Με την ΚΛΟΕ ΖΑΟ να κερδίζει το ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ και να γίνεται η δεύτερη γυναίκα που το κέρδισε (προηγούμενη ήταν η Κάθρην Μπιγκελόου με το «The hurt locker», το 2010, η οποία είχε καταλήξει  ομαλά και  στο Οσκαρ), το προ-οσκαρικό τοπίο ξεκαθάρισε , μέχρι να έρθει, αν έρθει, η ώρα απροόπτου.

Είναι αυτό που προέρχεται από άλλη πηγή, είτε από μυθιστόρημα είτε από θεατρικό έργο είτε ακόμα κι από κινηματογραφικό σενάριο που προηγήθηκε κι επί εκείνου του σεναρίου γράφτηκε ένα καινούργιο σενάριο, οπότε κι αυτό εντάσσεται στους κανόνες της ‘Διασκευής»

Σκηνικά στο Σινεμά δεν είναι μόνο τα ντεκόρ, όπως στο θέατρο. Είναι ΚΑΙ τα ντεκόρ. Διότι το σινεμά απλώνεται παντού. Είναι κι οι χώροι, οι επιλογές των φυσικών χώρων δηλαδή, είναι τα αξεσουάρ, είναι κι η επιλογή του χρώματος, το κυρίαρχου χρώματος. Εχω παρακολουθήσει σε ειδικό course, στην Αμερική, με συστατική επιστολή από την Ακαδημία, πανεπιστημιακό μάθημα για μέλλοντες Σκηνογράφους με θέμα: «Το κυρίαρχο χρώμα». Να ψάξουμε να βρούμε σε κάθε ταινία ποιο είναι το κυρίαρχο χρώμα. Κι ας μου επιτραπεί να πω για τα εύσημα που δέχτηκα με μια παρατήρηση γύρω από το «Μουλέν Ρουζ» σχετικά με το ποιό ήταν το κυρίαρχο χρώμα. Περιχαρής η καθηγήτρια, με παρούσα την σκηνογράφο Τζανίν Οπγουελ, του «Λος Αντζελες : Εμπιστευτικόν» έκανε μάθημα πάνω στη δική μου παρατήρηση ότι «Στο Μουλέν Ρουζ κυρίαρχο χρώμα είναι η ΙΡΙΔΑ». Συνυπάρχουν τα εφτά χρώματα της σε κάθε καρέ κι από κει επιτυγχάνεται ο στροβιλισμός που ήθελε ο σκηνοθέτης. Μέσω του χρώματος. Και το πέρασε στο Μοντάζ

Φέτος, τα ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΦΕ, μαζί με το ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ, είναι οι δύο κατηγορίες στις οποίες εκδηλώνεται πιο έκτυπα η μεταβατική φάση της περιόδου που διανύουμε.