Ξεκινώ με το στοιχείο στο οποίο έπεσε το μάτι μου με την πρώτη, κι έχει να κάνει με το πως αξιολογούνται οι ρόλοι και με το πως μπερδεύονται κάποιοι είτε σε κριτικές είτε σε προβλέψεις. Η ΛΑΙΔΗ ΓΚΑΓΚΑ μετά το βραβείο των Κριτικών Νέας Υόρκης παίρνει πρόκριση από το Σωματείο ενώ η Κρίστεν Στιούαρτ ως Νταϊάνα στο «Spencer» δεν λαμβάνει έγκριση των Ηθοποιών των πολλών , κι έχει σημασία το «των πολλών» επειδή, ΟΠΩΣ ΕΧΩ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΚΑΤ’ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ, και θα το κάνω κάθε χρόνο, ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΝΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΈΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΣ, μια και τα βραβεία των Σωματείων είναι Επαγγελματικά, σε αντίθεση με τα Οσκαρ που μόνο η σύγχυση κάποιων τα νομίζει «επαγγελματικά». Εκείνα είναι ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ, είναι διαφορετικό πράγμα, έχουν να κάνουν με τους ΚΑΝΟΝΕΣ.
Οι οποίοι όλο και πληθαίνουν, καθώς βλέπουμε το άλλοτε «μονοπωλιακό» παιδικό είδος, να απλώνεται σε θεματολογίες και ηλικίες που δεν αγγίζουν την παιδικότητα αλλά πάνε αλλού …Οπότε αναρωτιέται κανείς «γιατί διαλέγουν το κινούμενο σχέδιο» για να μιλήσουν για «μεγαλίστικα» θέματα.
Ηταν η ώρα να γίνει και «κληρώθηκε» ο εκπρόσωπος, ο «Μεσσίας».
Πρώτος Οργανισμός που ανακοινώνει ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ενόψει ΟΣΚΑΡ 2022 από το χώρο των επι μέρους Σωματείων, αυτός των ΜΟΥΣΙΚΩΝ, Ο οποίος περιλαμβάνει, φυσικά, και τους στιχουργούς των κινηματογραφικών τραγουδιών
Άλλο ένα έργο ΣΕΝΑΡΙΟΥ από τον σεναριογράφο-σκηνοθέτη ΑΝΤΑΜ ΜΑΚ ΚΕΪ, ο οποίος δεν γράφει ποτέ μόνος του αλλά πάντα με συνεργάτη. Είναι ενδιαφέρον αυτό ο στοιχείο διότι δείχνει ότι ενώ είναι μεγάλος σεναριογράφος, βλέπει παράλληλα τον εαυτό του κι ως σκηνοθέτη και πολύ σοβαρά, ακριβώς ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ που το έκανε ο μέγιστος ΜΠΙΛΥ ΓΟΥΑΪΛΝΤΕΡ, ο οποίος αν και σεναριογράφος από τους μεγαλύτερους, δε έγραφε ποτέ μόνος.
Θαρρείς κι έγινε απολύτως προγραμματισμένα: Μετά το παράταιρο «Eternals» να έρθει αυτό δω ώστε να προσκυνήσουν και πάλι οι fan και να επέλθει ισορροπία στο …Σύμπαν.
Είναι μια εντελώς ιδιότυπη, εντελώς ιδιαίτερη ταινία αυτή. Ξεκινά από μικρά Φεστιβάλ στα οποία βραβεύεται (όπως και στο δικό μας της Αθήνας),κάνει και μια στάση στο «ένα κάποιο βλέμμα» στις Κάνες με διάκριση περί «πρωτοτυπίας» ,προχωρά στα ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ και βραβεύεται στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία για τα ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΦΕ- Βέβαια, όταν λέμε στην περίπτωση του «Οπτικά Εφφέ», μη φανταστείτε «Spiderman» και Marvel, αλλά ένα συγκεκριμένο εφφέ (που θα μπορούσε να θεωρηθεί και «μακιγιάζ», αφού στην ουσία πρόκειται για «κατασκευή» πάνω σε ανθρώπινο σώμα, )με απόλυτη δραματουργική ενσωμάτωση…Και δεν σταματά εδώ αλλά υποβάλλεται από την ΙΣΛΑΝΔΙΑ και για το ΟΣΚΑΡ στη ΔΙΕΘΝΗ ΤΑΙΝΙΑ και τελικώς καταφέρνει και προκρίνεται στη «short list», κάτι που φυσικά δεν κατάφερε ο «Χρυσός Φοίνικας» των Κανών και κυρίως του Προέδρου Σπάικ Λη, το «Titane»…
Τα καλύτερα έχω να πω για το «ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ» των ΜΙΜΗ ΝΤΕΝΙΣΗ, ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΑΜΙΩΤΗ,ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΚΗ,ΤΖΟΖΕΦ ΣΑΜΑΑΝ και τους αναφέρω ΟΛΟΥΣ αυτούς επειδή το ΣΙΝΕΜΑ, θέλουν δεν θέλουν να το αντιληφθούν είναι συλλογική υπόθεση. Κι επειδή είναι ΣΙΝΕΜΑ θα προχωρήσω και σε άλλους ΣΤΑΡ της ταινίας με επικεφαλής τον ΜΑΚΗ ΓΑΖΗ , στην επιλογή ηθοποιών, στη διανομή, στο casting που λέμε οι νέο-Ελληνες και βέβαια ως ΣΤΑΡ επί της Δημιουργίας αφενός τον Διευθυντή Φωτογραφίας ΣΙΜΟ ΣΑΡΚΕΤΖΗ, ο οποίος έχει κάνει Μεγαλειώδη Δουλειά στη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, αφετερου τον ΗΛΙΑ ΛΕΔΑΚΗ στη ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ με τους συνεργάτες του ΜΙΧΑΛΗ ΣΑΜΙΩΤΗ και ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ κι έχω και μερικούς ακόμα τους οποίους κρατάω για παρακάτω.
Πλήρης ταύτιση μεταξύ Κριτικών Ενώσεων των Δύο Ακτών. Υστερα από την Ανατολική της Νέας Υόρκης ήρθε κι η Δυτική του Λος Αντζελες να πει τα ίδια ακριβώς πράγματα: ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ το ιαπωνικό «DRIVE MY CAR», ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ στην ΤΖΕΗΝ ΚΑΜΠIΟΝ για την «ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ»
Θριαμβευτική και δυναμική επάνοδο στο σινεμά κάνει η ΤΖΕΗΝ ΚΑΜΠΟΝ με αυτή την ταινία, ύστερα από 12χρονη κινηματογραφική απουσία (είχε κάνει βέβαια τηλεόραση, σε αυτά τα ενδιάμεσα, «κενά» χρόνια). Κι έρχεται ανανεωμένη κι από διάθεση είδους αλλά κι από συνεργάτες.