραφίας. Να κάνει τις δύσκολες λήψεις του είτε μέσω ρεαλισμού είτε μέσω εφφέ, επίσης να κινηματογραφήσει άλλοτε με το φυσικό φως και πότε με την παρέμβαση φακών σε αυτό το φως και να συνδυάσει ύφος και στυλ και συγχρόνως να κρατήσει την ομοιογένεια και στους εσωτερικούς χώρους που, επίσης, αφθονούν  κι είναι χώροι για περιπετειώδες παραμύθι επιστημονικής φαντασίας που ο υπεύθυνος σκηνογραφίας τους εισηγείται σκουρόχρωμους, σύμφωνα με το σενάριο κι όπως το θέλει ο σκηνοθέτης. Ο Φρέιζερ κινηματογραφεί εκπληκτικά την έρημο  και της αποδίδει τα μέγιστα όταν μπαίνουν και τα εφφέ κι η έρημος ταράζεται σαν να ήταν θάλασσα.. Για να μην λησμονήσουμε την κίνηση της κάμερας στο να διευκολύνει το μοντέρ , στη συνέχεια, με τα πλάνα που θα χρειαστεί…Την κίνηση της κάμερας την είχαμε θαυμάσει και στο «Lion» κι ήταν αυτή που του είχε δώσει και την υποψηφιότητα

2. ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ (Nightmare alley)- Νταν Λόστσεν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: 2^η υποψηφιότητα για τον Δανό Διευθυντή Φωτογραφίας, είχε προταθεί και το 2018 για τη «Μορφή του νερού», πάλι με τον ίδιο σκηνοθέτη , τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Φοβερή μελέτη στο είδος «φιλμ νουάρ» έχει κάνει ο Δανός- τους τα μαθαίνουν πολύ καλά εκεί, κι εδώ η εφαρμογή γίνεται στην αισθητική και σκηνοθετική γραμμή Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο με τον οποίο επίσης έχουν συνεργαστεί πολλές φορές. Οι φωτισμοί του νουάρ είναι το πρώτο ζητούμενο, η χρήση της «σκιάς» κυρίως γύρω από τον πρωταγωνιστή και κατ’ επέκταση και το πλαίσιο του, για να δίνει την αίσθηση ατμόσφαιρας ταινίας του ’40 και σταρ του ’40, φωτίζει το έγχρωμο με λογική ασπρόμαυρου  αλλά και με τις σωστές «χαραμάδες» ώστε να περάσει το φως  και στα ντεκόρ του γκροτέσκο και να συνδυασθούν φωτογραφικά κι αισθητικά. Ταινία για να κάθεσαι να μελετάς φωτισμούς ατμόσφαιρας.

3. Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ (The power of the dog)- Αρι Γουέγκνερ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα για την Αυστραλιανή κινηματογραφίστρια.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Γυναίκα προσκάλεσε Γυναίκα. Για το γουέστερν γυναικείας ματιάς ή γενικότερα για τη γυναικεία παρέμβαση πάνω στο είδος που λέγεται γουέστερν με βάση ένα μυθιστόρημα που έδωσε στη σκηνοθέτη Τζέην Κάμπιον την αφορμή. Κι η γυναικεία ματιά της σκηνοθεσίας φυσικά κι αποτυπώνεται από τη γυναικεία ματιά της διεύθυνσης φωτογραφίας, στο πως παρακολουθεί η κάμερα της τα νεοζηλανδικά βουνά να υποδεικνύουν Μοντάνα, το πως δουλεύει το φυσικό φως κρατώντας από αυτό αλήθεια, το πως παρεμβαίνει με την ίδια διάθεση αλήθειας και στα ντεκόρ με την κάμερα της  και βέβαια με τη σύνθεση φωτισμών που δημιουργεί για τα close up του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς που είναι το αινιγματικό πρόσωπο της ιστορίας , του είδους γουέστερν κι αυτό που προκαλεί γυναίκες καλλιτέχνιδες να ασχοληθούν μαζί του, και να κάνουν τον καλό ηθοποιό ένα νέο χαρακτήρα του είδους, με το οποίο ως τώρα δεν είχε σχέση. Τα πολύτιμα close-up που συνθέτουν φώτα και σκιές για να του ανιχνεύουν τις ανομολόγητες, εσωτερικές διαθέσεις.

4. Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΒΕΘ (The tragedy of Macbeth)-  Μπρούνο Ντελμπονέλ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ:6^η υποψηφιότητα για τον Γάλλο κινηματογραφιστή που ακόμα, όμως, δεν το έχει κερδίσει. Ηταν υποψήφιος στα φιλμ : «Αμελί» (2002), «Ατέλειωτοι αρραβώνες» (2005), «Ο Χάρυ Πότερ κι ο ημίαιμος πρίγκηπας» (2010), «Inside Llewyn Davies» (2014), «Η πιο σκοτεινή ώρα» (2018)

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Φως και Σκιά στη μαυρόασπρη φωτογραφία για να αφηγηθούν μαυρόασπρο τον «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ , ακολουθώντας (ο σκηνοθέτης Τζόελ Κοέν) αυτή την παράδοση, των μαυρόασπρων «Μάκβεθ» κι όχι μόνο τη συγκεκριμένη τραγωδία ( αλα Κουροσάβα και Ουέλς ) αλλά ακόμα περισσότερο μια μαυρόασπρη αίσθηση βοειοευρωπαϊκου κινηματογραφου, κάτι ανάμεσα σε φωτισμούς ταινιών του Ντράγιερ και του Μπέργκμαν που να φωτίζουν αυστηρά γεωμετρικά σκηνικά-σχήματα  θεατρικής καταβολής  και να συνδυάζεται ο εξπρεσιονισμός με τη λιτότητα. Το τελευταίο είναι άθλος κι είναι αυτό που ανεβάζει την «Τραγωδία του Μάκβεθ», το μελετημένο οπτικό στυλ πάνω στο ποιά σχολή θα ακολουθηθεί. Φυσικά, λαμβάνουμε υπόψη κι εδώ τα close up όλων των ηθοποιών και δη του πρωταγωνιστή που στην ερμηνευτική λιτότητα του προσδίδεται εξπρεσιονιστικό πλαίσιο φωτισμών και background.

5. WEST SIDE STORY – Γιάνους Καμίνσκι

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: O ΟΣΚΑΡΟΥΧΟΣ της 5άδας είναι αυτός ο κορυφαίος Πολωνός της εκεί Μεγάλης Σχολής την οποία πάντρεψε με σπουδές στις ΗΠΑ, και  πήρε ΔΥΟ ΟΣΚΑΡ, ένα για την «ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΣΙΝΤΛΕΡ» το 1994 και το δεύτερο για την «ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΡΑΫΑΝ» το 1999, και τα δύο με τον ΣΤΗΒΕΝ ΣΠΗΛΜΠΕΡΓΚ. ‘Οπως με τον Σπήλμπεργκ είναι κι η φετινή υποψηφιότητα του κι όλες οι προηγούμενες του («Amistad»-1998, « Το άλογο του πολέμου»-2012, «Λίνκολν»-2013). Η μόνη από τις 7 υποψηφιότητες της καριέρας του που είναι με άλλο σκηνοθέτη κι όχι με τον Σπήλμπεργκ είναι το 2008 για «Το σκάφανδρο κι η πεταλούδα» με τον Τζούλιαν Σναμπλς.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Μια από τις βασικές διαφορές της γραμμής Σπήλμπεργκ στο θεσπέσιο μιούζικαλ ήταν να είναι έργο κάμερας παρά μοντάζ , σε αντίθεση με το μνημειώδες του Ρόμπερτ Γουάιζ. Ενας από τους κύριους λόγους είναι πως εδώ η χορογραφία θα κινηματογραφείτο, δεν θα έδινε αυτή το ρυθμό ,δεν υπήρχε ο χορογράφος ως συν-σκηνοθέτης σε αντίθεση με το παλιό εξού και υποβαθμίστηκε κι ο ρόλος του Μπερνάρντο που ήταν ρόλος για να δημιουργηθεί και σκηνοθετηθεί από χορογράφο και να αναδείξει χορευτή για ηθοποιό (όπως τότε με τον δικό μας Τζωρτζ Τσακίρη). Συνεπώς, η δουλειά που αναλάμβανε ο Γιάνους Καμίνσκι ήταν θεμελιώδης. Η κάμερα του θα κατέγραφε τις χορογραφίες και το ρυθμό τους και συγχρόνως οι φωτισμοί θα έπρεπε να ακολουθήσουν την οπτική αντίληψη της Σκηνογραφίας (που ήταν, φυσικά, της Σκηνοθεσίας), το ρεαλιστικό ύφος, φως και χρώμα. Φαίνεται από την εισαγωγική σκηνή με τι τρόπο κινεί την κάμερα μέσα στη φτωχογειτονιά ως μια μικρογραφία θύμησης του παλιού, φαίνεται όμως κι η προσωπική του σφραγίδα στις παρεμβάσεις. Η προσωπική του σφραγίδα έχει ως ένα από τα σπέσιαλ της τις διαθλάσεις του φωτός μέσα από τα παράθυρα ή το να φτιάχνει φωτιστικές εστίες πάνω στο ντεκόρ. Με αυτό το πτυχίο δημιουργεί και εικόνες μιούζικαλ, σε μικρές φωτιστικές, χρωματικές λεπτομέρειες του ντεκόρ, όπως λχ στην απομονωμένη γειτονιά των ερωτευμένων, με το φως μέσα από τα παράθυρα, να φτιάχνει ξαφνικά μια εικόνα μιούζικαλ κανονικού μέσα από τον καταγραφόμενο ρεαλισμό, που είναι όμως ρεαλισμός του είδους . Και φυσικά όταν έχει να υποδεχθεί κοστούμια  που θα κάνουν το χρώμα, εκεί οι φακοί του κι η κάμερα του φτιάχνουν άγημα υποδοχής και προσφοράς φιλοξενίας.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Ακόμα δεν έχουν βγάλει τα πορίσματα τους οι Διευθυντές Φωτογραφίας από το Σωματείο τους, όμως, όπως υπενθυμίζω κάθε χρόνο, τα αποτελέσματα τους σπάνια επαναλαμβάνονται στα Οσκαρ, τουλάχιστον όχι με την ίδια συχνότητα όπως των Σκηνοθετών, των Παραγωγών, των Ηθοποιών ή άλλων Σωματείων. Και τούτο επειδή κάθε κλάδος έχει διαφορετική αντίληψη για τη Φωτογραφία. Άραγε οι Ηθοποιοί θα γοητευθούν εξίσου με το σκηνογραφικό στο «μονοπάτι των χαμένων ψυχών» ή θα τους ελκύσουν τα close up του Μπενεντικτ Κάμπερμπατς στην «Εξουσία του σκύλου» που του δίνουν προοπτική; Κι οι Σκηνογράφοι; Λογικά στη Φωτογραφία δεν θα πάνε με τον «Μάκβεθ»; Γιατί όμως όχι και με  του  «μονοπατιού» Ντελ Τόρο, και δεν ξεχνάμε πως βλέπουν τη φωτογραφία Ηχολήπτες, Μοντέρ, καλλιτέχνες των Εφφέ κι εδώ υπάρχει όνομα και λέγεται «Dune»….