Από όλες τις ταινίες που έφτασαν στην πεντάδα του Οσκαρ Πρωτοτύπου Σεναρίου, αυτή ήταν η πιο αδύναμη. Το ίδιο θα έλεγα και πέρσι για το «Straight Outta Compton» και για πολλά επίσης αν ανατρέξω στο παρελθόν και μείνω σε αυτή την κατηγορία.

Ενέδωσα κι εγώ στην παρακολούθηση μίνι σειρών με την ιδιότητα του κριτικού. Ας όψεται το «FEUD» που κάθισα να το δω από περιέργεια κι έμεινα να το χαζεύω. Κι έτσι, θα γράψω κανονική κριτική ανά επεισόδιο. Λυπάμαι μόνο που μεταδίδεται από δύο συνδρομητικά κανάλια, κι από COSMOTETV κι από NOVA, διότι αμφότερα έχουν στον «αέρα» τους το κανάλι FOX, και δεν μπορεί να έχει πρόσβαση περισσότερος κόσμος.

Αυτά είναι τα ερωτήματα που συνοδεύουν την ταινία κι είναι ερωτήματα ενδιαφέροντος αλλά και περιέργειας.

Όπως είχα κάνει αφιέρωμα στα ντοκυμαντέρ με τα θέατρα κι είχα πει για τη γοητεία που ασκεί στο θεατρόφιλο κοινό η καταγραφή της διαδικασίας μιάς πρόβας, φανταστείτε το άλλο: Ένα ντοκυμαντέρ-πορτραίτο σε ένα εμβληματικό κινηματογραφιστή που έφαγε το ελληνικό σινεμά με το κουτάλι κι υπήρξε από τους πρωτοπόρους. Εδώ κι αν μιλάμε για τη χαρά του κινηματογραφόφιλου.

Όπως έλεγα λοιπόν στο πρώτο δημοσίευμα, το σενάριο λέει σε έναν από τους βασικούς κανόνες του πως υπάρχει ηλικία πριν αρχίσει το έργο. Τις πληροφορίες τις δίνει το σενάριο καθ’οδόν, κατά την εξέλιξη του. Ετσι και στη Θεσσαλονίκη μπορεί να ξεκίνησα με τα θέατρα επειδή μου έκαναν πιο ωραίο «μπάσιμο» αλλά είχαν προηγηθεί κάποια που έδιναν ένα άλλο στίγμα. Και σήμερα είναι η μέρα τους.

Κι επειδή, όπως λέμε στο σενάριο, ότι υπάρχει κι η ηλικία του ήρωα πριν ξεκινήσει το έργο, θα το βάλω κι αυτό το στοιχείο αλλά αφού θα έχω ξεκινήσει τις ανταποκρίσεις, με κάποια που προηγήθηκαν και τους οφείλω μνημόνευση.

Στην Ευρωπαική Ακαδημία τιμήθηκε με το βραβείο «πρωτοεμφανιζόμενου» κι ήταν υποβολή της Φινλανδίας και για το Οσκαρ. Οπωσδήποτε κινούσε την περιέργεια ένα φινλανδικό φιλμ πάνω στην πυγμαχία, όταν μάλιστα ο σκηνοθέτης ΓΙΟΥΧΟ ΚΟΥΟΣΜΑΝΕΝ, που ως τότε έκανε μικρού μήκους φιλμ, αποφάσισε να το κάνει και μαυρόασπρο.