Διότι κι εκεί είχαμε την υπερβολή της εναντίωσης στο Χρόνο για να παραμείνουν οι ηρωίδες εσαεί νέες. Μόνο που εκεί, ο σκηνοθέτης είχε διαλέξει την κωμωδία ως είδος για να κάνει τη σάτιρα του, είχε πλήρη έλεγχο της έννοιας και των στοιχείων που απαρτίζουν το γκροτέσκο, την διόγκωση, κι είχε και δυο ηθοποιάρες, τη Μέρυλ Στρηπ, υπενθυμίζω, και την Γκόλντι Χώουν
Εδω, ναι η ΝΤΕΜΙ ΜΟΥΡ, χωρίς να είναι καμιά μεγάλη ηθοποιός στην προϊστορία της, , καταλήγει στο καλύτερο που πρσφέρει η ταινία, βγαίνει απίστευτα ώριμη ως ηθοποιός κι αυτό είναι υπέρ και της ίδιας, υπέρ και της ταινίας. Για την ομορφιά της δεν θα μιλήσω, ή μάλλον θα μιλήσω διαφορετικά, θα πω ότι είναι το τελευταίο στοιχείο με το οποίο θα καταπιανόμουν αφού αυτή η «αέναη» ομορφιά, που δεν γερνάει ποτέ, είναι και το αντικείμενο του έργου. Και σίγουρα η τωρινή ομορφιά της Ντέμι Μούρ δεν είχε σχέση με εκείνο το πρόσωπο του «Ghost» ή του «Ανήθικη πρόταση»
Και το έργο, που γράφει και σκηνοθετεί η ΚΟΡΑΛΙ ΦΑΡΖΑΤ είναι πάνω στη σύγχρονη υστερία του μπότοξ και των παρεμβάσεων, στην εικόνα της γυναίκας όπως τη θέλουν τα σημερινά Μέσα αλλά δυστυχώς όχι μόνο της γυναίκας μα και του άντρα, με τα βαμμένα του μαλλιά και το πρήξιμο από τα μπότοξ και τους σταρ που παιρνοδαιβαίνουν τα κόκκινα χαλιά και λενε ο αγέραστος ταδε κι ο αειθαλής δείνα, κι είναι απλώς πρησμένοι από τα μπότοξ. Και δεν είναι ούτε Γκάρυ Κούερ, ούτε Κλαρκ Γκέημπλ ούτε Κλιντ Ηστγουντ ούτε Μάικλ Νταγκλας ,ούτε Σων Κόνερυ, ούτε Κάρυ Γκραντ, που σε προχωρημένες ηλικίες έπαιζαν τους εραστές της τρέχουσας ηλικίας τους δίπλα σε πανέμορφες νεωτερες παρτενέρ , χωρίς να νεαζουν αλλά ως άντρες στιβαροί που για αυτό το λόγο τους ερωτεύονται οι νέες κοπέλες. Και δεν έβαιναν φουσκωμένοι και παραμορφωμένοι σαν κάποιους που δεν θέλω να πω ονόματα διότι κάποιους από αυτούς τους συμπαθώ και πολύ μάλιστα, και λυπάμαι…
Όταν λοιπόν συμβαίνει αυτό στους άντρες , σκεφτείτε στη γυναίκα που τα προτυπα επιμένουν να τη θέλουν αλλιώς και να την παγιδεύουν διαρκώς στην εικόνα της, να μην της επιτρέπεται να γεράσει, να ακολουθήσει την ηλικία της και στα πλαίσια της ηλικίας να μη χάσει τη φιλαρέσκεια και την κομψότητα.
Δυστυχώς όμως,,,
Αυτό ακριβώς θέλει να στηλιτεύσει η ταινία με ηρωίδα μια σταρ, που ηλικιακά έχει περάσει στη δεύτερη – ή και την …. τρίτη σειρά εφεδρείας, που έχει πάρει και Oscar στο δοξασμένο κινηματογραφικό παρελθόν της, και τωρα κάνει στην τηλεόραση μια εκπομπή αεροβικής γυμναστικής και παριστάνει την γκομενάρα…Μόνο που κι έτσι , οι αδίστακτοι έμποροι την υποβαθμίζουν ως κάποιας ηλικίας κι είναι έτοιμοι να τη σουταρουν..Τότε λοιπόν έρχεται το σεναριακό εύρημα , για το οποίο μας εχει προετοιμασει με ένα έξυπνο τρόπο περί.. ωαρίων κι αναπαραγωγής η ταινία στους τίτλους της, και της κατασκευάζουν από τα δικά της στοιχεία μια ρέπλικα. Μόνο που δεν είναι το ίδιο πρόσωπο. Είναι μια άλλη. Κι ό,τι συμβαίνει στη μια, έχει επιπτώσεις στην άλλη, επηρεάζει κι εκείνη.
Κι από εδώ αρχίζει η σεναριακή σύγχυση όχι μόνο της ταινίας αλλά και της κριτικής επιτροπής που της έδωσε βραβείο στις Καννες, οι οποίοι μάλλον βράβευσαν την αφορμή των προθέσεων κι όχι εργοκεντρικά το σενάριο, διότι ως σενάριο, με καθαρά σεναριακούς όρους μπάζει από πολλές μεριές.
Αισθητικά, η ταινία έχει υιοθετήσει το ύφος, τους φωτισμούς και τα χρώματα μιας μοντέρνας τηλεοπτικής εκπομπής, μιας επίδειξης αλα καλλιστεία, κι η ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΚΟΥΑΛΕΪ, που παίζει την ας την πούμε «ρέπλικα», έχει συνείδηση του τι ι κάνει κι έχει και τα αισθητικά προσόντα να ανταποκρίνεται σε αυτό που θέλει η σεναριογράφος-σκηνοθέτης. Καθώς όμως προχωράμε, κι αυτό όλο το πράγμα είαι μη φυσιολογικό, εξού κι ως τέτοιο στηλιτεύεται, αρχίζουν και το τραβάνε. Τεντώνουν. Το φορτώνουν. Κι όταν αρχίζει η υπερφόρτωση και ξεπερνά την διόγκωση, τότε είναι που το γκροτέσκο μετατρέπεται σε κιτς. Διότι κιτς τι είναι; Το υπερβολικό φόρτωμα. Κι η αισθητική καθώς συμβαίνουν αυτά και το σεναριο δεν είναι εκείνος που καθοδηγεί, κι ας το… βράβευσαν, αναλαμβάνει η υπερβολή, η υπερφόρτωση της διογκωμένης εικόνας. Και τοτε το έργο καταντά ή καταλήγει (πιο ευγενικά) άκρως απωθητικό.
Η Ντέμι Μουρ, ωστόσο, στην προσωπική της μάχη, δεν βγαίνει ηττημένη.