Αν και διαφημίζεται ως ταινία του «Netflix», εδώ κυκλοφορεί κανονικά στις αίθουσες κι όχι στη γνωστή πλατφόρμα.

Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω από ένα διαχωρισμό εννοιών που προκαλεί σύγχυση σε πολλούς. Το «ΠΟΛΕΜΙΚΟ» είναι ΕΙΔΟΣ. Το «ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ» είναι ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ. Αντιπολεμικό, μπορεί να έχουμε και σε κωμωδία και σε δράμα και σε μελό και σε μιούζικαλ και σε όλα τα είδη. Ακόμα και σε μονοσάλονο αστικό δράμα-Τρανό παράδειγμα η «ΦΡΟΥΡΑ ΣΤΟ ΡΗΝΟ» από το θεατρικό έργο της Λίλιαν Χέλμαν. Το «Πολεμικό» είναι είδος. Είναι το έργο που διαδραματίζεται σε μέτωπο πολέμου, κυριαρχούν οι μάχες. Αυτό δεν εμποδίζει τις μάχες να αποκτούν περιεχόμενο και δραματικό χαρακτήρα, ανάλογα με το ποιοι είναι οι χαρακτήρες που πολεμούν. Το να είναι αντιπολεμικό το περιεχόμενο δεν καταργεί το πολεμικό είδος στο οποίο εντάσσεται το αντιπολεμικό μήνυμα.   Συνεπώς για να ορίσουμε το «Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον» έχουμε να το συστήσουμε ως ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΦΙΛΜ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ.

Ο θάνατος χώρισε το 2018 τους δυο αδελφούς θρύλους της ιταλικής , καλλιτεχνικής κινηματογραφίας, τους ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΑΒΙΑΝΙ που έκαναν του κόσμου τα πράγματα  ως αναπόσπαστο δίδυμο…Και φέτος, ο ΠΑΟΛΟ αποφάσισε να κάνει το βήμα, να κάνει μόνος του ταινία και να την αφιερώσει στον αδελφό του.

Οι ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ , μέλη της ημέτερης Ακαδημίας, ΔΕΝ γοητεύθηκαν από το πολεμικό φιλμ του ΝETFLIX «ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟΝ ΜΕΤΩΠΟΝ» που υπέβαλε η ΓΕΡΜΑΝΙΑ για το OSCAR 2023. Και το άφησαν ‘εξω από τις Υποψηφιότητες τους

Για την ταινία αυτή εκ ΔΑΝΙΑΣ έγραψα πολλά πράγματα, στη διάρκεια της διαδρομής της. Πρώτα όταν την είχαμε στα ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ, στα βραβεία δηλαδη της Ευρωπαικής Ακαδημίας Κινηματογραφου, από τα οποία και θα αρχίσω χρονολογικά, και θα φτάσω ως τα Οσκαρ μια και βρέθηκε να είναι υποψηφια σε τρεις κατηγορίες, όπου η κάθε μία εκπροσωπούσε κι άλλο είδος: ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ,ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ, ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ.

Η ταινία σαρώνει παντού. Και στην Ελλάδα. Κι ανήκει σε ένα είδος το οποίο , επίσης, πηγαίνει σαρωτικά. Αρα, είμαστε ενώπιον φαινομένου κι αν  δεν θέλουμε να γίνουμε δεινόσαυροι, οφείλουμε τουλάχιστον να το κοιτάξουμε.

Δικό της είναι το έργο, με την έννοια ότι στηρίζεται όλο πάνω της, στην ακτινοβολούσα προσωπικότητα της η οποία δείχνει εμπλουτισμένη από όλα αυτά τα είδη από τα οποία έχει περάσει.

Κι η υποβολή της χώρας φέρει την υπογραφή ΓΕΡΖΥ ΣΚΟΛΙΜΟΦΣΚΙ, ενός σκηνοθέτη βετεράνου κι εκ των καλυτέρων που έβγαλε η χώρα αυτή αλλά κι εκ των πλέον ταλαιπωρημένων  από το παλαιό καθεστώς, από τους πρώτους, μετά τον  Ρομάν Πολάνσκι , που είχαν επιλέξει οριστικά τη Δύση. Κι ο οποίος νομίζαμε ότι πλέον είχε αποσυρθεί. Μια κι είχαμε καιρό να μάθουμε κινηματογραφικά νέα του.  Και ξαφνικά , έρχεται και δηλώνει «ΠΑΡΩΝ», υπό τη σημαία της χώρας του και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΚΜΑΙΟΣ