Ηταν  μια ωραιότατη εκδήλωση, με ποιότητα , ιδέες, αξιοπρέπεια, γιορτή αλλά και…. Μάκρος. Το τελευταίο ας το λάβουμε υπόψη, ισχύει για όλες τις παρόμοιες εκδηλώσεις, είναι από τη φύση τους μακρουλές αυτές οι τελετές, όπως κι οι μπασκετμπωλίστες είναι ψηλοί.. Το μάκρος είναι αναπόφευκτο γι αυτό κι όταν κουραστούμε ή βαρεθούμε ,  βγαίνουμε για λίγο έξω για τσιγαράκι, τουαλέτα, ποτό , κάποια κουβεντούλα και…ξαναμπαίνουμε. Ετσι έκανα επί χρόνια και στα Οσκαρ, έτσι έμαθα πως αυτό είναι μέρος της φύσης τους. Συνεπώς, δεν θα καθίσω να το σχολιάσω όπως βαριέμαι να διαβάζω κάθε χρόνο τα ετήσια σχόλια περί τα Οσκαρ ότι «τράβηξαν πολύ», κλπ, κλπ.

Το μόνο που έχω να συστήσω στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ καθώς και στη ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ για τις επόμενες χρονιές που θα φιλοξενήσει, κι εύχομαι να το κάνει διότι ο χώρος είναι θαυμάσιος και καλά οργανωμένος, είναι να πολλαπλασιαστούν τα μόνιτορ στους χώρους έξω από την αίθουσα ώστε να μπορούν να παρακολουθούν αυτοί που βγαίνουν για να ξεπιαστούν, και επίσης να αναγράφεται υπό τύπο λεζάντας, το όνομα του εκάστοτε νικητή και της ταινίας. Αυτά είναι πράγματα που διορθώνονται.

Πλέον, βλέπω στην Ακαδημία κάποιες καταστάσεις να ωριμάζουν, θεωρώ θετική την παρουσία του ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΤΣΟΥΦΗ στον προεδρικό «θώκο» κι οι διαφορές με το παρελθόν, το σύντομο παρελθόν, είναι θεαματικές. Όχι, για την ώρα, δεν λειτουργεί ως show αλλά να σας πω και κάτι; Δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο. Μπορούμε να πάρουμε από τα ΟΣΚΑΡ, που είναι το μεγάλο πρότυπο ΟΛΩΝ των ΑΚΑΔΗΜΙΩΝ και να τα προσαρμόσουμε σε δικά μας δεδομένα, να δώσουμε δική μας γνωριμία και ταυτότητα. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να τα μιμηθούμε και να φανούμε γελοίοι.

Ηταν μεγάλο βήμα το ότι προσκάλεσαν την ΒΑΝΕΣΑ ΡΕΝΤΓΚΡΕΗΒ για τιμητικό βραβείο, αυτό πρέπει να ΚΑΘΙEΡΩΘΕΙ με διεθνείς προσωπικότητες ώστε να αρχίσει να ακούγεται η Ελληνική Ακαδημία και προς τα έξω. Η παρουσία της ΡΕΝΤΓΚΡΕΗΒ, της μεγάλης ΡΕΝΤΓΚΡΕΗΒ «συνέπεσε» (κατά τύχη κι επίτηδες αλλά όπως και να έχει καλώς καμωμένο) με θεματική αφιέρωση της φετινής τελετής στο ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ. Προσωπικά μιλώντας να πω ότι  πολύ μου άρεσε όλο αυτό. Κι ως σύλληψη κι ως πραγμάτωση αλλά κι ως γενικότερη σύλληψη, το να είναι κάθε ετήσια εκδήλωση των βραβείων θεματική, αφιερωμένη σε κάτι.

Ο ΝΙΚΟΣ ΣΟΥΛΗΣ που έφτιαξε το ανάλογο αφιέρωμα στο ΑΙΓΑΙΟ με τους πρόσφυγες έκανε δουλειά που μας τιμά όλους, κι η Ρεντγκρέηβ που την "έφερε" η Μιμή Ντενίση όπως και τον συγγραφλεα Μάρτιν Σέρμαν, στην οποία  Ρεντγκρέιβδεν θέλω να πάψω να κάνω αναφορές, έδειξε το δρόμο, το είδος των προσωπικοτήτων που χρειάζεται η ΕΛΛΗΝΙΚΗ Ακαδημία: Γκλάμουρ με ποιότητα, με στόχο, με θεματική.

Όπως επίσης είναι ωραίο στοιχείο ταυτότητας, που δεν υπάρχει σε άλλη Ακαδημία του κόσμου, αυτό που θεσπίστηκε από τον πρώτο χρόνο αλλά φέτος το βρήκα στην πολύ ωραία του ενηλικίωση (ή εφηβεία- αν θέλετε , για να μιλάμε για νιάτα): Το ότι το κάθε βραβείο το απονέμει μια απρόβλεπτη προσωπικότητα από απρόβλεπτο χώρο. Βρήκα ΕΥΦΥΕΣ το ότι για το βραβείο ΗΧΟΥ ήρθε αξιωματικός από την Πολεμική Αεροπορία (αξιωματικός δεν ήταν; Μην κάνω κανένα λάθος, φορούσε στολή και δεν έβλεπα μέσα στο σκοτάδι για να κρατώ σημειώσεις) που τον κάλεσαν με το αιτιολογικό ότι σπάει το φράγμα του ήχου εκεί που απασχολείται.

Και πολλά, πολλά άλλα…

Μου είναι βαρετό να γράφω κριτική για τελετές, και στα Οσκαρ όσοι με παρακολουθείτε χρόνια, θα δείτε ότι είναι κάτι που αποφεύγω. Εδώ, όμως, επειδή είμαστε ακόμα στην αρχή κι επειδή, θα το επαναλάβω, είδα μια ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ αλλαγή με διάθεση εξέλιξης, είπα να ασχοληθώ λίγο με τα της τελετής διότι από κει θα προκύψει το παραπάνω στίγμα.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

Στις ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ εκείνο που με ενδιαφέρει προσωπικά είναι οι ΤΑΙΝΙΕΣ κι όχι το show, το ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ μήνυμα που στέλνει μια Ακαδημία μέσα από τις επιλογές της- αυτό είναι που με καίει..

Θα πω λοιπόν και για τη δικιά μας, απευθυνόμενους στους δικούς μας, που τώρα όπου ήλθε μέσα στο σπίτι μας ο θεσμός και δεν το βλέπουμε σαν κάτι εξωτικό και μακρινό του Χόλυγουντ με την τάση να κοροιδεύουμε (να ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ- αλλά όπως έλεγε κι η αείμνηστη γιαγιούλα μου, η  λατρεμένη γιαγιά  ΓΕΩΡΓΙΑ που ήταν κι αυτή χαροκαμένη πρόσφυγας από τη Σμύρνη κι έφαγε τη ζωή με το κουτάλι ,πως «όποιος κοροιδεύει, κοροιδεύει τα μούτρα του» δηλαδή η κοροιδία από αυτόν ξεκινά και στον ίδιο καταλήγει διότι κοροιδεύει κάτι που αγνοεί), τώρα λοιπόν θα πρέπει όλοι να αρχίσουμε να κατανοούμε καποιους κανόνες.

Κι εννοώ στο θέμα της ΚΡΙΤΙΚΗΣ

Στην ΚΡΙΤΙΚΗ των ΒΡΑΒΕΙΩΝ, επί της ουσίας κριτική δεν υπάρχει, ΚΡΙΤΙΚΗ εδώ είναι η ΑΝΑΛΥΣΗ, να μπορείς δηλαδή να καταλαβαίνεις και να αναλύεις το αποτέλεσμα. Ειδάλλως, το αν συμφωνώ ή διαφωνώ με τα βραβεία σημαίνει πολύ απλά πως δεν έχω καταλάβει τίποτα από το θεσμό και πως η αντιπαραβολή έχει να κάνει με το προσωπικό μου γούστο. Οπου ταιριάζει το γούστο του καθενός με το εκάστοτε βραβείο, είναι ΔΙΚΑΙΑ. Οπου δεν ταιριάζει είναι ΑΔΙΚΑ και κατά το εγχώριο ..δοκούν είναι κι ΑΣΧΕΤΟΙ αυτοί που τα δίνουν. Η..ΙΝΤΡΙΓΚΑΔΟΡΟΙ.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ έδωσε το στίγμα της με τα βραβεία έτσι όπως τα ψήφισαν τα μέλη της. Η ταινία που ενέκριναν στην πλειοψηφία τους ήταν η «ΤΕΤΑΡΤΗ 04.45»του ΑΛΕΞΗ ΑΛΕΞΙΟΥ  κι έδειξαν ότι την πήγαν ΚΑΙ κινηματογραφικά ΚΙ αισθητικά, δηλαδή ότι είχε μια λογική το σύνολο της επιλογής. Όπως και το βραβείο σεναρίου στο «CHEVALIE» κι όχι στην κατά τα λοιπά πολυβραβευμένη «Τετάρτη 04.45» έδειξε το είδος του κινηματογράφου που προτιμά , σε αυτή τη φάση, η Ελληνική Ακαδημία.

Όπως μου συμβαίνει και στα Οσκαρ, όπως παραλλάσσεται και στα ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ έτσι και στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ δεν σημαίνει πως τα βραβεία που δόθηκαν ήταν κι οι δικές μου επιλογές. Όμως, θα το ξαναπω, σημασία έχει να κατανοούμε το ζητούμενο. Η ικανοποίηση των δικών μας επιθυμιών αρχίζει και τελειώνει με την ψήφο μας, όταν είμαστε μέλη, ή με την τοποθέτηση μας απέναντι στις ταινίες, στην εκάστοτε ταινία, αν γράφουμε γι αυτές.

Τον κινηματογράφο του ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗ η εγχώρια Ακαδημία έδειξε πως για την ώρα δεν τον υιοθετεί. Κι η Αμερικάνικη, τον Σπήλμπεργκ τον «σταύρωσε» μέχρι να του δώσει το πρώτο Οσκαρ, τον έκανε κι άλλαξε πόσα είδη , μέχρι να τον κρίνει «κατάλληλο» για να τον βραβεύσει Εμ υπάρχει κι αυτή η παράμετρος. Οταν κάνεις τα πολλά εισιτήρια, δεν περιμένεις με τη μία και το… Οσκαρ. Δεν ισχύει πάντα, ισχύει όμως τις περισσότερες φορές. Ο «εισιτηριούχος» απαιτείται να δοκιμαστεί πολλές φορές περισσότερο από τους λοιπούς. Δεν σημαίνει ότι το υιοθετώ, σημασία έχει όμως ότι είναι μια πραγματικότητα. Κι όταν το σινεμά σου, κάνει εισιτήρια, τότε περνά από περισσότερους εξονυχιστικούς ελέγχους.

Υπάρχει ένα σημείο που θέλω να το αναφέρω: Όταν είδα το «SMAC» και την ερμηνεία της ΒΑΓΓΕΛΙΩΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗ ήταν η στιγμή που ανησύχησα για την Μαρία Καβογιάννη. Μέχρι εκείνη τη στιγμή τη θεωρούσα ότι έτρεχε σε άδειο γήπεδο, έκανε μόνη της παιχνίδι. Με την Ανδρεαδάκη ανησύχησα. Ηταν  Σ-Υ-Γ-Κ-Λ-Ο-Ν-Ι-Σ-Τ-Ι-Κ-Η! Οσο η Καβογιάννη θύμιζε μεγάλες ερμηνεύτριες του Γούντυ Αλεν, άλλο τόσο η Ανδρεαδάκη μου θύμισε με το παίξιμο της, το ιριδένιο και λεπτοκεντημένο, κάτι απίθανες ΡΩΣΙΔΕΣ και ΠΟΛΩΝΕΖΕΣ που τις βλέπεις απότομα σε ένα Φεστιβάλ, σε «κουφαίνουν», αρπάζουν το βραβείο και φεύγουν.  Το παίξιμο της ακούμπαγε σε ένα εκπληκτικό σενάριο που της πρόσφερε ένα ρόλο μοναδικό, ολόκληρο το έργο. Με τα άπειρα ανεβοκατεβάσματα τόνων και ημιτονίων.

Και θα κλείσω με κάτι που μου ανέβασε την Ακαδημία στην εκτίμηση και στο ότι το ακαδημαικό πνεύμα, χωρίς να το θέλουν, ίσχυσε: Εχει να κάνει με άνθρωπο που είναι από τα ιδρυτικά στελέχη, πρωτεργάτη, που συμμετείχε με ταινία πολλαπλών υποψηφιοτήτων και δεν πήρε ούτε ένα βραβείο.

Αυτό σε μένα, είπε πολλά!

Ανεξάρτητα από το τι ψήφισα και τι δεν ψήφισα, τι ήθελα και τι δεν ήθελα.

Για να λειτουργήσει Ακαδημία, απαιτείται κι ώριμη νοοτροπία

ΥΓ. Του χρόνου , με το καλό, και σε όλη τη διάρκεια του έτους, θα συνεχίσω τις παραινέσεις για ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση, όπως για παράδειγμα οι υποψηφιότητες να εισηγούνται από τα μέλη του αρμόδιου κλάδου κι όχι με μία ψήφο από το σύνολο. Όπως και το θέμα του ότι η Ακαδημία διαλέγει κι όχι ο σκηνοθέτης αν θέλει να διαγωνιστεί ή όχι η ταινία του διότι τότε δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε για αξιολόγηση και για το μήνυμα που στέλνει μια Ακαδημία. Και φυσικά και γα την Ξένη Ταινία όπου εκεί χρειάζεται πολλή δουλειά)

ΥΓ2. Το ότι το βραβείο ΞΕΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ το πήρε ο «ΑΣΤΑΚΟΣ» δεν με ξαφνιάζει. ΚΑΙ ξένη ταινία είναι αλλά ΚΑΙ αυτός ο κινηματογράφος που εκπροσωπείται από τον Λάνθιμο είναι στα στάνταρ της κι επιπλέον ήταν ταινία με βραβεία τόσο στην Ευρωπαική όσο και στην Βρετανική, έστω κι ως εκπροσώπηση, Ακαδημία- στα Οσκαρ θα δούμε του χρόνου διότι η ταινία διανέμεται στις ΗΠΑ εντός του 2016 άρα μπορεί να συμμετέχει στα Οσκαρ του 2017)

ΥΓ3: Στα «ΣΕΖΑΡ» του 1987 η ΓΑΛΛΙΚΗ Ακαδημία βράβευσε ως καλύτερη ΞΕΝΗ ταινία «Το όνομα του Ρόδου» του ΓΑΛΛΟΥ Ζαν Ζακ Αννώ (ο οποίος το Οσκαρ ξένης ταινίας το 1977 για «Ασπρο και μαύρο σε χρώμα» δεν το είχε πάρει ως Γαλλία αλλά ως… Ακτή Ελεφαντοστούν)

TA BΡABEIA ΙRΙΣ 2016

• Βραβείο « Ίρις»  Ειδικών Εφέ και Κινηματογραφικής Καινοτομίας

Ιπποκράτης Χαλάς, Μιχάλης Σαμιώτης, Γιώργος και Ρούλης Αλαχούζος, DaniCohen, για την ταινία Τετάρτη 04:45

(Το βραβείο απένειμε ο πρόεδρος της  ActionCongo στην Ελλάδα, Ανρί Κασόγκο)

• Βραβείο «Ίρις» Μακιγιάζ

Ναμπίλ Σαλαμέ, για την ταινία Ουζερί Τσιτσάνης

(Το βραβείο απένειμε ο εικαστικός, ηθοποιός, τραγουδιστής και περφόρμερ Άγγελος Παπαδημητρίου)   

• Βραβείο «Ίρις» Ηχου

Άρης Αθανασόπουλος, AviMizrahi, GilToren, για την ταινία Τετάρτη 04:45

(Το βραβείο απένειμε ο πιλότος -των υπερηχητικών- F16, Δημοσθένης Γρηγοριάδης)

• Βραβείο «Ίρις» Ενδυματολογίας

Άννα Μαχαιριανάκη, για την ταινία Ουζερί Τσιτσάνης

(Το βραβείο απένειμε ο ζωγράφος, σκηνογράφος και ενδυματολόγος Γιάννης Μετζικώφ )

• Βραβείο «Ίρις» Σκηνογραφίας

Σπύρος Λάσκαρης, για την ταινία Τετάρτη 04:5

(Το βραβείο απένειμε ο ηθοποιός Νίκος Γκέλια )

• Βραβείο «’Ιρις» Πρωτότυπης Μουσικής

Γιάννης Βεσλεμές (Felizol), για την ταινία Τετάρτη 04:45

(Το βραβείο απένειμε ο συνθέτης,  πιανίστας και μαέστρος Βασίλης Τσαμπρόπουλος)

• Βραβείο «Ίρις» Μοντάζ

Λάμπης Χαραλαμπίδης, για την ταινία Τετάρτη 04:45

(Το βραβείο απένειμε ο Πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου, Νικήτας Κανάκης)

• Βραβείο «Ίρις» Φωτογραφίας

Χρήστος Καραμάνης, για την ταινία Τετάρτη 04:45

(Το βραβείο απένειμε ο φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης).

• Βραβείο «΄Ιρις» Ξένης Ταινίας

Γιώργος Λάνθιμος, για την ταινία Αστακός

(Το βραβείο απένειμε η  Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης  Ελίζ Ζαλαντώ)

• Βραβείο «Ίρις» Β΄ Γυναικείου Ρόλου

Βασιλική Τρουφάκου, για την ταινία Ουζερί Τσιτσάνης

(Το βραβείο απένειμε  ο ηθοποιός Αργύρης Πανταζάρας)

• Βραβείο «Ίρις» Β΄ Ανδρικού Ρόλου

Μηνάς Χατζησάββας για την ταινία Ένας Άλλος Κόσμος

(Το βραβείο απένειμε ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Αθήνας, Ορέστης Ανδρεαδάκης).

• Βραβείο « Ίρις»  Α’ Γυναικείου Ρόλου

Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, για την ταινία SMAC

(Το βραβείο απένειμε ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος)

• Βραβείο « Ίρις»  Α΄ Ανδρικού Ρόλου
  
  

Στέλιος Μάινας, για την ταινία Τετάρτη 04:45

(Το βραβείο απένειμε η Χάρις Αλεξίου)

• Βραβείο «Ίρις» Ταινίας Μικρού Μήκους

Νικόλας Κολοβός, για την ταινία Το Σύκο

(Το βραβείο απένειμε ο πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων κύριος Χρήστος Τεντόμας)

• Βραβείο «Ίρις» Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη

Γιώργος Ζώης, για την ταινία Interruption

και

Ευαγγελία Κρανιώτη, για την ταινία Erotica, Exotica, etc…

(Το βραβείο απένειμε η Εκτελεστική Υποδιευθύντρια της Στέγης του  Ιδρύματος Ωνάση, κυρία Αφροδίτη Παναγιωτάκου)

• Βραβείο «Ίρις» Σεναρίου

Ευθύμης Φιλίππου, Αθηνά Τσαγγάρη, για την ταινία Chevalier

(Το βραβείο απένειμε ο θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος, MartinSherman)

• Βραβείο «Ίρις» Σκηνοθεσίας
  
  

Αλέξης Αλεξίου, για την ταινία Τετάρτη 04:45

(Το βραβείο απένειμε ο  συγγραφέας Ευγένιος Τριβιζάς).

• Βραβείο « Ίρις» Ταινίας Τεκμηρίωσης  «Λουκία Ρικάκη» (Ντοκιμαντέρ)
  
  

CharlotteVincent, Ευαγγελία Κρανιώτη, για την ταινία Erotica, Exotica, etc…

(Το βραβείο απένειμε η ηθοποιός Μυρτώ Αλικάκη)

• Βραβείο «Ίρις» Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
  
  

Θανάσης Καραθάνος, Κώστας Λαμπρόπουλος, για την ταινία Τετάρτη 04:45

(Το Βραβείο απένειμαν φοιτητές από την ομάδα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών που κέρδισε την πρωτιά στον Ευρωπαϊκό Γύρο του διεθνούς διαγωνισμού εικονικής δίκης -η Ευαγγελία Ανεβλαβή, η Αντιγόνη Ματθαίου, η Στέλλα Περαντάκου και ο Μάριος Τόκας)