Πάμε να δούμε τι ακριβώς έχει παίξει φέτος, και τους έχουμε κοινούς τους υποψήφιους.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ
- BARBIE- Τζάκλιν Ντουράν
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Kάτοχος ΔΥΟ OSCAR η μορφωμένη Αγγλίδα ενδυματολόγος, της οποίας το επίπεδο συνειδητοποίησα όταν επισκέφθηκα το Κρεμλίνο, στη Μόσχα, στο ειδικό Μουσείο των «Στολών» και των «Πανοπλιών», , όπου εκεί έχουν του κόσμου τα φορέματα, τα παπούτσια τις άμαξες, τα κειμήλια, τα γαμήλια, τα νυφικά ό,τι βάλει ο νους, της Ιστορίας τους. Κι εκεί κατάλαβα από που είχε αντλήσει έμπνευση και μελέτη στο πρώτο της OSCAR για την «ANNA KARENINA» του 2013. Εκείνο το μωβ μπορντό και τους άπειρους συνδυασμούς του, στην Αυλή της Τσαρικής Ρωσίας, στους κόλπους της ρωσικής αριστοκρατίας.. Το δεύτερο της OSCAR ήταν για την εκδοχή χαρακτήρων λιτής αντίληψης στις «ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ», το 2020. H φετινή είναι η ένατη υποψηφιότητα της.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Μέσα σε αυτό που όρισε η υπεύθυνη σκηνογραφίας, η Σαρα Γκρηνγουντ, με την οποία η Ντουράν έχει συνεργαστεί πολλές φορές, έκανε τη δική της τοποθέτηση. Μελέτησε όλα τα φορέματα όλων των παιχνιδιών Barbie, για να βγάλει μέσα από εκεί τη δική της αίσθηση, κράτησε απολύτως την σκηνογραφική οδηγία περί ζωηρών και χτυπητών χρωμάτων και μέσα από αυτά τα δυο που ανέφερα, επιδίωξε να μην φανερώνεται πουθενά συγκεκριμένος χρόνος, να μπορεί να καλύπτει τη διαχρονική παρουσία της κούκλας και με αυτό να βρίσκει εφαρμογή στην ηλικιακή αντίληψη του κάθε θεατή
- ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ (Killers of the flower moon)- Τζάκλιν Γουέστ
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙA ΣΤΑ OSCAR: 5η υποψηφιότητα, χωρίς νίκη ως τώρα
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Η αυθεντικότητα. Η ιστορική αυθεντικότητα. Αυτή ήταν το ζητούμενο της ενδυματολόγου, ώστε να ανταποκρίνεται στο βάρος και προς τα που ήθελε να το στρέψει η σκηνοθεσία του Σκορσέζε. Στο ιστορικό βάρος, στη συγκεκριμένη ινδιάνικη κοινότητα που εξαφανίστηκε (βλ. εξολοθρεύτηκε) και τα κοστούμια έχουν να κάνουν με τη μελέτη αυτής της κουλτούρας, της κουλτούρας των Οσέιτζ Ινδιάνων. Δεν περιορίστηκε μόνο στα σχέδια αλλά επεκτάθηκε και στα υφάσματα, η μελέτη με τη βοήθεια ιστορικού συμβούλου, την παρέπεμψε στην αναζήτηση των συγκεκριμένων υφασμάτων. Για τους από εδώ μεριά, τους λευκούς δηλαδή, επέλεξε την ουδετερότητα που να προβάλει ίσα ίσα την εποχή και τον τόπο, Οκλαχόμα την επαύριον του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ώστε δια της ουδετερότητας των κοστουμιών των λευκών, να προβληθεί η αυθεντικότητα των κοστουμιών των ιθαγενών.
- ΝΑΠΟΛΕΩΝ (Napoleon)- Τζάντυ Γέητς, Ντέηβ Κρόσμαν
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: ΟΣΚΑΡΟΥΧΑ η ΤΖΑΝΤΥ ΓΕΗΤΣ, το κέρδισε το 2001 για τον «ΜΟΝΟΜΑΧΟ», πάλι ταινία του Ρίντλεη Σκοτ δηλαδή, πρώτη υποψηφιότητα για τον συνεργάτη της Ντεηβ Κροσμαν
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Τα κοστούμια της ιστορικής υπερπαραγωγής που μέσα από το θέμα όπως το ορίζει ο production designer, επιδιώκουν την προβολή της ιστορικής ακρίβειας . Κι έναν όγκο δουλειάς τρομακτικό. Τα μοίρασαν οι δυο ενδυματολόγοι, η Τζαντυ Γεητς ανέλαβε των ηθοποιών, των χαρακτήρων, των εκτός πολεμικών σκηνών κομπάρσων, το λούστρο της Αυλής του Ναπολέοντα , φυσικά την Ιωσηφίνα και τον Γιοακιν στα ανάκτορα και στις αίθουσες.. Για τις μάχες, δόθηκε αυτή τη φορά credit συν-ενδυματολόγου στον Ντεηβ Κροσμαν ο οποίος είναι εξειδικευμένος στα ιστορικά κοστούμια ΜΑΧΩΝ.κι εδώ φαίνεται ότι έχει πέσει μελέτη. Όπως είπε κι η Τζάντυ Γεητς, «όταν έχεις να ντύσεις στρατό, πρέπει να ετοιμάσεις και στρατό ολόκληρο από κοστούμια». Οπου η Γεητς δεν περιορίζεται μόνο στις στρατιωτικές στολές αλλά συνολικά στο επικό είδος.
- OPPEHNEIMER – Ελεν Μιρόζνικ
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα. Αν κι είναι πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, με καλές παραγωγές, πολλούς σταρ να εχει ντύσει κλπ, μόλις τώρα κατάφερε να πάρει την πρώτη της υποψηφιότητα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Ενδυματολογική δουλειά για παρατηρητικούς: Η Ελεν Μιρόζνικ επικεντρώνει στην προσωπικότητα του Οπενχάιμερ…Πορεύεται στη βάση ότι έχει να ντύσει μια ανθρώπινη προσωπικότητα στην εξέλιξη των χρόνων κι όχι μια εποχή. Σημασία λοιπόν στα ρούχα που φοράει ο φυσικός επιστήμονας, το πως διαφοροποιούνται καθώς ο καιρός προχωρά κι επίσης σε συνάρτηση με τα δικα του και τα ρούχα των χαρακτήρων που τον πλαισιώνουν, στο πέρασμα του χρόνου όπως τον γράφει το σεναριο κι όπως το δίνει-προπάντων!- η σκηνοθεσία.
- POOR THINGS- Χόλυ Γουόντινγκτον
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Αυτό που έχει γίνει στα σκηνικά , έχει γίνει ακόμα περισσότερο στα κοστούμια. Κι αφορά στη σκηνοθετική γραμμή του Γιώργου Λάνθιμου. Εργο σουρεαλιστικής φαντασίας και πειραματικής διάθεσης στην οποία εντάσσονται ολοι αυτοί οι στενοί συνεργάτες του σκηνοθέτη στην όψη -κι όχι μόνο. Αν όμως δεχτούμε ότι όλη αυτή η σκηνογραφία που αναλύσαμε στο δικό της τομέα, αναφορά στο πως βλέπει τον κόσμο μια γυναίκα που της εμφύτευσαν μυαλό εμβρύου, ας έρθουμε και στα κοστούμια που φορά αυτή η γυναίκα, στο πως συμπεριφέρεται μέσα σε αυτά τα κοστούμια, πως της ορίζουν την κίνηση, πως την κάνουν να κινείται «σπαστικά», πως καθώς αυτή εξανθρωπίζεται έρχονται και τα ρούχα σταδιακά και στρώνουν πάνω της κι επίσης πως είναι τα ρούχα του κόσμου που την περιβάλλει με τον τρόπο που εκείνη το αισθάνεται. Φαντασία και πάλι φαντασία , βγαλμένη από σκηνοθετική «καθοδήγηση» ελευθερίας κινήσεων κι εμπνεύσεων
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ. «Barbie» εναντίον Λάνθιμου. Τι ωραία που ήταν στα προηγούμενα χρόνια οπου το «εν κατακλείδι» το έπιανα κατά κλάδους ενώ φέτος , η ιδιαιτερότητα της χρονιάς μας οδηγεί σε σύνολα ταινιών. Από την Βarbie θα ξεκινήσουν, που είναι πιο «ενδυματολογική», ενώ το αντίπαλο δέος, το «Poor things» είναι πιο «σκηνοθετικό». Κι επίσης, τα κοστούμια της «Barbie» συνδέονται περισσότερο με την υπαγόρευση της σκηνογραφικής διεύθυνσης, αυτό προσδίδει πόντους. Από την άλλη, η καλλιτεχνική φαντασία στο «poor things» μπορεί κι ανατρέπει. Οι Ηθοποιοί, μεταξύ των δυο, θα πανε προς «Barbie». Για τους ανωτέρω λόγους, της περιποίησης της ενδυματολόγου ‘έναντι της περιποίησης από τον σκηνοθέτη δια της ενδυματολόγου. Στους ηθοποιούς που είναι δύναμη, ως τρίτος παραγων παίζει ο «Oppenheimer», μια ενδυματολόγος που ξέρει αποδεδειγμένα να ντυνει ηθοποιούς. Κι εδώ θα συνταχθούν και σκηνοθέτες της παλαιότερης του Λάνθιμου Σχολής. Και βέβαια ποτέ ΔΕΝ υποτιμούμε το κοστούμι της ιστορικής ταινίας, που πάντα στέλνει μήνυμα βαθιάς μελέτης, πόσο μάλλον όταν είναι και πολυπληθές. Βλέπε «Ναπολέων»