Μετά τους «Δαίμονες» και τη «Μάλα», «Οι καμπάνες του Edelweiss». Αρχίζει να γίνεται… ρουτίνα το γεγονός πως η Αννα Βίσση κι ο Νίκος Καρβέλας κάνουν σε αυτό το είδος δουλειές αντάξιες του εξωτερικού. Να συμπληρώσουμε και το όνομα του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΚΛΕΑ, η συμβολή του οποίου στη σκηνοθέτηση της παράστασης είναι ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ και πάμε να το δούμε… κριτικά.
Κάποιοι θα ακούσουν «βουλγάρικο» και πιθανόν να τρομάξουν ή να προσπεράσουν. Το site, όμως, αυτό είναι δηλωμένο ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΟ. Συνεπώς, δεν ενδιαφέρεται ούτε για τον τόπο προέλευσης ούτε για το ποιος το έκανε, αλλά για το ΕΡΓΟ απευθείας.
Με την ταινία αυτή επισημαίνεται πως αν στην Ελλάδα υπηρετείτο το ΣΙΝΕΜΑ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ, ο Βασίλης Κατσίκης, ο σκηνοθέτης του ΘΡΙΛΕΡ «Παραμονεύοντας» (Lurk) θα μπορούσε να θεωρηθεί υπολογίσιμη δύναμη του είδους.
Αν κάτι μαγεύει στην κατά Κένεθ Μπράνα εκδοχή του διάσημου παραμυθιού, είναι τα κοστούμια. Κι η επιβεβαίωση πως η ενδυματολογία είναι μια αγαπημένη Τέχνη στο χώρο του κινηματογράφου, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Και ότι η Σάντυ Πάουελ… αλλά θα τα πούμε πιο κάτω γι αυτήν.
Περισσότερο πρόκειται για μια μελοδραματική ιστορία που τοποθετείται στον πόλεμο παρά για μια εικόνα της Γερμανίας από τον πόλεμο. Κι όταν λέμε «μελοδραματική» εννοούμε τις συμπτώσεις εκείνες που δεν πείθουν.
37 και 1 είναι εκεί που αρχίζουν τα δέκατα. Οπου , ούτε για άρρωστο μιλάμε αλλά ούτε και για απολύτως υγιή. Σημάδια κοπώσεως εκδηλώνουν το πρώτο σύμπτωμα..Κυρίως όταν η «κόπωση» αφορά στο δεύτερο μέρος κι όχι στο πρώτο που ξεγελούσε ως εύρωστο…
Στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου που θα διεξαχθεί στην Αθήνα από τις 19 έως τις 25 Μαρτίου και με αφορμή την «Ημέρα Γαλλοφωνίας – TV5MONDE» η Πρεσβεία του Καναδά, σε συνεργασία με το TV5MONDE θα προβάλλει το ντοκιμαντέρ «Ports d’attache: Athenes», την Δευτέρα, 23 Μαρτίου 2015 στις 20.00 στην Αίθουσα Θεόδωρος Αγγελόπουλος στο Γαλλικό Ινστιτούτο, Σίνα 31.
Για τις γυναίκες στην Κρήτη που τις έκαψαν ζωντανές οι Ναζί, για την εκκένωση της Φώκαιας των Ελλήνων το 1914 αλλά και για τον Βασιλέα Παύλο των Ελλήνων…. Από τα ωραία που αποκόμισα στην τριήμερη ντοκυμαντερίστικη απόδραση μου στη Θεσσαλονίκη
Καλό είναι, άμα έχει χρόνο κανείς, να κάνει μια βολτούλα, έστω κι ολιγοήμερη, στη Θεσσαλονίκη, όπου αυτές τρις μέρες διεξάγεται το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ. Δεν μπορείς να τα δεις όλα- εννοείται. Είναι πολλά. Λίγα και να σου μείνουν- αυτό είναι το μότο μου. Κι αν είσαι τυχερός, να δεις τα καλά. Όπως και νάχει καλύτερο ακόμα είναι να τα ψάξεις μόνος σου κι ό, τι βγάλει η κάλπη.
Ας ξεδιαλύνουμε μερικά πράγματα τόσο για το Οσκαρ που πήρε φέτος για τούτο το φιλμ η ΤΖΟΥΛΙΑΝ ΜΟΥΡ όσο και για την ίδια την ταινία σχετικά με το ακουόμενο «αν δεν έπαιζε η Τζούλιαν Μουρ η ταινία δεν θα άξιζε» ή «…. τι ταινία θάτανε;»