ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΕΙΝΑΙ:
- ΓΟΥΙΛΕΜ ΝΤΑΦΟΕ « The Florida Project»
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Τρίτη υποψηφιότητα, όλες για supporting, χωρίς νίκη. Είχε προταθεί το 1987 για το «Platoon» κι έχασε από τον ΜΑΪΚΛ ΚΕΪΝ στο «Η ΧΑΝΑ ΚΙ ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΗΣ» και το 2001 στη «ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΒΡΥΚΟΛΑΚΑ» όπου το πήρε ο ΜΠΕΝΙΤΣΙΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ για το «TRAFFIC»
OΡΟΛΟΣ: Παίζει τον μάνατζερ ενός χαμηλού κόστους μοτέλ που καταλήγει να συμπεριφερθεί σαν πατέρας στα ταραγμένα πρόσωπα της ιστορίας, στο παιδάκι και στην «εξοστρακισμένη» μαμά του.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Ο Γουίλεμ Νταφόε έχει γίνει ο ρόλος, έχει παίξει με υποδειγματική λιτότητα τον μάνατζερ, έχει υιοθετήσει μια ουδετερότητα ύφους και συμπεριφορών , ακριβώς όπως θα φερόταν ένας μάνατζερ που έχει την ευθύνη ολόκληρου του μοτέλ και τα συναισθήματα με τις αντιδράσεις τα κτίζει μέσα του και με την ίδια λιτότητα τα εκφέρει. Η ταινία δεν υιοθετήθηκε στο σύνολο της, ο Νταφόε επισημαίνεται με τη μοναδική υποψηφιότητα της ταινίας ως αυτός που έκλεψε την παράσταση κι ως αυτός που «σταμπάρει» το φιλμ.
- ΓΟΥΝΤΥ ΧΑΡΕΛΣΟΝ «Οι τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μισούρι» (Three billboards outside Ebbing, Missouri)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Τρίτη υποψηφιότητα και για τον Γούντυ Χάρελσον, χωρίς νίκη. Μόνο που οι δικές του έχουν περάσει κι από τις δύο ερμηνευτικές κατηγορίες. Η πρώτη ήταν για leading το 1997 στην «Υπόθεση Λάρυ Φλυντ» και το είχε χάσει από τον ΤΖΕΦΡΥ ΡΑΣ στον «ΣΟΛΙΣΤΑ», η δεύτερη ήταν για supportingto 2010 στο «The messenger» όπου νικητής αναδείχτηκε ο ΚΡΙΣΤΟΦ ΒΑΛΤΣ για το «ΑΔΟΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ».
Ο ΡΟΛΟΣ: Υποδύεται τον διευθυντή του αστυνομικού τμήματος ο οποίος καταλαβαίνει το δίκιο της ηρωίδας που ζητεί εκδίκηση για το βίαιο θάνατο της κόρης της και συγχρόνως αντιμετωπίζει κι ένα σοβαρό προσωπικό πρόβλημα.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Σε μια σεναριάρα με ρολάρες που όλο μαζί καταλήγει σε «χαρά των ηθοποιών», ο Γούντυ Χάρελσον ανέλαβε μία από αυτές. Και με την ερμηνεία του την ανέδειξε κι αναδείχτηκε κι ο ίδιος. Ο ρόλος του δίνει πλήρη στοιχεία για τον χαρακτήρα κι ο Χάρελσον δεν αφήνει πτυχή ανεκμετάλλευτη. Κυνικός, πονηρός, ατρόμητος, συνειδητός, φθαρμένος, οικογενειάρχης, ερωτευμένος, αθυρόστομος, κόντρα ζωή σε σπίτι κι αστυνομικό τμήμα, ασθένεια, σχέση κατανόησης με τη στιγματισμένη από την αστυνομία ηρωίδα. Ο Χάρελσον γίνεται όλα αυτά τα παραπάνω και συγχρόνως δίνει εκτόπισμα στο ρόλο και παρουσία, το παίξιμο του έχει ζωντάνια, έχει παλμό και βάζει και προσωπική χάρη απέναντι στο φακό.
- ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΤΖΕΝΚΙΝΣ «Η μορφή του νερού» (The shape of water)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Δεύτερη υποψηφιότητα, είχε προταθεί σε κατηγορία Α΄ ρόλου αν και χαρακτηριστικός supportingως καριέρα, για τον «Επισκέπτη» το 2009 όπου το είχε χάσει από τον ΣΩΝ ΠΕΝ στο «MILK».
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει ένα μεσόκοπο gay, που βιώνει μοναξιά και συναισθάνεται συντροφικότητα μόνο στον παλιό κινηματογράφο που συνηθίζει να βλέπει παλιές ταινίες του Χόλυγουντ και στη φιλία με μια γειτονοπούλα η οποία είναι μουγκή, την ηρωίδα της ιστορίας.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Ερμηνεία-συμβολή στην ολοκλήρωση μιάς καλής ταινία που είναι κατά βάση ταινία σκηνοθεσίας. Ο Ρίτσαρντ Τζένκινς ενσωματώνει πλήρως τον ήρωα του στην απαλότητα της σκηνοθετικής γραμμής που είναι γραμμή «εφιαλτικού παραμυθιού». Ο ρόλος είναι καθαρά supportingτης κεντρικής ηρωίδας κι ο Τζένκινς με την ερμηνευτική του επιλογή να μην παίξει τον gay ως gay αλλά ως άνθρωπο, να μην υπογραμμίσει κανένα εξωτερικό στοιχείο αλλά τα περί gay να βγαίνουν από τα συμφραζόμενα, είναι το pointτης ερμηνευτικής του αξιολόγησης που τον έστειλε στην πεντάδα.
- ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΠΛΑΜΕΡ «Όλα τα λεφτά του κόσμου» (All the money in the world)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Ενας ηθοποιός με απίθανη διάρκεια καριέρας, με διακρίσεις στο θέατρο και με «Τόνυ», περίμενε τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα για να δει να αναγνωρίζονται ερμηνείες του από την Ακαδημία και μέσα σε μια δεκαετία δεν έχει σταματημό. Του κάθε ανθρώπου όποτε του την έχει φυλαγμένη το κάρμα του… Είναι ο μόνος ΟΣΚΑΡΟΥΧΟΣ της φετινής συγκεκριμένης πεντάδας, ΠΗΡΕ ΟΣΚΑΡ supporting το 2012 για τους «ΠΡΩΤΑΡΗΔΕΣ» στο ρόλο του gay πατέρα του Γιούιν ΜακΓκρέγκορ, κι είχε προταθεί και το 2010 για τον «Τελευταίο σταθμό» όπου το είχε χάσει από τον ΚΡΙΣΤΟΦ ΒΑΛΤΣ στο «ΑΔΟΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ». Η φετινή είναι η τρίτη υποψηφιότητα, για supporting ρόλο κι αυτή, όπως κι οι προηγούμενες.
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει τον δισεκατομμυριούχο Πολ Γκετύ, στο περιστατικό της απαγωγής του εγγονού του το 1973 στη Ρώμη. Ο ζάπλουτος παππούς αρνείται να καταβάλει τα λύτρα που ζητούν οι απαγωγείς ,συμπεριφέρεται ως πρόσωπο δύναμης κι εξουσίας κι όχι ως στοργικός παππούς.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Ο Κρίστοφερ Πλάμερ έχει αναλάβει ένα ρόλο που είναι supportingστην ιστορία, μολονότι είναι ο κύριος μοχλός αλλά δεν είναι ο κεντρικός ήρωας του σεναρίου. Είναι όμως το πρόσωπο γύρω από το οποίο κινείται όλη η ιστορία, άρα αυτή είναι κι η σκηνοθετική οδηγία του Ρίντλεη Σκοτ και το πρόσωπο αυτό δεν είναι όποιο κι όποιο αλλά ο Πολ Γκετύ. Συνεπώς ο Κρίστοφερ Πλάμερ έχει να φτιάξει τον μεγιστάνα, όπως τον δίνει το σενάριο, να του δώσει επιβλητικότητα ,παρουσία, κύρος, να τον κάνει ψυχρό αλλά να του υποδείξει του Γκετύ «του» κι ένα κρυμμένο συναίσθημα που δικαιολογεί την επερχόμενη κατάρρευση του για την οποία το σενάριο δεν προβλέπει σχετική σκηνή και καλείται ο ηθοποιός να την φτιάξει και να την υποδείξει από μόνος του. Το ότι είναι η μοναδική υποψηφιότητα της ταινίας, δηλώνει πολλά.
- ΣΑΜ ΡΟΚΓΟΥΕΛ «Οι τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μισούρι» (Three billboards outside Ebbing, Missouri)
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα για τον Σαμ Ρόκγουελ που είναι κι ο μόνος νεοεισερχόμενος της πεντάδας στην οσκαρική παρέα.
Ο ΡΟΛΟΣ: Μπάτσος ρατσιστής επαρχιακού τμήματος με απρεπή συμπεριφορά σε ομάδες, πρόσωπα και υπηρεσία που σταδιακά μεταβάλει συμπεριφορά ύστερα από σειρά σαρωτικών γεγονότων κι εξελίσσεται σε κάτι άλλο ως χαρακτήρας από αυτό που ξεκίνησε.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Είπαμε και πιο πάνω περί σεναριάρας με ρολάρες που αποφέρουν ερμηνειάρες, ο Σαμ Ρόκγουελ έχει την καλύτερη από όλες τις ρολάρες -μαζί με την πρωταγωνίστρια Φράνσες Μακ Ντόρμαντ. Είναι ρόλος –κλειδί για την υπόθεση, είναι ρόλος μεταστροφών με πολλαπλές εξελίξεις, είναι ρόλος που επιτρέπει στον ηθοποιό να διαπλάσει χαρακτήρα ολκής από τις τόσες λεπτομέρειες που του παρέχει, που τον γνωρίζουμε πλήρως και στη δουλειά και στην κοινωνία αλλά και στο σπίτι και που όλα κάποια στιγμή συγκλίνουν στο να «σκάνε» και να γεννούν ένα διαφορετικό , καινούργιο άνθρωπο. Και το εκπληκτικό με τον Ρόκγουελ είναι πως αφού ερεύνησε και μελέτησε βαθιά το ρόλο και τις μεταστροφές του, βρήκε την υποδειγματική λιτότητα ως μέσον ώστε να παίξει στον ΙΔΙΟ ΤΟΝΟ τον ίδιο άνθρωπο ΚΑΙ στη μεταστροφή του. Δεν του άλλαξε DNA, συμπεριφορά του άλλαξε. Ο άνθρωπος είναι ο ίδιος αλλά πέρασε πολλά για να φτάσει έως εδώ. Δημιουργία!
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Σαμ Ρόκγουελ! Εχει και το ΡΟΛΟ έχει και το ΕΡΓΟ. Όλα αυτά που κάνει , δημιουργούνται σε ένα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ έργο, που βγάζει και ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ. Θέλετε ωστόσο να επισημάνουμε κι αντίπαλο ώστε να υπάρχει λίγο σασπένς; Τότε , σε αυτή την περίπτωση, θα τον αναζητήσουμε στο ακριβώς ανάποδο, στις ατομικές περιπτώσεις που δημιούργησαν εκ του μη όντος, χωρίς να τους δίνεται έτοιμο υλικό και το έφτιαξαν μόνοι τους. Αυτή, όμως, είναι η περίπτωση μόνο του Κρίστοφερ Πλάμερ .
