Προσωπικά, καθώς έβλεπα την ταινία, κρατούσα και σημειώσεις διότι υπάρχουν πράγματα που θα δίδασκα σε παιδιά τα οποία ξεκινούν να μάθουν το σινεμά. Τα είδη του. Το πως αυτά δουλεύονται.

Η περίπτωση του Γούντυ Άλεν είναι ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΕΝ. Είναι συγκεκριμένο είδος, προσωπικό είδος, που έχει ως βάση την κωμωδία  αλλά με ψυχαναλυμένους χαρακτήρες. Αυτό κάνει την κωμωδία ιδιότυπη, την κωμωδία ως είδος εννοώ, την καθιστά απολύτως προσωπική, της επιτρέπει να μεταβάλλεται και σε δράμα και να λειτουργεί κανονικότατα.  Είναι έργα δηλαδή πολύ «δικά του» που δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να τα κάνει έτσι, με αυτό τον τρόπο. Οποιος πάει να τα κάνει θα φάει τα μούτρα του.

Το απέδειξε στον «ΦΟΒΟ» , όταν του εμπιστεύτηκαν ρόλο ιδιαιτέρων απαιτήσεων. Και σε άλλα φιλμ βέβαια, αν ήθελε να μπει κάποιος στον κόπο και να «ανιχνεύσει»

Πολύ την αγαπούσα τη ΝΙΝΗ ΤΖΑΝΕΤ. Κι ήθελα να την ΤΙΜΗΣΩ από το PANTIMO ως ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ

ΚΑΙ ΝΑΙ….διότι είναι εμφανές κι εδώ ότι η MARVEL επιχειρεί να ανανεώσει το προϊόν της, εδώ και κάποια χρόνια…

ΚΑΙ ΟΧΙ….διότι όλο αυτό ξεκινά ως φιλμ με κάποια υπόσχεση ανανέωσης, καταλήγει σε κάτι που δεν εκπληρώνει την υπόσχεση..

Ξεκινώ από το «μεικτό» είδος αν και θα ήθελα να προτάξω και την ΙΖΑΜΠΕΛ ΥΠΕΡ στον τίτλο, όμως η έννοια του είδους είναι που πρέπει να μπει εμπροσθοφυλακή ώστε να καταλάβει ο θεατής περί τίνος πρόκειται είτε πηγαίνοντας να το δει είτε διαβάζοντας την κριτική αφού βγει από το σινεμά.