Το «ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΑΜΟΥ» είναι κωμωδία που γράφτηκε για το θέατρο από τον ΠΟΛΥΒΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ, ο οποίος μόλις είχε «χηρέψει» συγγραφικά, έχοντας χάσει τον σταθερό συνεργάτη ΝΙΚΟ ΤΣΙΦΟΡΟ.Ο Πολύβιος Βασιλειάδης αν και ενημερωμένος και κατατοπισμένος άνθρωπος, που παρακολουθούσε στενά το γαλλικό θέατρο και βασικά το μπουλβάρ από το οποίο αντλούσε ιδέες, για κάποιο λόγο ήθελε πάντα συνεργάτη. Ένα από τα ελάχιστα που υπέγραψε μόνος του ήταν το σενάριο για την κινηματογραφική κωμωδία του Δαλιανίδη «Οι κληρονόμοι». Ενπάση περιπτώσει, όμως, πολύ σύντομα «τακιμιάζει» με τον ΛΑΚΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, που δεν ήταν Τσιφόρος αλλά ήταν πεπειραμένος   και κατεβαίνουν ως καινούργιο συγγραφικό δίδυμο για κωμωδίες- καλύτερος τους ελάτης θα αποδειχτεί ο Βουτσάς στις συνεργασίες του με τον Ριζο.

Στα ξεκινήματα του όμως το δίδυμο , πετυχαίνει «λαχείο»  που κάνει πάταγο. Γι αυτό μιλώ και για τον Ενεστωτα  πάντα διότι ποιος θα φανταζόταν ότι η πρώτη φορά που ο θίασος ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ-ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ θα εβγαζε σαιζόν με ένα έργο, θα ήταν 3 χρόνια,3 σαιζόν πριν το φινάλε  τους και θα ήταν αυτό εδώ το έργο. Όπως και ποιος θα πίστευε, αν δεν τα έχει ζήσει ή αν αγνοεί την Ιστορία,  ότι στη 10ετή συνεργασία του το  ζεύγος ΜΟΝΟ ΔΥΟ φορές έβγαλαν σαιζόν με ένα έργο, με τούτο εδώ και τον επόμενο χρόνο με τη «Βασίλισσα Αμαλία». Βεβαίως κι είχαν επιτυχίες τεράστιες μόνο που  έρχονταν με το δευτερο έργο διότι συνηθιζαν να ξεκινούν με κάτι του Παπαμιχαήλ που δεν τραβούσε τον κόσμο , το κατέβαζαν κι αναλάμβανε η Αλίκη η οποία χαλούσε τον κόσμο…Τότε γίνονταν οι επιτυχίες. Με το δευτερο έργο…

Εδώ όμως είχε συμβεί το εξής και χαλούσε ο κόσμος προκαταβολικά. Από το καλοκαίρι, όταν ανακοινώθηκε το ανέβασμα, το οποίο θα γινόταν στο θέατρο «Χατζηχρήστου» που ήταν και μεγαλο. Ακόμα δεν είχε αποκτηθεί το Αλίκη»-ήρθε τον επομενο χρόνο με την «Αμαλία»..

Η διαφήμιση όλη ήταν γύρω από τα «7 χρόνια γάμου», ως το καινούργιο έργο που θα ανέβαζαν Το οποίο ήταν έργο publicity,δημοσιότητας, που είχε ξεσηκώσει την περιέργεια του κοινού το οποίο πέθαινε να μαθαίνει τα νέα του ζεύγους  κι ό,τι συνέβαινε γύρω από την Αλίκη και πόσο μάλλον γύρω από τη σχέση με το Δμήτρη και το γάμο τους…

Κι ενώ δεν ήταν ακριβώς «επτα» τα χρόνια , για κάτι σχολαστικούς σαν τον υποφαινόμενο, όλο συζητιόταν γύρω από αυτό. Στο μεταξύ, είναι κι η πρώτη φορά μετά από χρόνια που «χωρίζουν» κινηματογραφικώς κι η Aλίκη  έχει κάνει ταινία με άλλο παρτενέρ, το Νίκο Γαλανό, το «Ένα αστείο κορίτσι» κι όχι με το Δημήτρη κι η δημοσιότητα  δουλεύει γκάζια. Κανονική μαθήτρια η Αλίκη της Ελίζαμπεθ Τέιλορ που ήταν μάνα στο publicity αν και μεγαλύτερη, πριν την Τέιλορ ,θεωρείτο η Τζόαν Κρώφορντ.

Κι έτσι, γίνεται τον Οκτώβρη η πρεμιέρα στο θέατρο «Χατζηχρήστου» και ξεκινούν οι ουρές οι οποίες θα τερματίσουν τις εμφανίσεις τους μετά το Πάσχα.. Χάλαγε ο κόσμος.Πήγαιναν να δουν τα της κρεββατοκάμαρας και των καυγάδων Αλίκης-Δημήτρη, εν τω μεταξύ η παράσταση είχε διανθιστεί και με ευρήματα, ένα από αυτά ήταν ότι υπάρχει εσωτερική εκπομπή τηλεόρασης κι η Αλίκη έβγαινε στο καντραν της TV, στη Σκηνή κι έλεγε την εκπομπή της. Διότι το ζεύγος του έργου που περνά την κρίση κι έχει να κάνει με τις ζήλειες και το φόβο της απιστίας, τους θέλει και τους δυο εργαζόμενους, εκείνον στα τουριστικά (;-κρατώ επιφύλαξη για το αν ήταν έτσι και στο θέατρο, έχουν περάσει και 52 χρόνια -Χριστέ μου!!!) κι εκείνη ήταν παρουσιάστρια της τηλεόρασης, που μόλις τότε είχε μπει στη ζωή των Ελλήνων, η Αλίκη έδινε συμβουλές στις γυναίκες, όλο αυτό έκανε πολύ μοντέρνο. Της είχε γράψει κ ένα τραγούδι ο ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗ με τον οποίο είχε συνεργασία εκείνη τη χρονιά στο σινεμά, στο ¨Ένα αστείο κορίτσι», γενικώς ήταν όλα φροντισμένα και προπάντων ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΕΝΑ.  Κι επι πλέον είχε γραφτεί ως έργο, σε αντίθεση με το publicity, με πολύ τακτ, με λεπτότητα, με γνώση θεατρική  κι είχε πάρει πολύ καλές κριτικές για το είδος, ειδικά η Αλίκη είχε υμνηθεί από την «Αλκη Θρύλο» (κι από άλλους βαρείς θεατρικούς κριτικούς) όπως κι ο Δημήτρης αν κι ο ρόλος του θεωρείτο «παιχνιδάκι» ενώ στης Αλίκης διαπιστωνόταν ωρίμανση στο παίξιμο, και στο ότι δεν έκανε το κοριτσάκι (στις λαϊκες απογευματινές, βέβαια, δεν ξέρω τι συνέβαινε…)οπότε συνέβαλε κι η κριτική θέλω να πω, στο να έρθει πρωτο θέατρο. Δεύτερο για την Ιστορία ήρθε το «Σλουθ» με Χορν-Αλεξανδράκη..

Προχωράμε.

Μόνο που δεν ενδιαφέρεται η Αλίκη να το κάνει ταινία, με το Δημήτρη δεν θα ξαναπαίξουν μαζί στο σινεμά μετά την "Υπολοχαγό Νατάσα" που προβαλλεται τηχρονιά του "Επτα χρόνια γάμου" (και μιας guest εμφανσης του Δημητρη το "Η Αλίκη Δικτάτωρ"), μόνο στα θέατρο θα παιξουν ζευγαρι για τα επόμενα τρια χρόνια κι αυτό με..τραυμαστισμούς οπότε θα χωρίσουν οριστικά. Αρα, δεν ενδιαφερόταν ούτε η Αλίκη ούτε ο Φίνος για τα κινηματογραφικά δικαιώματα.

Και το παίρνει η Καραγιάννης Καρατζόπουλος. Για τον Βουτσά. Με τον οποίο είχαν συνεργασία κι είχαν συνεργασία κι οι δύο συγγραφείς, και το κάνουν ταινία με τον ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑ και την ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ.

Κι έρχεται 30ό σε εισπράξεις, ένα σκαλάκι δηλαδή πάνω από την «Ερωτική συμφωνία». Τέτοιο χάλι!

Κι εδώ θα αναρωτηθεί κανείς «γιατί;»

Κι ο Βουτσάς κι η Κοντού τη δημοφιλία τους την έχουν. Βασικά ο Βουτσάς. Και λοιπόν; Ξαφνικά αυτό το έργο, απογυμνωμένο από το publicity (χρησιμοποιώ επίτηδες την ξένη λέξη επειδή όλο αυτό μου κάνει πολύ αμερικάνικο) ως  έργο μοιάζει τελείως άδειο.

Είναι αυτό που λέει η θεωρία του ζωτικού χώρου πως ένα πράγμα που λειτουργεί σε ένα τόπο, αν πας να το μεταφυτεύσεις, στον καινούργιο πιθανόν να μη λειτουργήσει.

Κι υπάρχει και κάτι άλλο ακόμα, από τα κύρια του θεάτρου και του σινεμά. Αφορά στα ΕΡΓΑΚΙΑ. Τα «εργάκια» είναι που θέλουν την περισσή φροντίδα και τρυφερότητα στο ανεβασμα τους διαφορετικά θα βγουν πολύ μέτρια.

Αυτό το έργο γράφτηκε ,έγινε ,διαφημίστηκε και πέτυχε ακριβώς επειδή έπαιζε πάνω στον μύθο των συγκεκριμένων σταρ , του συγκεκριμένου ζεύγους. Με άλλους ηθοποιούς, είτε ήταν καλοί είτε δεν ήταν δεν είχε τύχη, παρα μόνο αν θα παιζόταν χρόνια αργότερα ή με άλλο τίτλο ως κάτι καινούργιο  , χωρίς μνήμες. Ξαφνικά, με ένα άλλο ζευγάρι το έργο δεν είχε προσλαμβάνουσες. Κι η χημεία μεταξύ Βουτσά και Κοντού δεν ήταν κι η πιο ενδεδειγμένη, ελάχιστες φορές ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ, που απαιτεί όρους η αμεσότητα, έπαιξαν ζευγάρι. Αλλοι άντρες ταίριαζαν στην Κοντού, διαφορετικού τύπου γυναίκες πήγαιναν με την ιδιοσυγκρασία και το όλον του Βουτσά.

Οπότε ούτε από εδώ είμεινε τίποτα. Εχουν χαθεί όλα τα στοιχεία εκείνα που έκαναν το κοινό να αισθάνεται ότι βλέπει κάτι αληθινό με την Αλίκη και τον Δημήτρη ενώ με τον Βουτσα και την Κοντού έβλεπαν δυο ηθοποιούς καλούς μεν, να παίζουν μία σχέση ζήλειας κι 7ετούς κρίσιμου γάμου κι όχι να την ..βιώνουν

Για το κοινό του σινεμά και της συνοικίας δεν είχε κανένα νόημα όλο αυτό.