Και μόνο το γεγονός ότι ο απόηχος των βραβείων BAFTA είναι αν «ανατρέπουν» τα προγνωστικά για τα Οσκαρ, ως ένα βαθμό δεν είναι και πολύ τιμητικό για την ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ. Η οποία, αντί να κοιτάξει τα δικά της δημιουργήματα, τα εγγλέζικα, τα μετατρέπει σε κατηγορία, κι επιδιώκει να έχει λόγο πάνω στα Οσκαρ που είναι διασημότερα από τα δικά της. Για την ίδια αυτό είναι το ζητούμενο και πολύ το χαίρεται.
Η «ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΝΑΡΚΗ», που τιμήθηκε με τον «Χρυσό Φοίνικα» στο Φεστιβάλ Κανών του 2014, είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του φεστιβαλικού κινηματογράφου και του σινεμά του auteur. Του σινεμά εκείνου που δίνει περισσότερη σημασία στο ποιός έκανε την ταινία παρά στην ίδια την ταινία.
Το καθοριστικό για τα Οσκαρ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ έκανε την επιλογή του που διαφέρει τόσο από πολλών κριτικών ενώσεων όσο κι από τις «Χρυσές Σφαίρες»…
Το μοντάζ είναι αγαπημένη και βασική κατηγορία. Όχι μόνο για τα Οσκαρ αλλά και για τον ίδιο τον Κινηματογράφο. Το μοντάζ είναι η ΡΑΧΟΚΟΚΑΛΙΑ της ταινίας και χωρίς αυτό δεν υπάρχει ταινία, δεν υπάρχει «αριστοτελικό» μέγεθος, παρά μόνο τραβηγμένα πλάνα. Το μοντάζ είναι αυτό που παίρνει τα πλάνα και τα κάνει την ταινία που βλέπουμε.
Ο Ηχος είναι μια πολύ πιο σύνθετη υπόθεση στο σύνολο που λέγεται ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ από ό, τι θεωρείτο πρωτοβάθμια στα χρόνια του χτες. Δεν είναι το «ΑΝ ακούω» αλλά το «ΤΙ ακούω».
Ο Β’ ρόλος εν γένει- ανεξάρτητα αν είναι ανδρικός ή γυναικείος- διαφέρει από τον α’ ρόλο σε μια σειρά από ποιοτικά κι αξιολογικά κριτήρια. Κι αποτελεί ένα τεράστιο φάσμα που χρειάζεται περαιτέρω διευκρινίσεις τις οποίες θα διαβάσετε πιο κάτω.
Ενθουσιάστηκα με αυτή την ταινία. Ο ένας και βασικός λόγος είναι ότι οι συντελεστές ήταν άγνωστοι, άρα αν δεν δεις, τι να προφητέψεις; Όταν όμως δεις….
Τα Σωματεία είναι που αποφάσισαν κι όχι τα Οσκαρ (ακόμα).κι έχουν ενδιαφέρον αλλά και δυνατότητα ανατροπής τη Μεγάλη Βραδιά
Cinematography την αποκαλούν στα αγγλικά, δηλαδή ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗΣΗ, αν κι οι Ιταλοί χρησιμοποιούν, ως επί το πλείστον, τον ίδιο όρο με εμάς, δηλαδή fotografia. Φωτογραφία στον κινηματογράφο είναι η κινηματογράφηση, εξού κι αυτά που λαμβάνονται υπόψη είναι βεβαίως και το φως και το χρώμα (το οποίο ορίζεται από τη σκηνογραφία, από τον διευθυντή σκηνογραφίας) αλλά είναι και η κίνηση της κάμερας, η χρησιμοποίηση κι αξιοποίηση των φακών και φυσικά ο φωτισμός που μπορεί να κάνει συνθέσεις απίστευτες κυρίως όταν έχει να κάνει με εσωτερικά, όπου το φώς το κανονίζει ο διευθυντής φωτογραφίας χωρίς να παρεμβαίνει ο …Ηλιος ο Ηλιάτορας. Ο οποίος θεωρείται ζόρικος συντελεστής για τους διευθυντές φωτογραφίας. .
Κάθισα την Τρίτη το βράδυ να δω το ματς Ρόμα-Φιορεντίνα για το Κύπελλο Ιταλίας. Σε κάποια φάση λέω να κάνω ένα ζάπινγκ. Και πέφτω στον «ΒΑΡΥΠΟΙΝΙΤΗ ΤΟΥ ΑΛΚΑΤΡΑΖ», την παλιά , μαυρόασπρη ταινία (1962) του Τζον Φρακενχάιμερ με τον Μπαρτ Λάνκαστερ. Κι έμεινα κολλημένος εκεί…