Αν πολλοί δεν καταλαβαίνουν περί κινηματογραφικής λειτουργίας της ΜΟΥΣΙΚΗΣ και νομίζουν άλλα, στο ΤΡΑΓΟΥΔΙ είναι που χάνεται ο μπούσουλας.
Απόψε Τρίτη 14 Φεβρουαρίου στα πλαίσια του Αφιερώματος της COSMOTE TV σε ταινίες των OSCAR έχουν προγραμματιστεί δύο: «ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΚΛΕΦΤΗ» στις 20.00 κι η «ΕΒΙΤΑ» στις 22.00. Τις οποίες συνδέω στο PANTIMO.GR με τις αναλύσεις που κάνω. Ως γνωστόν, η COSMOTE TV είναι αυτή που θα μεταδώσει φέτος ζωντανά την 89η ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΩΝ OSCAR στις 26 Φεβρουαρίου.
Είπα να βάλω σήμερα τη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ως κατηγορία προς ανάλυση, διότι αύριο Τρίτη στις 20.00 η COSMOTE TV, που έχει αναλάβει για φέτος τα Οσκαρ, μεταδίδει, στα πλαίσια ταινιών οσκαρικού αφιερώματος , «ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΚΛΕΦΤΗ» του Αλφρεντ Χίτσκοκ, που είχε πάρει ΟΣΚΑΡ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ (έγχρωμης) το 1956. Οπότε είναι και μια ευκαιρία για επανάληψη- μήτηρ της μαθήσεως. Κι όλο και κάτι θα γράψω….
Συνεπώς ο δρόμος είναι πλέον ανοικτός για το Οσκαρ αν κι η ΑΚΑΔΗΜΙΑ η εκεί είναι που θα πει τον τελευταίο, τον δικό της και τον οριστικό λόγο. Και μπορεί να μας ετοιμάζει κάποιο «μάθημα», κάποιο «σεμινάριο» που δεν έχουμε προβλέψει.
Για τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, που είναι η μήτρα του κινηματογράφου (σπορέας, όμως, είναι το σενάριο) υπάρχουν πολλών λογιών συγχύσεις. Κι άμα μπλέξουμε και με τους θεωρητικούς, εκεί είναι που θα χάσουμε τον μπούσουλα διότι τον έχουν χαμένο πρώτοι εκείνοι. Ας μείνουμε λοιπόν στους σκηνοθέτες που καλοί-κακοί-μέτριοι-ανόητοι- ιδιοφυείς είναι αυτοί που κάνουν σινεμά και που ξέρουν καλύτερα τι είναι αυτό το «έχω ένα μυστικό» όταν μιλάμε για σκηνοθεσία.
Το «LA-LA-LAND» που επικυρώνει ανοιχτά πλέον την ανανέωση του μιούζικαλ στην αισθητική και το ύφος του ανεξάρτητου , αμερικανικού κινηματογράφου, πήρε μαζί του και τους Σκηνογράφους.
Διότι για να μιλήσουμε για «επιστροφή» πρέπει να προσδιορίσουμε την αφετηρία. ‘Η, έστω, τον σταθμό.
Χωρίς να υποτιμάται η παρουσία κι η συμβολή του ΖΑΧΑΡΙΑ ΚΑΡΟΥΝΗ. Περί «ΦΙΛΙΩΣ ΧΑΙΔΕΜΕΝΟΥ» ο λόγος, στο θέατρο «ΒΕΑΚΗ»
Φέτος στην κατηγορία του β΄ γυναικείου ρόλου , τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Όχι μόνο στην ένδειξη περί «φαβορί», περί ερμηνείας που ξεχωρίζει, αλλά και στην ιδιοσυστασία του β΄ρόλου, που ενίοτε μπερδεύει.
Λέω ειδικά για τον πρωταγωνιστή επειδή για το έργο πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν και δεν εννοώ τους Ελληνες αλλά τους έξω, όπου από εκεί ήρθαν τα πρώτα μαντάτα…