Οπότε, ως ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ οφείλω να επιστρέψω στα εργκοκεντρικά, ιδεολογικά , κινηματογραφικά  καθήκοντα και να ασχοληθω με το ΕΡΓΟ αλλά και με την ίδια, όμως μέσω του έργου της. Όπως και με τον σκηνοθέτη ΤΙΜ ΚΕΝΤ, τη δουλειά του οποίου είναι καλό να προσέξουν τόσο εκείνοι που ονειρεύονται τα έργα χαμηλού προϋπολογισμού όσο κι ι άλλοι που νομίζουν ότι μια φτηνή παραγωγή περνιέται για κακή ή ασήμαντη ή ανύπαρκτη σκηνοθεσία.

Το έργο είναι μια μικρή παραγωγή αλλά έχει δουλειά από πίσω. Και φυσικά ξεκινάμε από το σενάριο το οποίο είναι δύσκολο κι επικίνδυνο κι η η Βασιλική ή ΜΠΙΛΥ το έχει γράψει πολύ μελετημένα. Κι ως τρόπο αφήγησης ενός θρίλερ αλλά κι ως εμβάθυνση στο περιεχόμενο των χαρακτήρων και στην ίδια τη μεταξύ τους σύγκρουση.

Είναι θρίλερ ψυχολογικό  με ήρωα έναν ευυπόληπτο καθώς κι ανοιχτόμυαλο καθηγητή, χωρίς προκαταλήψεις, κι αυτό φαίνεται σεναριακά κι από το ότι είναι παντρεμένος με μαύρη γυναίκα, αρα είναι ένα άτομο που δεν έχει προκαταλήψεις. Είναι ένα σρτοιχείο του χαρακτήρα που θα δικαιολογήσει τα παρακάτω του ίδιου ανθρώπου, του πως και γιατι πηγαίνει σε αυτούς τους χωρους  ενός ιδιοτυπου σαδομαζοχιστικού σεξ, στα συγκεκριμένα στριπτηζάδικα και πως γνωρίζει την ηρωίδα.

Η οποία ηρωίδα, ναι μεν κάνει στριπτήζ σε τέτοια club και σεξουαλικά δείχνει άγριων κι επιθετικών διαθέσεων αλλά το σενάριο θα μας τη γνωρίσει και στο σπίτι της, στο χώρο της, στις συνθήκες διαβίωσης της που ίσως αιτιολογουν και κάποια πράγματα όπως και το γεγονός ότι αυτός ο καθηγητή θέλει να την επισκέπτεται στο χώρο της και μαλιστα πιάνει σχέση με την κατάκοιτη γιαγιά της.

Αυτά όλα είναι στοιχεία μελέτης για να τα βάλουμε στο σενάριο. Το είδος που επιλέγεται είναι το θριλερ. Οχι όμως το θριλερ το  «σπλατεράδικο» αλλά μια θρίλερ κατάσταση που έχει να κάνει με το σαδμαζοχισμό, με το πως μέσα από εκει θα γεννηθεί και θα εξελιχθεί έρωτας αλλά το σαδομαζοχιστικό και το παιχνίδι των ρόλων, για να θυμηθούμε και τον Πιραντέλο, θα είναι διαρκώς εκεί. Ωσπου να αρχίσουν να προβάλλονται κι οι πρώτες διεκδικήσεις… Η συγγραφέας δείχνει ότι εχει μελετήσι και τον Νίτσε κι αυτό φαίνεται μέσα από τις ανάλογες νιτσεϊκες επιρροές στη σημερινή, ευρωπαϊκή κυρίως, λογοτεχνία αλλά και στην ανάλογα σχετιζόμενη σεναριογραφία.

Τελευταίως έχουν πέσει στα χέρια μου πολλά τέτοια με σαδομαζοχιμσούς και κακοποιήσεις, κάπου πήγε το μυαλό μου και σε ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα, το οποίο κάνει θραύση στη Γερμανία, δικού της συγγραφέα, αναφέρομαι στο «Τελεσίγραφο» του Σεμπάσταν Φίτσεκ, μόνο που εδώ η ηρωίδα, στο «κάλεσμα του σπουργιτιού» εννοώ, είναι η απειλητική της υπόθεσης  και στο βάθος κρύβεται μια κακοποίηση και φυσικά από κει και μετά δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στα δυο έργα. Απλά, θελω να πω ότι αυτό το θέμα των σαδομαζοχισμών, των κακοποιήσεων και των νιτσεικών προδιαγραφών, δείχνει ότι απασχολεί.

Ως ψυχολογικό θρίλερ, όπως το έχει γράψει η Βασιλική, η Μπίλυ Βη, πραγματικά σε κρατάει σε αγωνία μέχρι το τέλος

ΚΙ εδώ θελω να ερθω στον σκηνοθέτη, τον ΤΙΜ ΚΕΝΤ, ο οποίος της το εχει αναλάβει με αξιοσημείωτη, κινηματογραφική ακρίβεια σε ρυθμούς κι αφηγηση και μοντάζ, στα προσεγμένα ντεκόρ της οικονομικά υποβαθμισμένης παραγωγής, που φτιάχνουν όμως ατμόσφαιρα, κι επίσης και στους ηθοποιούς. Ως  ηθοποιός η Μπίλυ Βη είναι εξαίρετη στη δραματικότητα της, κι όταν γίνεται θύμα αλλά κι όταν είναι σκληρή και σαδίστρια… Κι ο πρωταγωνιστής, όμως, ο Βρετανός ΝΤΕΗΒΙΝΤ ΜΠΑΡΚ ΤΖΟΟΥΝΣ, μπορεί και συνδυάζει στο φακό, το θύτη με το θύμα  και στη χημεία με τη Βασιλική αναδεικνύει και τη σέξυ πλευρά του, καθαρά ερμηνευτικά , το επισημαίνω ως προσόν που μπορεί και καταγράφει ο φακός.

Και κάτι που αν ήταν σε άλλη γλώσσα και δεν την καταλάβαινα μπορεί να με ενοχλούσε, εδώ όμως για τον ίδιο λόγο, μου φάνηκε ευρηματικό. Η ηρωίδα δείχνει ότι είναι μετανάστρια, δεν ξέρουμε από που, τη γιαγια όμως, με την οποία έχει τη μεγάλη σχέση, την λέει «γιαγια», μέσα στο σύνολο των λέξεων της αγγλικής γλώσσας, «γιαγια», κι όχι με κάποια αγγλική έκφραση, τη λέει κι ο Εγγλέζος ο καθηγητής!!!!.

Μου έκανε εντύπωση και το σημείωσα. Τόσο για τη χρήση της καταγωγής, όσο και το βάθος της σχέσης  αυτού του ιδιότυπου ζευγαριού.