Ετσι, μετά το «FEUD:BETTE AND JOAN» όπου ενέδωσα στη παρακολούθηση και κριτική σειρών ανά επεισόδιο, πριν προλάβω να «συνέλθω», ξεκίνησε το «GΕΝΙUS».
Το πρώτο με είχε κατενθουσιάσει και φάνηκε στα δημοσιεύματα μου. Το δεύτερο με «τράβηξε» από το trailer, την ίδια περίοδο που στα σινεμά , ενώ βγαίνουν ανά δέκα ταινίες την εβδομάδα, μόνο αγγαρεία θα με έσπρωχνε ως εκεί. Κι όταν σε μια σχέση μπαίνει η αγγαρεία… άστα να πάνε. Πόσο μάλλον όταν αυτή η σχέση λέγεται ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ που για μένα είναι καθαρά ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ, είναι η ζωή μου όλη.
Εχει, όμως, αλλάξει πλέον όλη η στρατηγική στο Χόλυγουντ κι αυτό δεν αρκεί να το διατυπώνω μόνο θεωρητικά, οφείλω να το παρακολουθήσω και στην πράξη.
Κι έτσι, με βάση το ελκυστικό trailer, αποφάσισα να παρακολουθήσω το 1ο επεισόδιο για το οποίο όχι μόνο δεν μετάνιωσα αλλά δεν ήθελα ούτε να τελειώσει. Κι έτσι άρχισαν να αναπηδούν μέσα μου όλοι αυτοί οι προβληματισμοί, οι «ενοχές» κι οι παραδοχές, όλα αυτά δηλαδή που έβαλα στον πρόλογο, διότι αν δεν ζεις στο παρόν καταλήγεις…. «Λεωφόρος της Δύσεως».
Ενας ένας οι άνθρωποι του κινηματογράφου λοιπόν στρέφονται ΚΑΙ προς την τηλεόραση και κάνουν εκπληκτικές δουλειές που ανεβάζουν το επίπεδο της τηλεόρασης και του θεατή γενικότερα.
Εδώ ενδίδει στην TV ο ΡΟΝ ΧΑΟΥΑΡΝΤ τόσο ως σκηνοθέτης όσο κι ως παραγωγός αφού ο ίδιος έχει κάνει και την παραγωγή με τον συνεταίρο του ΜΠΡΑΙΑΝ ΓΚΡΕΗΖΕΡ με τον οποίο κάνουν και τις ταινίες στη μεγάλη οθόνη.
Κι αυτό που μας κάνουν εδώ ως σειρά των 11 επεισοδίων είναι κάτι ανάλογο κι εφάμιλλο, κρίνοντας από το πρώτο επεισόδιο, με το «ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» ( A beautiful mind).
Μας κάνουν τηλεοπτική σειρά τη ζωή του ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΙΝΣΤΑΙΝ.
Με ένα πρώτο επεισόδιο το οποίο είναι ζηλευτό καταρχάς ως παραγωγή με απίθανα set σε Γερμανία, Ελβετία, Ιταλία κλπ, που εναλλάσσουν διαφορετικές εποχές, με απίστευτα κοστούμια που δηλώνουν χώρους, περιόδους, κοινωνικές τάξεις κι όλο αυτό μέσα από το απαραίτητο «γκλαμ» που οφείλει να έχει ο κινηματογράφος για να τέρπει κι οπτικά τον θεατή μιά κι είναι εικόνα κι όχι ανάγνωσμα..
..Λέω ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ διότι περί «κινηματογράφου» πρόκειται κι άνθρωποι του κινηματογράφου, βραβευμένοι με Οσκαρ κι ενεργοί στο παρόν, είναι αυτοί που το κάνουν.
Το επεισόδιο, όμως, αυτό το πρώτο επεισόδιο που μεταδόθηκε, είναι ζηλευτό κι από άποψη γραφής κι αφήγησης, από άποψη σεναρίου και σκηνοθεσίας, όπου καταφέρνει (κι αυτό ας το μελετούν όσοι ενδιαφέρονται να μπουν επαγγελματικά στο χώρο) όλα όσα θα μας πει η ιστορία στα προσεχή επεισόδια.
Ξεκινά στη Γερμανία του 1924 όταν οι εκκολαπτόμενοι φασίστες θέλουν να πυρπολήσουν τη δημοκρατίας της Βαιμάρης και δολοφονούν ένα υπουργό, εβραικού θρησκεύματος, ο οποίος είναι και φίλος του επιστήμονα. Μας ταξιδεύει πίσω, στη νεανική ηλικία του Αινστάιν, στο Μόναχο, όπου γεννήθηκε, στη σχέση του την καθαρά προβληματική με δασκάλους και καθηγητάδες όπου δεν μπορεί να πειθαρχήσει στα μαθήματα και τη διδακτέα ύλη, την ίδια στιγμή που η μεγαλοφυία του μπορεί και λύνει εξισώσεις που αφήνουν άναυδους τους καθηγητές. Μας μεταφέρει στο Βερολίνο του 1932 όταν ο Χίτλερ ετοιμάζεται, μας ξαναπάει στη νεανική ηλικία του ήρωα που μας φωτίζει πτυχές τόσο της σχέσης του με γονείς ,οι οποίοι μετακινούνται στο Μιλάνο αλλά ο πατέρας τον θέλει πίσω στη Γερμανία να παραμένει και να μην τους ακολουθεί, ξαναρχόμαστε στη Γερμανία όταν ο Χίτλερ έχει πάρει την εξουσία, πάμε πίσω στο παρελθόν, στη Ζυρίχη όπου θέλει να πάει εκεί στο Πανεπιστήμιο και τα εμπόδια που συναντά, βλέπουμε σε δύο δόσεις στο μετέπειτα τη σχέση του με τις γυναίκες, από τη μία την ερωμένη κι από την άλλη τη σύζυγο…. Έχουμε δει και την εκκόλαψη ενός νεανικού έρωτα,και βεβαίως το πολιτικό κομμάτι και το πώς θα βρεθεί στο στόχαστρο ως Εβραίος καθώς τα πράγματα στη Γερμανία αγριεύουν. Ενώ, με ένα θαυμάσιο τρόπο, το σενάριο μας δείχνει σε όλο αυτό το διαρκές παράλληλο , τα της επιστήμης του, των ερευνών του, των λύσεων που προοιωνίζει για τα μυστήρια του Σύμπαντος κι όλο αυτό που θα τον κάνει ΑΙΝΣΤΑΙΝ.
Μέσα σε ένα επεισόδιο έχουμε δει τα πάντα . Και δεν είναι ότι έχουμε χορτάσει πυκνότητα, υπόθεση, αφήγηση, ρυθμό μα κι ότι , για όλα όσα αναφέρω, η περιέργεια και το ενδιαφέρον χτυπούν «κόκκινα», φτάνουν στο ζενίθ και περιμένουμε εναγωνίως την επόμενη Κυριακή για τη μετάδοση του νέου επεισοδίου όπου όλα αυτά τα παράλληλα σεναριακά σύμπαντα έχουν μπροστά τους εξέλιξη .
Ο Ρον Χάουαρντ το σκηνοθετεί ως δραματική τoιχογραφία, όπου δένει περίφημα το πρόσωπο με την εποχή, μα υπάρχει ευφυία και στον τρόπο αφήγησης όπου το νεανικό με το ώριμο κομμάτι του ήρωα συμπλέουν- βέβαια, φαντάζομαι, ότι παρακάτω θα υπερισχύει το «ώριμο» κομμάτι αν και τα στοιχεία δείχνουν ότι ο ερμηνευτής του νεαρού Αινστάιν εμφανίζεται σε όλα τα επεισόδια. Δεν ξέρουμε βέβαια τη δοσολογία.
Ω. ναι. Διότι η κορωνίδα είναι το cast.
O ΤΖΕΦΡΙ ΡΑΣ παίζει τον Αινστάιν κι όπως δείχνουν τα πράγματα πάει για να είναι ένας από τους σπουδαιότερους ρόλους της καριέρας του. Τον ερμηνεύει και στη δεκαετία του 20, με μια ελαφρά «υπόδειξη» νεότητας ίσα ίσα από το χρώμα των μαλλιών, τον ερμηνεύει και στα χρόνια του 30 και φαντάζομαι ότι παρακάτω θα τον δούμε και σε συμπληρωματική ηλικία των μετέπειτα. Ο Τζέφρι Ρας δίνει την αρτιότητα, το κύρος, την πνευματικότητα, την ψυχραιμία του φιλόσοφου ως κοινούς παρονομαστές και με βάση αυτά χρωματίζει τις απαιτήσεις της εκάστοτε σκηνής και φάσης του σεναρίου. Επιβλητικός ερμηνευτικά πέρα για πέρα.
Πολύ καλή επιλογή, όμως, έχει γίνει και στον νεαρό Αινστάιν, με τον ΤΖΟΝΥ ΦΛΥΝ να προετοιμάζει τον Τζέφρυ Ρας να τον διαδεχτεί ηλικία, με υποδεικνυόμενες τις όποιες φυσιογνωμικές ομοιότητες αλλά με ένα πάθος , νεανικό μεν, αλλά που να δείχνει τον άνθρωπο για τον οποίο πρόκειται. Εξαιρετικός ο συνδυασμός των δύο Αινστάιν.
Και φυσικά έχουμε και την ΕΜΙΛΥ ΓΟΥΟΤΣΟΝ σε ένα ρόλο στο στοιχείο της, ως καρτερική σύντροφος του μεγαλοφυή. Δεν ξαφνιάζει ίσως αλλά παίζει στην εντέλεια αυτό για το οποίο είναι ορισμένη.
Φυσικά, αν αυτό είχε γίνει για τον κινηματογράφο, αυτοί που στην TV θα το υμνήσουν, θα έβρισκαν ένα σωρό σαχλαμάρες να πουν, να ειρωνευτούν τον Ρον Χάουαρντ που δεν είναι auteur και γενικά να εκφράσουν τη δική τους σύγχυση. Η βιομηχανία τους πρόλαβε και τους εκθέτει αλλά μας πήρε κι από μας τους ανθρώπους και μας τους έστειλε στην τηλεόραση. Αισθάνομαι ότι όλοι αυτοί κάπου μου τη σκάσανε. Κι επειδή δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου να κάθομαι σε μια γωνιά απαθής και να κλαίω πάνω από τα ερείπια αποφάσισα, αφού αυτοί μου τη σκάσανε για να με προκαλέσουν, να πάω εγώ να τους βρώ.
Σαφώς και το έκαναν για να με προκαλέσουν, για να δουν μέχρι που φτάνουν οι αντοχές, σαφώς κι εγώ πήγα και τους βρήκα. Κι έτσι, χωρίς να το θέλω εξ αρχής, αποφάσισα να κάνω κριτική των επεισοδίων τους.
Δεν ξέρω τι άλλες εκπλήξεις μπορεί να μου επιφυλάσσει αυτή η Ζωή, ειλικρινά…
ΥΓ. Νέο επεισόδιο, Κυριακή 21.00, από NATIONAL GEOGRAPHIC μέσω COSMOTETV και NOVA