Διότι κι ο Κεν Λόουτς ήταν συντονισμένος με το γενικό κλίμα της βραδιάς μέσα στην απονομή που αφορούσε σε ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ και σε anti-Brexit
Μόνο που ο Κεν Λόουτς δήλωσε ότι αυτά τα λέει από την πλευρά της Αριστεράς!
Ηρθε στη συνέλευση, ανέβηκε στο βήμα κι από μικροφώνου άρχισε τον πόλεμο εναντίον του Brexit και της διάλυσης της Ευρώπης.
ΟΜΩΣ…ΟΜΩΣ…
Οσο επιτέθηκε στην τάση διάλυσης της Ευρώπης, άλλο τόσο επιτέθηκε και στην υπάρχουσα Ευρώπη και στο πως λειτουργεί.
Ξεκίνησε το λόγο του πλέκοντας το εγκώμιο της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, της Ακαδημίας «μας», όπως τόνισε κάποια στιγμή και την ανέφερε κι αυτός ως παράδειγμα, όπως είχαν κάνει και προηγούμενοι ομιλητές, της έννοιας «Ενωμένη Ευρώπη» και πως έχει καταφέρει η κινηματογραφική Ακαδημία να το λειτουργήσει στην πράξη, να μας ενώσει όλους τους Ευρωπαίους που δουλεύουμε στον κινηματογράφο είτε για τον κινηματογράφο κι ότι αυτό είναι το πνεύμα της «Ενωμένης Ευρώπης»
Αφού όμως τα έσουρε στο Brexit ως ακροδεξιά τάση καθώς και στον εθνικισμό που στην Ευρώπη τείνει να σηκώσει κεφάλι και να την απειλεί με διάλυση, έβαλε κάτω στη συνέχεια την Ευρώπη με τις Τράπεζες, τους δανειστές, την πολιτική της λιτότητας και τους λαούς που υποφέρουν και της άλλαξε τον αδόξαστο στην κριτική.
Αναφέρθηκε ονομαστικά στην ΕΛΛΑΔΑ ως το Νο 1 θύμα αυτής της πολιτικής, πως αυτό που κάνουν οι Τράπεζες κι οι δανειστές στην Ελλάδα είναι αβάσταχτο, είναι στραγγαλισμός, είναι απαράδεκτη συμπεριφορά , ότι της πίνουν το αίμα με το να την δανείζουν και τα χρέη της Ελλάδας να αποπληρώνονται από την ίδια και να καταλήγουν στις Τράπεζες. Ηταν λάβρος εναντίον της συμπεριφοράς προς την Ελλάδα.
Την Ελλάδα την ανέφερε και σε άλλο σημείο της ομιλίας του, όταν στράφηκε προς την Αριστερά. Κι είπε «καταλαβαίνω το δίλημμα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρωπαική Αριστερά πάνω στο θέμα Ενωμένη Ευρώπη δηλαδή στο «μένουμε ή φεύγουμε». Κι είπε σε επιθετικό τόνο ότι «όταν λέω Αριστερά δεν εννοώ ούτε την Σοσιαλδημοκρατία ούτε την Κεντρο-Αριστερά ούτε τα συναφή που περιλαμβάνουν ανθρώπους σαν τον Τόνυ Μπλαιρ ή σαν τους σημερινούς Γάλλους σοσιαλιστές αλλά εννοώ την Καθαρή Αριστερά. Γι αυτό και κάνω έκκληση προς την Ευρωπαική Αριστερά, σε ό,τι υπάρχει, να συνενωθούν μεταξύ τους και να συνεργαστούν είτε με τους PODEMOS είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, που εκφράζουν την κανονική Αριστερά και να ξεφύγουν από δίλημμα «μένουμε ή φεύγουμε»: Να καταλήξουν στο «μένουμε» κι αγωνιζόμαστε μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη να αλλάξουμε τα πράγματα»
Δεν έγιναν ερωτήσεις, δεν ήταν συνέντευξη Τύπου, ήταν μια ομιλία του αλλά από άμβωνος (βλ μικροφώνου) στη γενική συνέλευση.
Και μετά συναντηθήκαμε ιδιωτικώς. Εκεί μέσα. Το προηγούμενο βράδυ ήμουν με την παραγωγό του , την ΡΕΜΠΕΚΑ Ο’ΜΠΡΑΙΑΝ, και της είχα μιλήσει για την τεράστια επιτυχία που γνωρίζει το φιλμ στην Ελλάδα. Προφανώς και τον είχε ενημερώσει αλλά η Ρεμπέκα ήθελε να του τα πω και προσωπικώς. Κι όταν του ανέφερα ότι υπάρχουν αίθουσες στην Αθήνα που άλλαξαν το πρόγραμμα τους κι επανέφεραν τον «ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΗΚ» ή άλλες που κατέβασαν το έργο που έπαιζαν κι έφεραν στο πρόγραμμα το δικό του φιλμ κι ας βρισκόταν πιά στην τρίτη του εβδομάδα, κολακεύτηκε, συγκινήθηκε αλλά και τι μου είπε που έδειξε μια άλλου τύπου ανωτερότητα (κι ας το ακούσουν οι του…… auter-ισμού). «Σε παρακαλώ πολύ να τα πείς αυτά στον ΠΟΛ ΛΑΒΕΡΤΥ (ΣΣ. Τον σεναριογράφο της ταινίας), αυτός θα το χαρεί πιο πολύ από μένα διότι δικό του είναι το έργο, αυτός το έγραψε, αυτός το συνέλαβε και θα χαρεί πολύ. Που είναι ο Πολ;» ρώτησε την Ρεμπέκα. Στεκόταν λίγο πιο εκεί. Τον φώναξαν, ήρθε, μας σύστησαν, του τα είπα και τότε μπήκε «σιγόντο» μία παραγωγός από τη Βαρκελώνη, φίλη τους από ό,τι κατάλαβα, η οποία είπε «μα αγγίζει τους Ελληνες αυτή η ιστορία διότι είναι κι ανθρώπινη και ακριβώς καθρεφτίζει την κατάσταση που βιώνετε εσείς οι Ελληνες»
«Και στη Γαλλία έχει επιτυχία η ταινία» συμπλήρωσε η Ρεμπέκα η παραγωγός «και στην Ιταλία»
«Δεν έχει καθόλου επιτυχία στη Γερμανία» μου είπε χαμογελαστά ο Κεν Λόουτς και κοίταξε με σημασία τον σεναριογράφο . «Ε, τι περίμενες;» σχολίασε η Καταλανή. «Υποφέρουν οι Γερμανοί; Οι Ελληνες υποφέρουν»
Τους ευχήθηκα «καλή επιτυχία» για το βράδυ και να σας ακούσουν κι οι πολλοί να λέτε αυτά που μας είπατε εδώ, κυρίως για μας τους Ελληνες», κι άλλο ένα δείγμα ανωτερότητος του Κεν Λόουτς ήρθε με την παρακάτω φράση «τουλάχιστον να πάρει το βραβείο του σεναρίου ο Πολ». «Σας το εύχομαι ολόψυχα» απευθύνθηκα στον Λάβερτι «να δούμε, είναι η τέταρτη φορά που είμαι υποψήφιος στα Ευρωπαικά και δεν το έχω κερδίσει ποτέ». «Εύχομαι» του είπα «η τέταρτη να είναι η τυχερή»
Τελικά, δεν ήταν.
Πάντως δεν επηρέασε τη διάθεση τους η ατυχία στα βραβεία. Εμειναν στο πάρτυ ως αργά τη νύχτα, ως πολύ αργά. Τι γινόταν μέσα στην καρδούλα τους κι ειδικά στου Λάβερτυ, το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι κι εκείνος.