Να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα! Να ξεκαθαρίσω όμως κι ότι αρχίζει και τελειώνει σε μια συγκεκριμένη χρονιά του αλησμόνητου κωμικού διδύμου, στο έτος 1953, όταν βρίσκονται στην απόλυτη παρακμή τους κι ύστερα από 4 χρόνια ο «Χοντρός» πεθαίνει- ο Ολιβερ Χάρντυ, ο «Ολι» όπως τον έλεγαν
Είναι το production design. Αυτό που αυτολεξεί κακοποιούν στη μετάφραση ως «σχεδιασμός παραγωγής». Αλλα αντ’ άλλων. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όπως επίσης και παλιότερα το έλεγαν «art direction» κι εδώ το μετέφραζαν «καλλιτεχνική διεύθυνση» λες κι επρόκειτο για… καμπαρέ. Οι αυτολεξεί μεταφράσεις που σε πεθαίνουν. Θα το επαναλαμβάνω κάθε χρόνο. ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ είναι ο όρος διότι αυτή είναι κι η ουσία του. Επειδή εδώ περιλαμβάνονται τα πάντα, από set εντός πλατώ μέχρι κι οι επιλογές τοπίων στις οποίες είτε θα κάνει παρέμβαση ο σκηνογράφος με τον set decorator και τους λοιπούς συνεργάτες, είτε θα το κρατήσει «γυμνό», ως επιλεγμένο τοπίο για τις σκηνογραφικές ανάγκες της ταινίας. Διότι το σινεμά δεν είναι θέατρο ώστε σκηνικό να θεωρείται μόνο το set της Σκηνής. Επίσης, υπενθυμίζω ότι στα σκηνικά περιλαμβάνονται κι όλα τα «γκάτζετ» και τα αντικείμενα και βέβαια, πριν από όλα, το ΧΡΩΜΑ, μια κι αυτός που το επιλέγει, το κυρίαρχο χρώμα της ταινίας δηλαδή, είναι ο σκηνογράφος, ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ, ο production designer. Δηλαδή με άλλα λόγια, το ύφος και το στήσιμο μιάς ταινίας ξεκινά από την κατηγορία αυτή. Η φετινή πεντάδα μας δίνει τη δυνατότητα να πούμε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για αυτή την κατηγορία, μέσα από αυτά που οι εκπρόσωποι του κλάδου προέκριναν ως ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ της χρονιάς.
Κάνω ξεχωριστά αυτή την ανάρτηση για όποιον θέλει να συμβουλεύεται περί των υποψηφιοτήτων ΟΛΩΝ των κατηγοριών. Χωρίς συνοδεία κειμένου
Καταρχάς έχουμε μεγάλη χαρά , για τον ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΝΘΙΜΟ και τον ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΥΡΟΨΑΡΙΔΗ (ο υποφαινόμενος έχει και προσωπική χαρά για τον δεύτερο με τον οποίο γνωριζόμαστε από παιδιά και ξέρω τη ΣΠΑΝΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ) που μπήκαν στη πεντάδα των Οσκαρ, προτάθηκαν ο πρώτος για τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, ο δεύτερος για το ΜΟΝΤΑΖ , αμφότεροι για την «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ». Η οποία «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ» τίθεται επικεφαλής, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ «ROMA» του ΑΛΦΟΝΣΟ ΚΟΥΑΡΟΝ, με 10 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ εκάστη. Τις περισσότερες από όλες τις άλλες ταινίες.
..Και λυπάμαι περισσότερο τον ΓΟΥΙΛΕΜ ΝΤΑΦΟ, ειδικά την Τρίτη 22 Ιανουαρίου που θα ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες των Οσκαρ αν δεν θα είναι εκείνος μέσα, που ενώ είναι έτοιμος Βαν Γκονγκ, η φυσιογνωμία του καταλήγει στον απόλυτο Βαν Γκονγκ, τον μέγα Φλαμανδό ζωγράφο, η ευαίσθητη ματιά του κι η ασκητική φυσιογνωμία του τον έχουν προετοιμάσει πλήρως για αυτό το χαρακτήρα, δεν του έχουν γράψει ρόλο για να παίξει. Κι έτσι κυκλοφορεί ως φυσιογνωμία Βαν Γκόνγκ χωρίς ρόλο Βαν Γκονγκ. Γι αυτό κι ανησυχώ και λυπάμαι αν θα υπάρξει δυσάρεστη έκβαση…
Ωστόσο, κι η «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ» δεν τα πήγε άσχημα, έφυγε με ΤΕΣΣΕΡΑ βραβεία, ένα εκ των οποίων είναι της ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
Με το δεξί, μπαίνει το «ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ» του ΠΗΤΕΡ ΦΑΡΕΛΙ στην επίσημη οσκαρική κούρσα του 2019.
Τελευταία ανακοίνωση υποψηφιοτήτων από Κινηματογραφικά Σωματεία , κι αυτά είναι των Οπτικών Εφφέ και των Ηχητικών Μοντέρ ενώ από τις 19 Ιανουαρίου (20 Ιανουαρίου για την ΕΛΛΑΔΑ) ξεκινούν οι ανακοινώσεις ΝΙΚΗΤΩΝ με πρώτο το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ.
Ο ελληνικός τίτλος αποδίδει καλύτερα τον εντοπισμό του περιεχομένου αυτής της ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ταινίας. Πως αυτή που πρωταγωνιστεί δηλαδή είναι η ΣΤΟΛΗ του λοχαγού, είναι το ΡΑΣΟ που πάει να κάνει τον παπά, κι όχι ο ΛΟΧΑΓΟΣ του γερμανικού και του αγγλικού τίτλου.
Μπορεί να τα πλασάρουν όπως θέλουν, μέσω των δημοσιευμάτων οι διάφοροι ατζέντηδες και λοιποί και λοιποί, πως το σκηνοθέτησε γυναίκα, διευθύντρια φωτογραφίας είναι γυναίκα κι ότι το έργο μιλά για τις γυναίκες (λες και τα υπόλοιπα έργα με πρωταγωνίστριες δεν μιλούν για γυναίκες…), αν και δεν κατάλαβα τι εννοεί, δεν πρόκειται δα και για τη «Νόρα» του Ιψεν, δεν θέτει κάποιο ειδικώς γυναικείο πρόβλημα δηλαδή, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι ένα: Δεν έχει καθόλου καλή αφήγηση κι η αφήγηση δεν είναι υπόθεση φύλου.