Αυτό τι σημαίνει; Ότι το υλικό που χρησιμεύει ως βάση για την ΟΨΗ είναι κοινό. Εκπορεύεται εννοείται από τον υπεύθυνο σκηνογραφίας, τον production designer, ο οποίος, μεταξύ άλλων , είναι αυτός που εισηγείται το χρώμα και στη συγκεκριμένη φετινή 5άδα, το κοστούμι , όπου έπαιζε σημαίνοντα ρόλο, ανταποκρίθηκε πλήρως.

Ο κλάδος, που είναι κι αυτός ο οποίος ορίζει την ΟΨΗ ως ο κατεξοχήν, και δεν ταυτίστηκε με τη δουλειά των Σκηνογραφικών Υπεύθυνων, ούτε των Ενδυματολόγων, είναι ο κλάδος της ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ, ο οποίος δυο εκ των προτεινομένων από Σκηνογράφους, που ανταποκρίνονται κι οι Ενδυματολόγοι, τα αντικατέστησε. Εξω η «Barbie» κι ο «Ναπολέων», αντ’ αυτών από τους Διευθυντές Φωτογραφίας το «El conte» και ο «Maestro». Οπερ σημαίνει, όπως θα διαβάσετε και στην περί ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ , ΑΝΑΛΥΣΗ  ότι ο διευθυντής φωτογραφίας αναλαμβάνει και δικές του πρωτοβουλίες σε φωτισμούς και κάμερα, κυρίως στη δεύτερη, πέρα από το έτοιμο υλικό που του παρέχει ο σκηνογράφος.

Πάμε να τα δούμε, για να τα κατανοήσουμε καλύτερα διότι στην κατηγορία περιλαμβάνεται κι η δουλειά των set decorators, εκείνων που με βάση την εισήγηση του υπεύθυνου σκηνογραφίας, του production designer, αναλαμβάνουν τη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων, όποιοι κι αν είναι αυτοί, σε αντικείμενα , σε gadgets, σε ο,τιδήποτε τέλος πάντων

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. BARBIE – ΣΑΡΑ ΓΚΡΗΝΓΟΥΝΤ (p.d) , ΚΕΗΤΥ ΣΠΕΝΣΕΡ (set)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣTΑ OSCAR: 7^η υποψηφιότητα ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ, χωρίς νίκη ως τώρα, για τις ΙΔΙΕΣ ταινίες έχουν προταθεί κι οι δυο. Κι αυτό, επειδή Σάρα Γκρήνγουντ και Κέητυ Σπένσερ πάνε set. Εχουν στενή συνεργασία.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ. Στην «Barbie» όλα θα ξεκινούσαν από το χρώμα. Είναι έργο φαντασίας, αναφέρεται στον κόσμο της κούκλας  κι ενός κοριτσίστικου περί κούκλας στερεότυπου, συγχρόνως το έργο, κατά τις διαθέσεις της σκηνοθέτη Γκρέτα Γκεργουικ που έρχεται από το σινεμά του «ανεξάρτητου», θέλει να το εξερευνήσει αυτό και λίγο πιο..πιραντελικά. Ο κόσμος της «Barbie» να είναι κόσμος  έντονων χρωμάτων,  αυτών που χρησιμοποιούν για κούκλες, κοριτσίστικα παιχνίδια κλπ, το ροζ ως κυρίαρχο, το σιελ ως συνοδευτικό , κι ουσιαστικά τα χρώματα γίνονται σκηνοθεσία της ταινίας. Και τα set ,που κρατούν την ισορροπία ανάμεσα στην Barbie του φανταστικού κόσμου και στην άλλη, του πραγματικού , όταν αποφασίζει να τον επισκεφτεί. Η εικαστική ματιά είναι ενιαία και για τους δύο κόσμους. Το ότι οι Σκηνοθέτες δεν το περιέλαβαν στη δική τους 5άδα, ενισχύει τους σκηνογραφικούς υπεύθυνους.   

2. ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ (Killers of the flower moon)- ΤΖΑΚ ΦΙΣΚ (p.d), ΑΝΤΑΜ ΓΟΥΙΛΙΣ (set)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: 3^η υποψηφιότητα για τον Τζακ Φισκ, χωρίς νίκη μέχρι τώρα, πρώτη για τον Ανταμ Γουίλις

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: H σκηνογραφία του είδους, του μέρους , των χαρακτήρων. Τεράστια δουλειά του Τζακ Φισκ να σχεδιάσει  με το γουέστερν ως είδος κατά νου, την Οκλαχόμα των συγκεκριμένων Ινδιάνων, του σιδηροδρομικούς σταθμούς, τα μέρη στα οποία θα έπρεπε να ζουν αυτοί οι χαρακτήρες βάσει του σεναρίου, κι η επιλογή του χρώματος, να έχει κάτι το σκούρο, το «σκοτωμένο» στο κυρίαρχο καφε του και στις παραλλαγές του. Κι οι εσωτερικοί χώροι είναι όλοι επιρροής γουέστερν κι ας διαδραματίζεται η υπόθεση στην επαύριο της λήξης του Β’ παγκοσμίου Πολέμου. Είναι μια αίσθηση που υπαγορεύεται κι από τη σκηνοθεσία, στο βαθμό που ο Σκορσέζε ως γουέστερν έχει αποφασίσει, από πλευράς ατμόσφαιρας, να το σκηνοθετήσει.  

3. ΝΑΠΟΛΕΩΝ (Napoleon)- ΑΡΘΟΥΡ ΜΑΞ (p.d), ΕΛΛΙ ΓΚΡΙΦ (set)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: 4^η υποψηφιότητα για τον Αρθουρ Μαξ, όλες με ταινίες του Ριντλεη Σκοτ, χωρίς νίκη ως τώρα, πρώτη για την Ελλι Γκριφ.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Η σκηνογραφία ιστορικού έπους που διαθλάται και μέσα από τα οπτικά εφφέ. Στις πολεμικές σκηνές όπου συνταιριάζονται οι χώροι εξεύρεσης των ιστορικών γεγονότων και συγκρούσεων, η παρέμβαση των οπτικών εφφέ ως ανταποκρινόμενη τεχνολογία, που υιοθετείται κι από την Σκηνογραφία σε επίπεδο συμπλήρωσης ή επεξεργασίας κάποιων χώρων, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με μάχες.. Στα εσωτερικά, η σκηνογραφία δεν «σχολιάζει» την μεγαλομανία του Ναπολέοντα, όταν από επαναστάτης στέφεται «αυτοκράτωρ», τα σκηνικά και τα μεγάλα ή μικρά set απεικονίζουν περισσότερο την μελαγχολία του, στο βαθμό που το υπαγορεύει το σενάριο παρά σχολιάζουν τη μεγαλομανία του, κάτι που η σκηνοθεσία δεν ορίζει, όσο κι αν τον βλέπει ηγετικό, δεν τον σχολιάζει ως μεγαλομανή. Συνεπώς, η σκηνογραφία με τα μέσα και τα έξω, εκφράζει απόλυτα αυτό που επιθυμεί κι επιδιώκει ο σκηνοθέτης.

4. OPPENHEIMER- Ρουθ Ντε Γιονγκ (p.d.), Κλαιρ Κάουφμαν (set)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα κα για τις δυο

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: To ξανακτίσιμο του Λος Αλαμος. Ολη η πόλη δημιουργήθηκε από την αρχή. Ώστε να μοιάζουν με την πολη όπως κτίστηκε στη δεκαετία του ’40. Εστησαν τα σκηνικά στις έρημες τοποθεσίες.. ουσιαστικά, δεν τα «έστησαν», τα ξαναέκτισαν.. Με όλες τις λεπτομέρειες.. Κι όπως είχε πει η υπεύθυνη σκηνογραφίας σε μια συνέντευξη της, δεν χρησιμοποιήθηκαν εφφέ στην ανάπλαση των χώρων. Όλα έγιναν εκ νέου. Και βέβαια, το χρώμα μέσα από το οποίο ήθελε ο Νόλαν να δει την ταινία, εκείνο το φθινοπωρινό της ερήμου όπως είχα γράψει σε κάποια άλλη ανάλυση. Και βέβαια, όλοι οι επι μέρους χώροι, ξαναστήθηκαν με τον ίδιο τρόπο, από το Οβαλ Γραφείο ως  το κάθε επι μέρους σκηνικό. Στην εντολή του Νόλαν για ένα blockbuster μη εφετζίδικο αλλά μόνον επικό, η δουλειά της σκηνογράφου βρήκε το ανάλογο, σκηνικά που να είναι έξω από τη λογική των σκηνικών, να αναπαριστούν σαν να ξανακτίζονται.

5. POOR THINGS – ΤΖΕΗΜΣ ΠΡΑΪΣ-ΣΟΝΙΑ ΧΕΘ (p.d.), Ζούζα Μίχαλεκ (set)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Και οι τρεις προτείνονται για πρώτη φορά

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Τα απολύτως σουρεαλιστικά set. Ποια είναι η βάση κι από κει και πέρα οι υπεύθυνοί σκηνογραφίας αφήνονται ελεύθεροι να του φέρουν του σκηνοθέτη τον κόσμο που επιθυμεί; Η βάση είναι η ηρωίδα, η οποία εχει εμφυτευμένο μυαλό εμβρύου. Για τους σεναριακούς λόγους που το φιλμ μας εξηγεί. Η ηρωίδα  βιώνει τον κόσμο μέσα από αυτή την ιδιορρυθμία. Ο κόσμος της ηρωίδας είναι ο κόσμος της ίδιας της ταινίας..Απο κει και πέρα, κάθε σελίδα του σεναρίου, με ό,τι δηλώνει ή περιγράφει, αναπλάθεται, αναπαράγεται, αναδημιουργείται στη βάση της σουρεαλιστικής αισθητικής που είναι κι η σκηνοθετική υπογραφή της ταινίας, η ταυτότητα της όλης ταινίας.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: «Barbie» ή «Poor things» ? Οι δυο πιο εξέχουσες σκηνογραφικές προτάσεις. Απλά στην πρώτη , η σκηνογραφία αναλαμβάνει το όλο παιχνίδι, σύμφωνα και με τη γνώμη των σκηνοθετών της Ακαδημίας που τη σκηνοθεσία την προσπέρασαν. Στη δεύτερη, αναγνωρίζεται σκηνοθεσία 100 ο/ο κι η σκηνογραφία αναλαμβάνει να την «ερμηνεύσει. Ποιο από τα δύο; Σκηνογράφοι κι Ενδυατολόγοι στην «Barbie»,θα αναγνωρίσουν πρωτοβουλίες και πληρότητα, το “Poor things» θα πιστωθεί στην σκηνοθεσία κι από εκεί θα εξαρτηθεί αν παίρνει μαζί του και την σκηνογραφία. Σύμφωνα με τα Σωματεία Art Directors και Set Decorators, το "Poor things" δείχνει πως εχει την υπεροχή, ΄χι μόνο βραβευεται κι από τα δυο αλλά στοςυ set decorators που θέσπισαν και βραβείο καλύτερης τινιας κατ' αυτούς, κερδίζει επίσης το "Poor things". Μένει να δούμε την ποσόστωση των Σκηνογράφων του Σωματείου που είναι μέλη και στην Ακαδημία.

Ωστόσο. Παραγωγοί, Σκηνοθέτες αλλά και Μοντέρ και πιθανόν Ηχολήπτες κατά πως φαίνεται, θα σταθούν από τη δική τους μεριά στον όγκο δουλειάς και στο πως εξυπηρέτησε την αντίληψη της σκηνοθεσίας περι συγκεκριμένου είδους έπους ο «Oppenheimer» αλλά θα δώσουν μερτικό οι εν λόγω κλάδοι και στο "Poor things". Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι οι Σεναριογράφοι μπορεί να χωριστούν στα τρία μεταξύ «Barbie», «Oppenheimer» και «Poor things» γύρω από το ποιό έχει τη μεγαλύτερη σεναριογραφική υπαγόρευση προς τον production designer. Διότι υπενθυμίζω ότι η Σκηνογραφία από το Σενάριο εκπορεύεται και μέσα από αυτό κρίνεται κι ελέγχεται.