Ζητούμενο επίτευγμα στην Ηθοποιία είναι να καταφέρει ο ηθοποιός να πείσει ότι έγινε ΕΝΑ με τον χαρακτήρα, με το ρόλο δηλαδή, που υποδύεται. Όμως για να συμβεί χρειάζεται προηγουμένως ο ρόλος. ΚΙ εδώ είναι υπόθεση σεναριογράφου κι έργου… Κάποιες φορές και της ίδιας της Ζωής…
Το Οσκαρ Οπτικών Εφφέ με τα χρόνια από κατηγορία έχει εξελιχθεί σε είδος, σε βράβευση είδους. Περίπου όπως συμβαίνει και με τα Κινούμενα Σχέδια. Δεν βραβεύουν μόνο το επί μέρους επίτευγμα αλλά συγχρόνως και τον καλύτερο εκπρόσωπο του είδους.
«Ανισότητες» είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται πάντα στο νου όταν βλέπω μια ταινία του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ. Ακόμα και στις καλύτερες του. Από τον κανόνα δεν ξεφεύγει η τελευταία του ταινία που έτσι κι αλλιώς ΔΕΝ κατατάσσεται στις καλύτερες του…
…Και το «BIRDMAN» ανέρχεται αφού πλέον, μετά το βραβείο των Παραγωγών, πήρε και το βραβείο των Ηθοποιών.
Οπότε, το φιλμ του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου μπαίνει στην πρώτη σειρά διεκδίκησης του Οσκαρ καλύτερης ταινίας.
Make up and hair styling είναι η πλήρης ονομασία της κατηγορίας αυτής. δηλαδή «μακιγιάζ και κόμμωση» όπου στην Ιταλική Ακαδημία Κινηματογράφου , στα David di Donatello είναι χωρισμένο σε δύο διαφορετικά βραβεία, διαφορετικές κατηγορίες. Στα Oscar είναι μία και ενιαία η κατηγορία αυτή- για την ώρα!- αλλά λαμβάνονται υπόψη και τα δύο στοιχεία που την συναποτελούν.
Ασυνήθιστο για όσους παρακολουθούν το σινεμά μέσω σκηνοθετών και πράγματι είναι διαφορετικό, στην όψη τουλάχιστον, από τα άλλα έργα του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου. Ασυνήθιστο και για όσους παρακολουθούν το σινεμά μέσω των ταινιών και ξαφνιάζονται ευχάριστα, κυρίως για τα σύγχρονα αμερικάνικα κινηματογραφικά δεδομένα . Και στις δύο περιπτώσεις, η πληρότητα είναι που προσφέρει την ικανοποίηση άρα ΤΟ ΕΡΓΟ
Από σήμερα, το PANTIMO.GR ξεκινά τις αναλύσεις όχι μόνο των ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ αλλά και των ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ για το Οσκαρ 2015.Ξεκινάμε από τη ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ κι αυτή είναι η ελληνική απόδοση του όρου κι όχι «καλλιτεχνική διεύθυνση» κατά την κατά γράμμα μετάφραση του «art direction» ούτε και «σχεδιασμός παραγωγής» κατά το νεότευκτο όρο «production design»
Όταν είδα την πρώτη φορά τη σουηδική αυτή ταινία του σκηνοθέτη Ρούμπεν Οστλουντ, σε συνθήκες κλειστής ιδιωτικής προβολής για την Ευρωπαική Ακαδημία, τη χαρακτήρισα ως σύγχρονη σουηδική προσπάθεια να συνδυαστούν η περιπέτεια ως είδος με τα ψυχογραφικά του Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Τη δεύτερη φορά που την είδα σε συνθήκες αίθουσας , με κοινό, μου φάνηκε οικογενειακό δράμα και τίποτε άλλο. Η κατάμεστη αίθουσα το προσυπέγραφε. Κι η αναφορά στον Μπέργκμαν ήταν «σουηδική βιασύνη» και τίποτε άλλο.
Μια κι η προβολή της ταινίας του Μάικ Λι συνέπεσε στην Αθήνα με την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα Οσκαρ, κι έλαβε τέσσερις (4), ας ξεκινήσουμε από τα επιτεύγματα του και στη συνέχεια περνάμε στις αδυναμίες του