Αλλωστε, όποιος θέλει να ανατρέξει σε κανόνες και σε μαθήματα προγενέστερα, θα τα βρει στα «Περί Oscar» του pantimo.gr
Πάμε λοιπόν δούμε την κινηματογραφικότητα των 5 τραγουδιών που ακριβώς για αυτό το χαρακτηριστικό τους ξεχώρισαν και προβιβάστηκαν και πάνω σε αυτό θα κριθούν από τους 15.000 περίπου κινηματογραφιστές όλων των ειδικοτήτων που ο καθένας θα εξετάσει την κινηματογραφικότητα του τραγουδιού, ποιο δηλαδή από τα 5 τη διαθέτει επαρκέστερα , μέσα από τη ματιά της δικής του Τεχνης, της Τέχνης που εκπροσωπεί το κάθε μέλος, ο καθένας από αυτούς και τους κανόνες που κουβαλά η Τέχνη του εκάστοτε. .
Πως θα δει (παρα θα..ακούσει) ο σκηνογράφος την εξυπηρετικότητα ενός τραγουδιού στα δικα του πλαίσια, πως ενας ενδυματολόγος, ο μοντέρ τι θα πει αν βοήθησε το μονταζ κάποιο από τα πέντε ή αν κάηκαν εξαιτίας κάποιας ανίιληψης περί μοντάζ συναδελφου με την οποία διαφωνουν κλπ κλπ. Οπότε τι να πουμε για σκηνοθέτες, ηθοποιούς σεναριογραφους κλπ.
Η «ΕΜΙΛΙΑ ΠΕΡΕΖ» λοιπόν κατεβαίνει με δύο τραγούδια. Δυο από τα πέντε δηλαδή είναι δικα της. Βεβαίως ως μιούζικαλ εντελώς ιδιαίτερου τυπου, που συνδυάζει το μεξικάνικο πάθος με τα καρτέλ των ναρκωτικων αλλά και τα φύλα και τις ταυτοτητες των ανθρώπων προβάλει ιδιαιτερότητα και στα τραγούδια. Το πρώτο, το «El mal» είναι καθαρά τραγούδι μιούζικαλ, τραγούδι-νούμερο στην ουσία του, νούμερο καυστικό, σατιρικό αλλά και καταγγελτικό, σε καίρια σκηνή της ταινίας όταν η τρανς ηρωίδα μαζί με τη δικηγόρο της κάνουν ένα μεγαλο γκαλά , σαν συμπόσιο, για την ΜΚΟ που έφτιαξαν υπέρ των θυμάτων του εγκλήματος, από το οποίο προέρχεται κι η τρανς στην προηγούμενη, προεγχειρητική ζωή της ,όμως έχουν καλέσει την αφρόκρεμα οι οποίοι είναι η αριστοκρατία του εγκλήματος. Εξου και «Το κακό» του τιτλου, «el mal» που το ερμηνευει η δικηγόρος, η Ζόε Σαλντάνα, δίνοντας κι ένα δειγμα τραγουδιστικών και χορευτικών ικανοτήτων που θα μετρήσουν στις ψήφους για το Oscar β’γυναικείου , με τους καλεσμένους σαν καθιστό μπαλέτο, να περνάει η δικηγόρος από όλα τα τραπέζια με την ακολουθία της κάμερας κι ο ρυθμός κι η καταγγελτική ειρωνεία να χουν ευρήματα ραπ μουσικής. Το δεύτερο τραγούδι, το «Mi camino» έρχεται λίγο πιο μετά από το πρωτο, και τα δυο είναι στο δευτερο μέρος της ταινίας κι είναι ένα ρυθμικό, ερωτικό ντουέτο, που είναι γραμμενο για τη Σελίνα Γκόμεζ και τον Εντγκαρ Ραμίρεζ για τη σύζυγο του γκανγκστερ -μετέπειτα τρανς και για τον εραστή της , είναι γραμμένο σαν να προκειται για εκδήλωση «καραόκε» και λειτουργεί ως προπομπός μιας ανατροπής που ετοιμάζεται αλλά δεν φαίνεται για την ώρα και το τραγούδι ξεγελά. ΚΛΕΜΑΝ ΝΤΙΚΟΛ και ΚΑΜΙΛ οι δημιουργοί και των δύο τραγουδιών οι οποίοι έχουν υποψηφιότητα και στην κατηγορία της Μουσικής για το συνολικό score, στους στιχους του «El mal» συνεργάζεται κι ο σκηνοθετης-σεναριογραφος του φιλμ και δημιουργός του λιμπρετο της όπερας από την οποία προήλθε η ταινία , ΖΑΚ ΟΝΤΙΑΡ ο οποίος μαζί με τις άλλες υποψηφιότητες παίρνει και στην κατηγορία του Τραγουδιού για το «El mal»
Στην αντίπερα όχθη, στέκουν δύο ταινίες, ισάριθμα τραγούδια, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, που όμως μόνο στο τραγούδι κατέληξαν, οι τραγουδοποιοί ήταν αυτοί που βρήκαν τη συμπύκνωση στο περιεχόμενο ή το ύφος του έργου. Αυτό δεν σημαίνει πως επειδή δεν ασχολήθηκαν οι άλλοι καλλιτέχνες με τους δικούς τους τομείς στην ταινία, αυτό είναι εις βάρος του τραγουδιού. Αντιθέτως ενισχύουν την άποψη των τραγουδοποιών περί του που εντοπίζεται επίτευγμα. Οι ταινίες αυτές είναι “THE SIX TRIPLE EIGHT” και «ELTON JOHN: NEVER TOO LATE»
Η πρώτη ταινία έχει ενδιαφέρουσα υπόθεση και θέμα και παρακολουθείτε κι ωραία, είναι πολεμικό δράμα, γυναικείο, διοτι αναφέρεται στο πρώτο γυναικείο τάγμα του αμερικανικού στρατού που πηρε μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έδρασε στην Ευρώπη, και συναποτελείτο κυρίως από μαύρες Αμερικανίδες που τις αντιμετώπιζαν σαν…μαύρες. Εχει προσωπικές ιστορίες, δραματικές, έχει δράση, έχει εξελιξη, σαφώς και χάνει από το φινάλε όπου «επεμβαίνει» το ζεύγος Ομπάμα και κυρίως η Μισελ, η οποί εχει ανοίξει παρτίδες στο Χόλυγουντ ως παραγωγός, το ίδιο κι ο σύζυγος πρωην Προεδρος των ΗΠΑ αλλά από ό,τι φαίνεται η Μισελ το τρέχει και κάνει ένα κήρυγμα το οποίο κάπου «ρίχνει»..Σε αυτό το φινάλε είναι που επέρχεται η του τραγουδιού αναγνωριση, το οποίο είναι μια μπαλάντα που την έγραψε η γα 16η φορά υποψήφια για Oscar Τραγουδιού ΝΤΑΪΑΝ ΓΟΥΟΡΕΝ, την οποία το αγαλματίδιο την αρνείται πεισματικά, ωστόσο της εχει δοθεί τιμητικό για το σύνολο του έργου της. Το τραγουδι είναι κλασική μπαλαντα φινάλε αλα Νταϊαν Γουόρεν αλλα του δίνει δύναμη με την ερμηνεία της η βραβευμένη με Oscar Τραγουδιού H.E.R το 2021 για το τραγούδι «I fight for you» στο φιλμ «Ο ΙΟΥΔΑΣ ΚΙ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ» όπου εκεί ήταν η σσυνθέτης, στο φετινό είναι η ερμηνεύτρια.
Στο «ELTON JOHN : NEVER TOO LATE» είναι εύγλωττα τα πάντα, «Never too late» είναι ο τίτλος του τραγουδιού και πρόκειται για ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ, με σπάνιο οπτικό υλικό κι εξαιρετικά μονταρισμένο, που δείχνει όλη την πορεία του ΕΛΤΟΝ ΤΖΩΝ, τα καλλιτεχνικά, τα προσωπικά, τα οικογενειακά, τα ναρκωτικά, τα ομοφυλοφιλικά, τη φιλία με τον Τζων Λένον και σε όλο αυτό υπάρχει εξαιρετικός κρίκος, η αφορμή είναι η τελευταία συναυλία του στην Αμερική, η αποχαιρετιστήρια , που αποφάσισε ότι θα αποτραβηχτεί και θα αφοσιωθεί στην οικογένεια του, στον σύζυγο του και τα δυο παιδια τους. Το τραγούδι είναι τόσο μα τόσο Ελτον Τζων και το ενδιαφέρον είναι πως το ντοκυμαντερ τελειώνει με το αποχαιρετιστήριο τραγούδι της συναυλίας. Το οποίο πραγματικά είναι τραγούδι «Κλεισίματος». Είναι όμως και τραγούδι που το έχει ερμηνεύσει ζωντανά, αρα δεν είναι γραμμένο για το φιλμ. Καπάκι λοιπόν, με το που τελειώνει το ντοκυμαντέρ με το τραγούδι , πέφτει το «Never too late» πάνω στους τίτλους κι επισημοποιεί την απόσυρση. To τραγούδι του Ελτον Τζων θα μπορούσε να δώσει τη λύση σε πολλούς κινηματογραφιστές διότι εξυπηρετεί απολύτως αυτό πού είναι το ντοκυμαντερ και μπορεί να του χαρίσει το τρίτο του Oscar. Εχει πάρει στο «LION KING»το 1995 κι στο «ROCKETMAN» το 2020..Ολα αυτά σε περίπτωση που τα δυο τραγούδια της «Εμίλια Πέρεζ» δεν θεωρηθούν αποκομμένα από το συνολικό score… ή αν κερδίσει ως λύση το ένα εκ των δυο τραγουδιών (το Mi camino είναι «πιο» τραγούδι, το El mal είναι περισσότερο χορευτικο-τραγουδιστικό σκετς, βέβαια πολύ ωραίο) επειδή το score της «Πέρεζ» πιθανον να λυγίσει από την ιδιαίτερη δουλεια του «The brutalist» . Αυτά, όμως θα τα πούμε στο κεφάλαιο περί Μουσικής
Τέλος, το 5ο τραγούδι της φετινής σοδειάς είναι από δράμα, είναι από το φιλμ φυλακών «Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΙΝΓΚ ΣΙΝΓΚ», φιλμ γυρω από τον Κόλμαν Ντομινγκο που προέρχεται από ειδική θεατρική πράξη στις φυλακές, θυμίζει έντονα την ταινία των Ταβιάνι «Ο Καίσαρ πρεπει να πεθάνει» μόνο που η εδώ είναι πιο σεναριακή ταινία. Το τραγούδι «Like a bird» είναι στο φινάλε πριν πέσουν οι τιτλοι, συνοδευει την αποφυλάκιση κρατουμένου, του βασικού ηρωα και του συντρόφου κάπως έμμεσα αλλά είναι γραμμένο με τόσο μελαγχολική διάθεση ώστε περισσότερο να αφήνει αποτύπωμα φυλακής παρά αέρα ελευθερίας.
Καλή Μελέτη στους φιλομαθείς και στους Επιμελείς.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Από τα παραπανω , το Σωματείο Συνθετων Στχιυργών τάχθηκε υπερ του τραγουδιού της Νταιάν Γουόρεν "The journey" από το φιλμ "The triple six eight". Μήπως κι η 16η υποψηφιότητα θα είναι η τυχερή της;