Το οποίο έχει προταθεί σε πολύ δυνατή κατηγορία ,του ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ. Κι είναι «τραγική ειρωνεία» από την ανάποδη του πως την όρισε ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, όπου σύμφωνα με τον ορισμό ο θεατής γνωρίζει κάτι για τη μοίρα του ήρωα που ο ίδιος ο ήρωας αγνοεί. Εδώ συνέβη το αντίθετο . Ο Φιλίππου κι ο Λάνθιμος γνώριζαν «κάτι» περί συγγραφής σεναρίου που οι εγχώριοι αγνοούσαν. Και μένει σκέτη ειρωνεία» για τον ελληνικό κινηματογράφο, να ταλανίζεται και να ταλαιπωρείται εξ αιτίας της διαβόητης «έλλειψης σεναρίων» και δύο Ελληνόπαιδες που μετακόμισαν στην Εσπερία, αφού είχαν προταθεί και για ξενόγλωσσο Οσκαρ με την προηγούμενη δουλειά τους, τον «Κυνόδοντα», να προτείνονται για ΟΣΚΑΡ ΣΕΝΑΡΙΟΥ. Και μάλιστα πρωτοτύπου.
Ω ναι. Μεταξύ των δύο κατηγοριών σεναρίων, του ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ (original) και του ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥ (adapted)- το πιο σωστό ως ελληνική απόδοση του όρου είναι «ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ») (στα αγγλικά ο πλήρης επεξηγηματικός ορισμός είναι “based on material from another medium”)- αλλάζει το ζητούμενο κι η κατηγορία του πρωτοτύπου είναι πιο επιδεκτική στις ελεύθερες ιδέες. Γι αυτό, κι από κινηματογραφική άποψη είναι η μεγάλη η αναγνώριση τους. Είναι μια κατηγορία που δέχεται πολύ τα εναλλακτικά διότι είναι η κατεξοχήν κατηγορία των ιδεών, εδώ έχουν προταθεί ακόμα κι έργα από τη «νουβέλ βαγκ», εξαιρετικά δύσκολα που δεν είχαν καμία σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο γραφής κι αναφέρομαι στο «ΠΕΡΣΥ ΣΤΟ ΜΑΡΙΕΝΜΠΑΤ», στο «ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ» ή στη μπουνιουελική «ΚΡΥΦΗ ΓΟΗΤΕΙΑ Της ΜΠΟΥΡΖΟΥΑΖΙΑΣ». Αυτά έχουν προταθεί για Οσκαρ πρωτοτύπου σεναρίου. Εδώ εκτιμήθηκε ο τρόπος γραφής, ένα σενάριο φρέσκο, μπουνιουελικής σχολής που επιλέγεται από τους σεναριογράφους της Ακαδημίας πλάι στα πιο παραδοσιακά αλλά και πιο περιεκτικά.
Εμας, πατριωτικά τώρα, μας ανεβάζει η υποψηφιότητα των δύο παιδιών, σε μια εποχή που η Ελλάδα μαραζώνει κι αναζητά φως από ανθρώπους που με δισάκι τις ιδέες τους ξεκινούν για το δρόμο…. Για το δρόμο..
Το ξέρω αυτό το όνειρο, αυτό τον δρόμο, τον έχω περπατήσει, τον έχω ζήσει, πολλά χρόνια, καταφέρνοντας να φτάσω ως εκεί και να μου ανοίξουν τις πόρτες, στο δικό μου επάγγελμα, στην παρακολούθηση αυτού του πράγματος - όχι στη δημιουργία. Η καρδιά μου χτυπά στους παλμούς τους.
Φεύγουμε όμως από εκεί διότι και των λοιπών οι καρδιές χτυπούν , όλων αυτών που προτάθηκαν.
Κι έχω να κάνω κάποιες επισημάνσεις , όπως μελέτησα χιαστί τις υποψηφιότητες στο σύνολο, και μετά θα προχωρήσω , σε όλη αυτή την περίοδο, στις αναλύσεις.
Θα σταθώ σε κάποια πράγματα που είχα επισημάνει στις κριτικές που μου έδωσαν χαρά κι επιβεβαίωση. Εχουν ονόματα και τίτλους: «ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ», «LION», «Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΒΕ» (στην Ξενόγλωσση)
Θα σταθώ και στα ΣΚΗΝΙΚΑ του «PASSENGERS»- ήταν ό,τι πιο εμπνευσμένο και δημιουργικό διέθετε η ταινία (πρόσθεσαν και τη μουσική), η φαντασία στο σκηνικό της έδινε διαφορετικότητα.
Θα μιλήσω για την πλήρη σχεδόν απουσία του «ΝΥΧΤΟΒΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ», ενός έργου που μου άρεσε. Η Ακαδημία δεν το συμπεριέλαβε ούτε στα επι μέρους ούτε στα σύνολα. ΜΟΝΟ στον β’ ανδρικό ρόλο για τον ΜΑΙΚΛ ΣΑΝΟΝ, για το πώς παίζει με ρεαλιστικά χρώματα ένα μη υπαρκτό χαρακτήρα, ένα χαρακτήρα μυθιστορήματος που διαβάζει η ηρωίδα. Αυτόν επέλεξαν κι όχι τον ηθοποιό που πήρε τη «Χρυσή Σφαίρα» και φαινόταν «χρυσοσφαιράδικη» βράβευση από χιλιόμετρα ως ο νέος κι ωραίος (Ααρον Τέυλορ Τζόνσον) . Δεν της εξήραν ούτε το αισθητικό κομμάτι που τελικά άρεσε περισσότερο στους κριτικούς, που δεν ξέρουμε τι ακριβώς και πως, αλλά εντυπωσιαζόμαστε με κάτι ενώ εκείνοι που ΚΑΝΟΥΝ και ΞΕΡΟΥΝ (επειδή κάνουν), προτίμησαν άλλες επιλογές. Και σίγουρα, στην κατηγορία διασκευασμένου σεναρίου το «ανοιχτό» φινάλε με τις επιδεχόμενες πολλαπλές, υποκειμενικές ερμηνείες, αποδείχτηκε μοιραίο. Κι αντικαταστάθηκε από το σενάριο του «FENCES» , που προέρχεται από θεατρικό βραβευμένο με ΤΟΝΥ και σίγουρα έχει άλλο περιεχόμενο από του «νυκτόβια πλάσματα». Στην κατηγορία της διασκευής, το περιεχόμενο και το θέμα είναι πρώτιστα ζητούμενα.
Πάντως, ο ΤΟΜ ΦΟΡΝΤ, με τις δύο ταινίες του, ενώ πλασάρεται ως «στυλίστας», από την ΑΚΑΔΗΜΙΑ αναγνωρίζεται ως σκηνοθέτης ηθοποιών! Και στο «Ενας άντρας μόνος» και στα «νυκτόβια πλάσματα» με ερμηνευτικές υποψηφιότητες καθαρίζει. Αυτό ήδη συζητιέται με το περιβάλλον του- σας διαβεβαιώ!
Νίκη της ΙΖΑΜΠΕΛ ΥΠΕΡ η υποψηφιότητα στο γαλλικό φίλμ «ΕΚΕΙΝΗ» για το οποίο δεν κατάφερε να κερδίσει στα Ευρωπαικά. Όμως εκτόπισε την Εμιλυ Μπλαντ στο «Κορίτσι του τραίνου» ως ερμηνεύτρια θρίλερ, που την είχε προτιμήσει την τελευταία το Σωματείο Ηθοποιών. Η Ακαδημία ψήφισε υπέρ της Υπέρ! Ο σοφιστικέ τρόπος με τον οποίο παίζει το θρίλερ αν φτάνει για να της δώσει και Οσκαρ θα φανεί στις 26 Φεβρουαρίου. Πάντως εκτόπισε και την Ειμυ Ανταμς που με δύο ταινίες πρώτης σειράς δεν κατάφερε να μπει στην πεντάδα. Ειδικά με το «ARRIVAL». Κάπου, τώρα που τα αναλύω, το ότι έπαιξε και στις δύο περιπτώσεις βασικά με το όργανο «φωνή» κι επέλεξε σβησίματα ή φωνητικούς λυγμούς για να βγάλει το ρόλο, δεν έγινε αρεστός στα «τσακάλια» της Ακαδημίας, φοβάμαι ότι τη βρήκαν ερμηνευτικά πανομοιότυπη και την απέφυγαν. Ειδικά για το «Arrival» αυτά, επειδή είναι ένα έργο που προτάθηκε όχι μόνο για 8 Οσκαρ αλλά μέσα σε αυτά είναι και της καλύτερης ταινίας και της σκηνοθεσία και του σεναρίου (εκ διασκευής). Οπως και να έχει, για την ΕΙΜΥ ΑΝΤΑΜΣ αυτό είναι μιά ήττα!
Ο ΚΕΝΕΘ ΛΟΝΕΡΓΚΑΝ είναι ο μεγάλος αντίπαλος στην κατηγορία των Λάνθιμου-Φιλίππου και τον κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο το γεγονός πως για το «Manchester by the sea» προτάθηκε ΚΑΙ για τη σκηνοθεσία που σημαίνει ότι το σενάριο του είναι είναι πολύ δυνατό και του υψώνει και τη σκηνοθεσία (διότι ο Λόνεργκαν βασικά σεναριογράφος είναι).
Κι από την άλλη έχουμε το «LA-LA-LAND» που έφτασε τις 14 υποψηφιότητες, δίπλα στην «ΕΥΑ» (All about Eve) του ΤΖΟΤΖΕΦ ΜΑΝΚΙΕΒΙΤΣ και το «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ» του ΤΖΕΗΜΣ ΚΑΜΕΡΟΝ κι εδώ τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, επίσης. Με υποψηφιότητα και στο σενάριο, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά στην ιστορία του μιούζικαλ για την originalκατηγορία. Επισημαίνεται ένας τρόπος γραφής του είδους. Πάντως κι οι «ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΤΟΥ ΧΕΡΒΟΥΡΓΟΥ» είχαν προταθεί για Οσκαρ Πρωτοτύπου Σεναρίου στην απονομή του 1966!!!!
Αν δούμε τη βραδιά τη μεγάλη να παίρνει το Οσκαρ σεναρίου τότε ετοιμαστείτε για σάρωμα. Διότι θα σημαίνει ότι εδώ έχουμε πλήρη αποδοχή είδους στη νέα εποχή, στο πως έγινε. Οπότε ανοίγει δρόμος, σε αυτή την περίπτωση, την περίπτωση του «εφόσον»…., και για το πρωταγωνιστικό ζευγάρι ΡΑΙΑΝ ΓΚΟΣΛΙΝΓΚ και ΕΜΜΑ ΣΤΟΟΥΝ, όπου όλα θα έχουν να κάνουν με το είδος το οποίο ουσιαστικά θα είναι κι επισήμως εκτός συναγωνισμού. Αυτά, επαναλαμβάνω, στο «εάν» και στο «εφόσον»
Μένει το «MOONLIGHT» που δεν το έχω δει ακόμα , να αποδείξει ως ταινία σεναρίου και περιεχομένου , από ό,τι φαίνεται, πως το σενάριο του είναι πάρα πολύ δυνατό ώστε να παρασύρει κι ως την καλύτερη ταινία. Ειδάλλως θα μείνει και θα αναγνωριστεί στην κατηγορία του, δηλαδή του σεναρίου (εκ διασκευής)
Ο ΜΕΛ ΓΚΙΜΠΣΟΝ επέστρεψε κανονικά με τον «ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ»- ουαί τοις προκατειλημμένοις – που δεν ήταν σε θέση να δουν αυτό που «φώναζε» από μακριά… Τη δύναμη της ταινίας τόσο μέσω των ανθρώπων όσο και μέσω των μαχών.
Αυτές είναι οι πρώτες - πρώτες εκτιμήσεις της πρώτης – πρώτης και «χιαστί», το επαναλαμβάνω, ματιάς.
Οι λεπτομέρειες στις επι μέρους αναλύσεις των κατηγοριών.
Και πριν κλείσω: α) Στην κατηγορία του original σεναρίου Ελληνες (όχι ελληνικής καταγωγής Αμερικάνους, Αυστραλούς και δεν ξέρω τι άλλο…) υποψήφιους δεν είχαμε ποτέ, στο διασκευασμένο έχει ΠΑΡΕΙ Οσκαρ ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ με τον «ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟ» (σε συνεργασία με τον ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΣΤΙΟΥΑΡΤ) ενώ είχαμε υποψηφιότητα του ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ στον «Αλέξη Ζορμπά» (που μαζί με τον ΚΩΣΤΑ ΓΡΑΒΡΑ στο "Ζ" παραμένουν οι μόνοι Ελληνες υποψήφιοι στην κατηγορία της Σκηνοθεσίας! Μου το υπενθύμισε ένας φίλος)). Β) Η ΜΕΡΥΛ ΣΤΡΗΠ καταρρίπτει τα ρεκόρ του εαυτού της. Εφτασε με την «Φάλτσο Σοπράνο» την 20ή υποψηφιότητα. Η αμέσως προηγούμενη, η ΚΑΘΡΗΝ ΧΕΠΜΠΟΡΝ, βρίσκεται στον αριθμό 12. Μόνο που η Κάθρην έχει ΤΕΣΣΕΡΑ Οσκαρ ενώ η Μέρυλ παραμένει στα ΤΡΙΑ. Εκτός αν…
Αυτά λοιπόν ως «ορντέβρ»
Ξεκινούν σύντομα οι επιμέρους αναλύσεις
Καλά Οσκαρ!
