Προσωπικά, αυτού του είδους τα διλήμματα, τα θεωρώ ψευτοδιλήμματα, τη στιγμή που το κύριο ζητούμενο είναι ο συνθέτης και το έργο του, ένα πορτραίτο του μεγάλου Έλληνα τραγουδοποιού.

Να, ως πρώτη ύλη είναι έτοιμο το τηλεοπτικό αφιέρωμα. Μια εκπομπή ζηλευτή για τον Γιάννη Σπανό.

Τι την κάνει ντοκυμαντέρ; Επί της ουσίας τίποτα αλλά και τα πάντα.

Το επί της ουσίας έχει να κάνει με το ότι υποτίθεται, ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ- το τονίζω, στο ντοκιμαντέρ θα πουν οι κριτικοί, αν είναι θετικά προσκείμενοι, ότι ο σκηνοθέτης επιχειρεί να ανιχνεύσει τον ψυχισμό του Γιάννη Σπανού , μέσα από το έργο του.

Συγγνώμη αλλά το ίδιο ακριβώς κάνει και μια εκπομπή σαν κι εκείνες φερειπείν του Γιώργου Παπαστεφάνου, που δεν άφηναν ανεκμετάλλευτο ούτε ίχνος από το έργο ενός καλλιτέχνη, από τα τραγούδια του, τους ερμηνευτές του, τους συνεργάτες του και μέσα από μία εκπομπή με ωραιότατα τραγούδια έβγαινε  κι αναδεικνυόταν κι αναδυόταν η προσωπικότητα του καλλιτέχνη. Κι η Ιστορια του, φυσικά!!

Αυτό ακριβώς γίνεται και σε αυτό εδώ το φιλμ και τολμώ να πω ότι χαίρομαι αφάνταστα, καθώς ξαφνιάστηκα όταν το είδα ότι θα έβγαινε στις αίθουσες. Καλά έκανε και βγήκε για να τελειώνουμε με μερικά στερεότυπα της κριτικής , περί τηλεοπτικού κλπ Αν κι αυτά τα στερεότυπα είναι αλα καρτ. Όταν δεν χωνεύουν κάποιον ή ένα είδος του φορτώνουν τον χαρακτηρισμό «τηλεοπτικό». Από όρο το μεταβάλλουν σε χαρακτηρισμό.

Τέλος πάντων.. Το ντοκιμαντέρ που υπογράφει ο ΑΡΗΣ ΔΟΡΙΖΑΣ κι οι συνεργάτες του στους επι μέρους τομείς, είναι ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, ένα ντοκιμαντέρ, που χαρακτηρίζεται από αγάπη προς το αντικείμενο  και τελικώς ανιχνεύει κι αναδεικνύει αυτό το αντικείμενο, αυτόν τον άνθρωπο, αυτόν τον καλλιτέχνη, τον ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΑΝΟ και μέσα από τον Σπανό και την πορεία του και τις επιλογές του λέγονται εξαιρετικά πράγματα, που είναι κόντρα σε στερεότυπα, και σε εκείνα που οι δηθεν κι οι σουσούδες κι οι ψευτο-γενικώς θα σνόμπαραν ενώ ο Σπανός, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο των προσόντων του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ, έβγαινε πάνω από όλα αυτά, πάνω από τις προκαταλήψεις περί ειδών και ποιοτήτων, πάνω από τα ζητούμενα και τις παγιωμένες στενόκαρδες αντιλήψεις κι αντλούσε έμπνευση, αναζητούσε ζωή και μέσα από αυτά δημιούργησε. Εις πείσμα και κάποιων συνεργατών του ακόμα, που δεν έπαψαν να ξαφνιάζονται με τις επιλογές του, να κάνουν μακρόχρονες συνεργασίες, να τον εκτιμούν επι τω έργω-πως αλλιώς; , αλλά να μην έχουν πιστέψει πριν ακόμα ακούσουν..

Αξίζει να το παρακολουθήσετε για αυτά ακριβώς τα στοιχεία που είναι διάσπαρτα στο ντοκιμαντέρ και μας επανέρχονται κάθε τόσο και με διαφορετική αφορμή, με διαφορετικό γεγονός, με διαφορετικό συνεργάτη. Κι επί του ψυχαγωγικού του πράγματος, διότι ο Σπανός σεβόταν, τιμούσε κι εκτιμούσε ην ψυχαγωγία, χωρίς άλλοθι περί αρχαιοελληνικής εννοίας του όρου και λοιπές δηθενιές, τιμούσε το σκυλάδικο, τιμούσε τυς καλλιτέχνες εκεί μέσα, όπως ο Χατζιδάκις είχε τιμήσει το ρεμπέτικο κι ο Θεοδωράκης το όργανο μπουζούκι,  κάνουν το ίδιο κι οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ και προσφέρουν αρκετά από τα τραγούδια του για τα οποία τι να λέμε τωρα…Κι από τραγουδιστές και τραγουδίστριες της πρώτης περιωπής.

Μπράβο στα παιδιά, ισοπέδωσαν κάθε δηθενιά. Διότι ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ. Κι ο θησαυρός που λέγεται ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.