Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος έχουν ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ενδιαφέρον τα τραγούδια ως επιλογές κι από που προέρχονται και τι διανθίζουν ή εκφράζουν ή υπογραμμίζουν- με τον δικό τους, συμπληρωματικό τρόπο.

Πάμε να τα «δούμε»- διότι και το κινηματογραφικό τραγούδι, όπως και την κινηματογραφική μουσική, το «βλέπουμε». Στην ταινία. Είτε κατά τη δράση είτε κατά την εισαγωγή είτε κατά τους τίτλους φινάλε. Αναλόγως του τι θέλει να εκφράσει.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. «Applause» από το «TELL IT LIKE A WOMAN» - Μουσική και Στίχοι: Νταϊάν Γουόρεν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR:  14^η υποψηφιότητα για την Νταϊάν Γουόρεν κι ακόμα δεν λέει να το πάρει Ωστόσο, πέρσι, μετά από μια ακόμα ήττα της, της απένειμαν ΤΙΜΗΤΙΚΟ για το σύνολο του έργου της.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Χαρακτηριστικό είδος τραγουδιού που φέρει την υπογραφή της Νταϊαν Γουόρεν. Είναι κι η μόνη υποψηφιότητα της ταινίας, το τραγούδι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τη συνθέτη και στιχουργό, μια μπαλάντα  με κάποια κορύφωση στο ρεφρέν και εκφράζει το περιεχόμενο της ταινίας.  Και τη φόρμα της. Ιστορίες γυναικών όπου την κάθε μία , υπό τυπο «σκετς» έχει σκηνοθετήσει κι άλλη γυναίκα και μιλούν για γυναικεία προβλήματα. Το τραγούδι ανεβαίνει σκάλα  με την ερμηνεία της ΣΟΦΙΑ ΚΑΡΣΟΝ, που η βραχνή και συνάμα δυνατή φωνή της  του δίνει παλμό, κυρίως κατά το ρεφρέν.

2. «Hold my hand» από το «TOP GUN:MAVERICK» - Μουσική και Στίχου : Λαίδη Γκάγκα, BloodPop

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Oscar-ούχα η ΛΑΙΔΗ ΓΚΑΓΚΑ, το ΠΗΡΕ το 2019 για το τραγούδι «SHALLOW» από το «ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ». Η φετινή είναι η 3^η τραγουδιστική υποψηφιότητα της, έχει και μία υποκριτικής.

Για τον «BloodPop» (ή.. Μάικλ Τάκερ) είναι η παρθενική.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: «Ανεβαστικό» ως αίσθηση και μελωδία (οι στίχοι απλώς συνηγορούν), το οποίο κρατεί στην αρχή του κάτι από το παλιό «Top Gun», από το υπέροχο εκείνο τραγούδι του ΤΖΙΟΡΤΖΙΟ ΜΟΡΟΝΤΕΡ, το «TAKE MY BREATH AWAY» που είχε πάρει το OSCAR το 1987. Μόνο την εισαγωγή, ίσα να προλάβει να θυμίσει κι αυτομάτως αυτονομείται. Εχει πολύ καλή παραγωγή ενορχήστρωσης, διότι όλο συνδυάζεται με τους ήχους της ταινίας, συμβάλλει στη μείξη , είναι γραμμένο ως ύμνος αεροπορικός που ανεβαίνει στα ουράνια , ροκ επιρροής- αυτά είναι η κινηματογραφική του αξία, κυρίως το ότι πρέπει να βγαίνει μέσα από τους ήχους της ταινίας, ακριβώς όπως το εκπαιδευτικό αεροπλάνο που βγαίνει από τα σύννεφα και «σχίζει» το γαλάζιο.

3. «Lift me up» από το «BLACK PANTHER: WAKANDA FOREVER» - Μουσική: Τεμς, Ριχάνα, Ράυαν Γκούγκλερ, Λούντβιγκ Γκέρανσον. Στίχοι: Τεμς, Ράυαν Γκούγκλερ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα για τη Νιγηριανή Τεμς, καθώς και για τη Ριχάνα, που είναι αμφότερες τραγουδίστριες αλλά και τραγουδοποιοί, πρώτη τραγουδιστική υποψηφιότητα και για τον σκηνοθέτη της ταινίας, τον Ράιαν Γκούγκλερ, ο οποίος συμμετέχει στους στίχους αλλά και στη μουσική κι έχει και μια υποψηφιότητα ως παραγωγός για το «Ο Ιούδας κι ο μαύρος Μεσσίας».

ΟΣΚΑΡΟΥΧΟΣ της ομάδας , ο Σουηδός συνθέτης ΓΚΟΥΣΤΑΒ ΓΚΕΡΑΝΣΟΝ ο οποίος είχε πάρει το OSCAR ΜΟΥΣΙΚΉΣ για το πρώτο «BLACK ΡANTHER» , το 2019, και για το δεύτερο παίρνει τη 2^η υποψηφιότητα του, αυτή τη φορά στην κατηγορία του Τραγουδιού.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Πέρα από τα θετικά που λέγονται και γράφονται για τη Ριχάνα και τη φωνή της και την εξαιρετική χρήση των οργάνων που τη συνοδεύουν, ενδιαφέρον έχει το πως όλο αυτό εξυπηρετεί κινηματογραφικά. Είναι για το τέλος αλλά πραγματικά έχει δουλευτεί (εξού και τόσοι πολλοί άνθρωποι που μοιράζονται τα credits, ανάμεσα τους κι ο σκηνοθέτης αλλά κι ο συνθέτης του score,ο οποίος δεν είναι συστηματικός τραγουδοποιός  είναι, όμως, για να οδηγήσει το τραγούδι εκεί που οδηγεί όλη η ταινία: Σε ένα τόνο ανόδου αλλά και δραματικό, σε ένα τόνο φινάλε πέραν παραμυθιού. Σαν να έχει δουλευτεί με το σενάριο και την όλη ταινία ταυτοχρόνως και παραλλήλως,, σαν να την παρακολουθούσε σε όλη τη διάρκεια..

4. «Naachu Naachu» από το «RRR»- Μουσική: Μ.Μ.Κεερεβαάνι, Στίχοι: Τσαντραμπόζε

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα και για τους δύο Ινδούς καλλιτέχνες.

TAYTOTHTA KATHΓΟΡΙΑΣ: Τραγούδι- Χορογραφία, ολόκληρο νούμερο, που συμπυκνώνει όλη την ταινία, αισθητικά και περιεκτικά. Ένα 3ωρο ιστορικό έπος με διάθεση παραμυθιού, στην Ινδία πριν την Ανεξαρτησία και το συγκεκριμένο τραγούδι είναι σε μια εκδήλωση των αποικιοκρατών, με καλεσμένους και καλεσμένες που φοράνε τα καλά τους, οι δυο παράταιροι Ινδοί δεν γίνονται δεκτοί και τότε ανεβαίνουν  στην υπαίθρια πίστα κι αρχίζουν αυτό το χορό , το «Naachu Naachu», που παρασύρει και τους παρισταμένους, πρώτα τις γυναίκες οι οποίες έχουν γοητευθεί από το ρυθμό των δυο Ινδών και κατόπιν και τους ίδιους τους υποχρεωμένους αποικιοκράτες. Είναι πραγματικά περίπτωση τραγουδιού που συμπυκνώνει ταινία. Πως ήταν του Εμινεμ στο «8 mile» ή το «Que sera sera»  στο «Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά» του Χίτσκοκ.. Και πως να μην πω για «Τα παιδιά του Πειραιά» το οποίο είναι  ο ορισμός του τραγουδιού που χαρακτηρίζει ταινία- ωστόσο το «Ποτέ την Κυριακή» είχε κι άλλες υποψηφιότητες, πάντως σε αυτό κατέληξε,  στο τραγούδι, κι αυτό πήρε  πάνω του όλη την ταινία.

5. «This is  a life» από το «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ» (Everything everywhere all at once)- Μουσική και Στίχοι: Ράυαν Λοτ, Ντέηβιντ Μπερν. Στη μουσική συνεργάζεται κι η Μίτσκι.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα για τον Ράυαν Λοτ, τον ιδρυτή της μπάντας -τρίο «Son Lux» που υπογράφουν το score της ταινίας, της μουσικής της επένδυσης δηλαδή, πρώτη υποψηφιότητα και της Γιαπωνέζας καλλιτέχνιδας Μίτσκι  που συνεργάζεται στη σύνθεση του τραγουδιού ( όχι στο συνολικό score) ενώ OSCAR- ΟΥΧΟΣ της παρέας είναι ο ΝΤΕΗΒΙΝΤ ΜΠΕΡΝ, που έχει συνδέσει το όνομα του μουσικά με τους «TALKING HEADS» και κινηματογραφικά με το «Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ» του ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΜΠΕΡΤΟΛΟΥΤΣΙ για το οποίο είχε πάρει το OSCAR ΜΟΥΣΙΚΗΣ μαζί με τον ΡΟΥΙΤΣΙ ΣΑΚΑΜΟΤΟ και τον ΓΚΟΥΝΓΚ ΣΟ. Η φετινή είναι η 2^η υποψηφιότητα του.

TAYTOTHTA KATHΓOΡIAΣ: Ο,τι είχα γράψει για τη μουσική της ταινίας στο ειδικό αφιέρωμα της, ισχύει απόλυτα για το τραγούδι. Ισως εδώ περισσότερο. Πως αν ακούσεις τη μουσική χωρίς να βλέπεις την ταινία , σε παραπέμπει σε άλλες εικόνες από αυτές που έχουν φροντίσει οι δημιουργοί της. Το ίδιο και στο τραγούδι. Στο οποίο έχει συμβάλλει τα μέγιστα η Μίτσκι, η Γιαπωνέζα συν-συνθέτης, η οποία το ερμηνεύει στους τίτλους . Το τραγούδι είναι απαλό, μελωδικό, ακούγεται και σαν νανούρισμα εδώ όμως υπάρχει και μια διαφορά ως προς τη μουσική: Είναι τραγούδι τίτλων φινάλε, είναι κατάληξη της αντίστιξης, είναι αυτό με το οποίο θέλει να κλείσει η «παλαβή» ταινία η οποία  έβαλε κι ανθρώπινο ορό πριν το φινάλε.. και με τη γλύκα του τραγουδιού είναι σαν να ανατρέπει όλα όσα μας έδειχνε επί ένα 2ωρο.

EN KATAKΛΕΙΔΙ: Θα ξεκινήσω από τον Στήβεν Σπήλμπεργκ, ο οποίος έκανε δημοσίως δηλώσεις ενθουσιασμού υπερ του τραγουδιού «Naachu Naachu» καθώς κι υπερ της ινδικής ταινίας «RRR» που το εμπεριέχει. Ξεκινώ από τον Σπήλμπεργκ χώρια ότι του θυμίζει και μια σκηνή χορογραφίας από το δικό του «West Side Story» , αλλά μια ενθουσιώδης δήλωση σκηνοθέτη για τραγούδι σημαίνει ότι δεν είναι μια προσωπική αδυναμία  αλλά ότι εκφράζει και τους σκηνοθέτες. Ότι είναι   τραγούδι για να ψηφιστεί από τους Σκηνοθέτες. Κι αυτό επειδή έρχεται κι υπενθυμίζει Σχολή, το Bollywood, που σε όποιο είδος κι αν ανήκει μια ταινία η διακοπή της ροής για την παρεμβολή χορογραφημένου τραγουδιού είναι υπογραφή. Κι αυτά οι σκηνοθέτες τα εκτιμούν. Θυμόμαστε άλλωστε και το τραγούδι από «Slumdog millionaire»..

Από κει και μετά, το ρεύμα του «Τα πάντα όλα» άραγε διακόπτεται από τους Συνθέτες οι οποίοι στο Σύνδεσμο τους βράβευσαν «Τα πάντα όλα» ως score, ως μουσική επένδυση συνολικά της ταινίας, όμως ως τραγούδι βράβευσαν της Νταιάν Γουόρεν το «Applause»; Σημαίνει ψήφους και στην Ακαδημία ή απλώς ηταν μια συντεχνιακή επιλογή; Ηχολήπτες και Μοντέρ λογικά θα σταθούν δίπλα στο «Hold my hand» του «Top Gun», αλληλοαναδεικνύονται οι Τεχνες τους,  ενώ οι των οπτικών (εννοώ εφφε, μακιγιαζ, κοστούμια) θα μπορούσαν να έχουν κρατήσει το  Lift me up του «Black panther» που μεσα από τη δική τους αισθητική, οδηγεί στην κατάληξη, στο φινάλε,  και με ένα τρόπο την εκφράζει.  

Οι Ηθοποιοί θα μπορούσαν να συνταυτιστούν με τους Σκηνοθετες υπερ του ινδικού, που είναι χορογραφημένο κι αξιοποιεί ερμηνευτές αλλά οι περιπτώσεις  της Ριχάνα και της Λαίδη Γκάγκα δεν αφήνουν ασυγκίνητους- ως είδος τραγουδιών για αυτά που αρέσουν στους ηθοποιούς να τα έχουν για φινάλε τους. Οι Σκηνογράφοι και μόνο για το πως έχει στηθεί το  ινδικό τραγούδι για να γίνει σκηνή μιούζικαλ 4,5 λεπτών έχουν κάθε λόγο να είναι ενθουσιασμένοι.