Προσέξτε, μίλησα για το  «Θέμα», όχι για το «Σενάριο». Χωρίς αυτό να σημαίνει πως το σενάριο υπολείπεται, αντιθέτως χάρη στο ΘΕΜΑ μπορεί κι αυτό να επωφεληθεί και φτάσει ως την υποψηφιότητα του Οσκαρ Σεναρίου εκ Διασκευής. Όμως, αν αυτό συμβεί, θα έχει να κάνει με τη δύναμη  του θέματος.

Το οποίο θέμα είναι το ME TOO, ή μάλλον εκεί εστιάζεται. Το  σενάριο με τη σειρά του ακολουθεί την πεπατημένη των ταινιών «δημοσιογραφίας», των «δημοσιογραφικών θρίλερ» αν προτιμάτε τον όρο, που έχουν να κάνουν με τη δημοσιογραφική έρευνα και πως αυτή έφερε στο φως ένα μεγαλο θέμα, ένα πολιτικό ή κοινωνικό σκάνδαλο. Οι κορωνίδες σε αυτό το είδος ονομάζονται «ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ» και «SPOTLIGHT» («Όλα στο Φως») , οι δυο ταινίες που ως κινηματογραφικό αντικείμενο είχαν τη δημοσιογραφική έρευνα κι είχαν είχαν ως αντικείμενο ή μία το “watergate”-το σκάνδαλο των πολιτικών υποκλοπών επί προέδρου Νίξον, η άλλη το σκανδαλο του σοδομισμού ανηλίκων αγοριών από καθολικούς ιερείς στη Μασαχουσέτη.

Κι εδώ , τη δημοσιογραφική έρευνα παρακολουθεί το σεναριο, η οποία έρευνα, όμως, έχει να κάνει με την περίπτωση του παραγωγού του Χόλυγουντ Χάρβεϊ Γουένστιν, με το σκάνδαλο me too, όπως ονομάστηκε ακτιβιστικά κι αφορούσε στη σεξουαλική προσβολή και παρενόχληση των γυναικών που έρχονταν να εργαστουν δίπλα του.

Κινηματογραφικά η ταινία, μπορει να ανήκει στη σχολή των ταινιών που προανέφερα, όμως με τις ταινίες εκείνες δεν συγκρίνεται, είναι ολοφάνερη εδώ η περίπτωση ότι ασχολούμαστε με το θέμα και μόνο με το θέμα. Φυσικά, καποιος υπερασπιστής της ταινίας μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτή ακριβώς είναι κι η σκηνοθεσία του έργου,   η προβολή του θέματος.

Αυτή η προβολή πάντως, όντως ακολουθεί γραμμή «θρίλερ» με την έννοια της πλοκής, της περιπλοκής και των αποκαλύψεων, εστιάζει στις δύο κοπέλες των Τάιμς της Νέας Υόρκης που έκαναν την έρευνα κι η έρευνα τους είναι με τον τρόπο με τον οποίο γίνεται, προσδίδει στο έργο υπόθεση», εκεί που κανονικά μιλάς αποκλειστικά για «πληροφορίες». Όμως ΤΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ!! Και με τι δημοσιογραφικό τρόπο γίνονται . Κι οι χαρακτήρες των δυο αυτών ερευνητριών, που τις υποδύονται η ΖΟΕ ΚΑΖΑΝ κι η ΚΑΡΕΫ ΜΑΛΙΓΚΑΝ , είναι χαρακτήρες αντιδράσεων, όπως καθρεφτίζονται πάνω τους τα γεγονότα της έρευνας καθώς αυτή διεξάγεται.

Ως κινηματογράφος δεν διαθέτει γοητεία, όμως, δεν μπορείς να πεις ότι δεν είναι και σωστός ή συνεπής πάνω στη γραμμή που έχει επιλέξει για το θέμα του. Κι η ερευνα ως έρευνα έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Διότι ανακατεύει και γνωστα πρόσωπα αλλά κι επειδή κρατά οριακά τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην καταγγελία και στο κουτσομπολιό.

Είναι σαφέστατα ταινία καταγγελίας, η φωτογραφία, έχει την κάμερα στραμμένη πάνω στην αυστηρότητα του θέματος, τόσο από πλευράς κίνησης της μηχανής και χρήσης των φακών  όσο και φωτισμών αλλά και κάδρου, αυτό το κάδρο ενίοτε γίνεται δημοσιογραφικά ενοχλητικό στο βαθμό που μιλάμε για κινηματογράφο, όμως από την άλλη είναι μία επιλογή ώστε το θέμα, που επαναλαμβάνω ότι είναι ο ΣΤΑΡ, να πετυχει το σκοπό του , να φτάσει το στόχο του, να σκεπάσει τους θεατές.

Αναλογο είναι και το ΜΟΝΤΑΖ, αναλογο με τη φωτογραφία αν και θεωρώ ότι κάνει ένα βήμα παραπάνω, δίνει ρυθμό στον καταιγισμό των πληροφοριών, συμμαζευει τις πληροφορίες ώστε το έργο να έχει ροή αλλά και να μην ξεφευγει από τη δημοσιογραφική λογική του.

Αξίζει να σημειωθούν κάποιες συμμετοχές, όπως της ΑΣΛΕΪ ΤΖΑΝΤ, η οποία δεν υποδύεται καν τον εαυτό της, εμφανίζεται επισήμως  ως Ασλεϊ Τζαντ και κάνει μια ακόμα καταγγελία σε βάρος του εν λόγω παραγωγού, ως ίσως το πρώτο επωνυμο θύμα του -κι είναι καταπέλτης. Η δευτερη πολύ ωραία συμμετοχή που αντιπροσωπεύεται από μία σκηνή, έχει μετατραπεί σε ρόλο, είναι ο ρόλος της Αγγλίδας θύματος που την υποδύεται η θαυμασια ηθοποιός ΣΑΜΑΝΘΑ ΜΟΡΤΟΝ κι είναι ένας εκπληκτικά ερμηνευμένος συνεντευξιακός μονόλογος.

Πραγματι όσο διαρκεί αυτή η ταινία, οι αποκαλύψεις είναι που σου προκαλούν το ενδιαφέρον, ο τρόπος ξεσκεπάσματος, το καθαρα κινηματογραφικό επίτευγμα είναι επί  του σεναριακού που υπακούει στους κανόνες «διασκευής»,  το υπολοιπο κινηματογραφικό ελέγχεται….

Η σκηνοθεσία είναι της ΜΑΡΙΑ ΣΡΕΗΝΤΕΡ και το σενάριο είναι της ΡΕΜΠΕΚΑ ΛΕΝΚΙΕΒΙΤΣ που χειρίζεται το υλικό των δυο ερευνητριών, το οποίο αποτελεί την πηγή του σεναρίου.