Ωστόσο, υπάρχουν και σενάρια, που ως σενάρια επί του συνόλου μπορεί να μην είναι σπουδαία από πλευράς θέματος, πλοκής, πολλαπλών χαρακτήρων κι εξ αυτών συγκρούσεων, , έχουν, όμως, ένα άλλο στοιχείο: Είναι σενάρια ρολάρας για μια πρωταγωνίστρια. Ολο το σενάριο δηλαδή να είναι ρόλος πλούσιος που επιτρέπει σε μια ηθοποιό να δείξει τις περισσές της ικανότητες. Οπότε κι εδώ, πάλι από το ρόλο ξεκινάμε και στο σενάριο καταλήγουμε. Απλά, η ηθοποιός είναι που παίρνει όλα τα εύσημα πάνω της.
Πάμε να δούμε τις φετινές ΥΠΟΨΗΦΙΕΣ και όπου χρειάζεται θα μιλήσουμε διεξοδικότερα, με βάση τον πρόλογο που έγραψα κι ο οποίος αποτελεί την ταυτότητα της φετινής γυναικείας πρωταγωνιστικής 5άδας.
Αλλωστε, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε το «δόγμα» της ΜΑΡΙΚΑΣ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ (στο οποίο αναφέρομαι συχνά): «ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΡΟΛΟΣ». Χωρίς ρόλο για τι «ερμηνεία» να μιλήσουμε, χωρίς απαιτήσεις ρόλου πως θα κριθεί ο (η) ηθοποιός;
ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ
- ΣΥΝΘΙΑ ΕΡΙΒΟ «Harriet»
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη της ερμηνευτική υποψηφιότητα, ωστόσο έχει προταθεί και στην κατηγορία του ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ μια και το τραγούδι που ακούγεται στο φινάλε της ταινίας, το «Stand up», είναι δικό της
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει υπαρκτό πρόσωπο, μια σκλάβα στην προ- εμφυλιοπολεμική Αμερική , η οποία το έσκασε από τα λευκά αφεντικά της, πήγε μετά χιλίων κόπων και βασάνων και περιπετειών στην πιο προοδευτική Φιλαδέλφεια κι εκεί οργάνωσε μία επιχείρηση απελευθέρωσης μαύρων σκλάβων, ξεκινώντας από τα μέλη της οικογένειας της.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Εργο ρολάρας που δίνει στην ηθοποιό τη δυνατότητα να αναπτύξει τις δραματικές πτυχές του ταλέντου και να αξιοποιήσει το έπακρο τις ανάλογες πτυχές του ρόλου της, όλο το έργο είναι πάνω της, το υπερασπίζεται με μονάκριβη λιτότητα και βγάζει μεγάλη αλήθεια και στα κοντινά της, στις εκφράσεις της.
- ΣΚΑΡΛΕΤ ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ «Ιστορία γάμου» (Marriage story)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα, ωστόσο διπλή διότι έχει προταθεί και στην supporting κατηγορία για το «Τζότζο» (Jo Jo Rabbit)
Ο ΡΟΛΟΣ: Μια ηθοποιός από το L.A, που ερωτεύτηκε θεατρικό σκηνοθέτη της Νέας Υόρκης και κατέληξαν σε γάμο, έρχεται αντιμέτωπη με την εκδοχή διαζυγίου κι αποφασίζει να το προχωρήσει. Ο γάμος ράγισε κι εκείνη ενώ δείχνει να έχει ακόμα συναισθήματα τρυφερότητας για τον άνδρα της, δεν κάνει πίσω
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Η Σκάρλετ Γιόχανσον δεν είχε δώσει ως τώρα δείγματα ξεχωριστής ηθοποιού, όμως, φέτος που της προέκυψαν δύο καλά σενάρια , επέτρεψαν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους και να προβάλει και μια ώριμη εκδοχή της. Στο «Ιστορία γάμου» αφήνεται στο σενάριο να την οδηγήσει, το οποίο την περιχαρακώνει στέρεα και την βοηθά στο συντονισμό κι ο άξιος παρτενέρ της Ανταμ Ντράιβερ, με αποτέλεσμα ένα ρόλο ωρίμανσης από την ίδια, λιτή, στέρεη, αυθεντική και καθόλου ωραιοποιημένη
- ΣΑΟΡΣΙ ΡΟΝΑΝ «Μικρές Κυρίες» (Little women)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: 4η υποψηφιότητα χωρίς νίκη ίσαμε τώρα. Εχει προταθεί για τα φιλμ «Εξιλέωση» (Atonement) (β΄ γυναικείος, 2008), «Brooklyn» (2016), «Ladybird» (2018)
O ΡΟΛΟΣ: Παίζει την Τζο, την κεντρική ηρωίδα της οικογένειας Μαρς, από το βιβλίο της Λουίζα Μέι Αλκοτ, η οποία , στην Αμερική του 19ου αιώνα, διεκδικεί μια θέση στην κοινωνία ως γυναίκα και δεν θέλει να επωμιστεί τον παραδοσιακό ρόλο στο τρίπτυχο γάμος-παιδιά-οικογένεια. Θέλει να γίνει συγγραφέας αλλά ο δρόμος είναι δύσβατος διότι περνά δια μέσου και των ιστοριών των άλλων μελών της οικογένειας κι εκεί υπάρχουν και κρυμμένοι ή και προδομένοι έρωτες.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Η σεναριακή διασκευή της Γκρέτα Γκέργουιγκ της έδωσε τις βάσεις για μια ψυχολογημένη Τζό, για μια κοπέλα που θα μπορούσε να είναι και σημερινή, για διαχείριση των συναισθημάτων της ηρωίδας χωρίς εξωτερικές υπογραμμίσεις αλλά και χωρίς καταφυγή σε υποπαίξιμο στα πλαίσια μιας παρεξηγήσιμης ερμηνευτικής λιτότητας. Είναι η πιο ψυχολογημένη Τζό από όλες τις διασκευές που έχουν γίνει ως τώρα, παρόλο ότι κι η Γουαϊνόνα Ράιντερ τα είχε πάει θαυμάσια όταν είχε παίξει το ρόλο αλλά σε περισσότερο διακοσμημένη και λιγότερο ψυχολογική εκδοχή.
- ΣΑΡΛΙΖ ΘΕΡΟΝ «Βόμβα» (Bombshell)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΟΣΚΑΡΟΥΧΑ η ΣΑΡΛΙΖ ΘΕΡΟΝ, το ΠΗΡΕ το 2004 για το «MONSTER» και ξαναπροτάθηκε το 2006 για την «Ανιση μάχη»
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει τη δυναμική συνεργάτιδα του καναλιού FOX NEWS, η οποία βρήκε κάποια στιγμή τη δύναμη να εξεγερθεί και να καταγγείλει σεξουαλική παρενόχληση και να συμπαρασύρει και τις άλλες γυναίκες θύματα αυτής της κατάστασης μέσα στον συγκεκριμένο τηλεοπτικό σταθμό.
ΕΡΜΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Υπαρκτό πρόσωπο παίζει κι η Σαρλίζ αλλά τα ζητούμενο δεν είναι να αποτυπώσει το πρόσωπο που στο τέλος - τέλος δεν είναι και παγκοσμίως γνωστό, όσο το να προβάλει τα «αιτήματα» αυτού του προσώπου. Η Σαρλίζ Θερόν εδώ, κάνει το ακριβώς ανάποδο από εκείνο που της έδωσε το Οσκαρ το 2004 στο «Monster» όπου για να αποδείξει ότι είναι και ηθοποιός κι όχι κούκλα ή μοντέλο, μεταμορφώθηκε, άλλαξε σουλούπι, εκχυδαϊστηκε. Εδώ πατά γερά στα πόδια της, έχει αυτοπεποίθηση και βγαίνει όμορφη, αστραφτερή και λαμπερή σε ρόλο που βεβαίως τα χρειάζεται αυτά διότι μέσα από τις κομμώσεις αλλά και τα ντυσίματα σχολιάζεται κι η αισθητική του συγκεκριμένου καναλιού, κι η Σαρλίζ Θερόν ερμηνεύει το πρόσωπο και τα συναισθήματα του χωρίς να θυσιάζει την ομορφιά της.
- ΡΕΝΕ ΖΕΛΒΕΓΚΕΡ «Judy»
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΟΣΚΑΡΟΥΧΑ κι η ΡΕΝΕ ΖΕΛΒΕΓΚΕΡ, το ΠΗΡΕ το 2004 στην κατηγορία β’ γυναικείου ρόλου για το «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ COLD MOUNTAIN», τη μοναδική φορά που προτάθηκε για supporting ρόλο. Οι άλλες υποψηφιότητες της που δεν είχαν καταλήξει σε νίκη ήταν σε Α΄ ρόλο για τα φιλμ «Το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» (2002) και «Σικάγο» (2003)
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει την Τζούντυ Γκάρλαντ, στην τελευταία χρονιά της ζωής της, τότε που η άλλοτε ντίβα των μιούζικαλ της «Μέτρο Γκόλντουιν Μάγιερ» με τη θεσπέσια φωνή, εμφανιζόταν σε club του Λονδίνου και προσπαθούσε να τα φέρει γυροβολιά με τους εσωτερικούς της δαίμονες
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Εδώ κι αν μιλάμε για ρολάρα και για έργο ΡΟΛΟΥ. Το ερμηνευτικό επίτευγμα της Ρενέ Ζελβέγκερ είναι το πως έπαιξε την Τζούντυ Γκάρλαντ του σεναρίου, κάνοντας λεπτοδουλειά σε στοιχεία που να υποδεικνύουν και την κανονική, της έβγαλε την ψυχική κούραση και τη διαρκή αγωνία με κάποια τρέμουλα καθόλου επιδεικτικά, της έβγαλε κι ένα βάρος στον τρόπο ομιλίας όπου δούλεψε τη δική της φωνή κι απέβαλε εκείνο το «νιαούριασμα» που κάποιους τους εκνεύριζε. Βέβαια, με αυτό το «νιαούρισμα» στη φωνή είχε πάρει το Οσκαρ και τις προηγούμενες υποψηφιότητες, αυτό δεν το είχαν δει οι επαϊοντες ως ερμηνευτικό της μείον αλλά ως φυσικό της «τικ». Εδώ, όμως, πήρε μαζί της κι εκείνους που δεν άντεχαν το «νιαούρισμα». Της έδωσε συμπόνια της Γκάρλαντ αλλά και λάμψη και παρακμή. Και τραγούδησε και ΜΕ ΤΗ ΔΚΗ ΤΗΣ ΦΩΝΗ. Αυτό που το πάμε;
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Το ότι τα προ-οσκαρικά βραβεία πέφτουν όλα πάνω στη Ρενέ Ζελβέγκερ, έχει να κάνει με την παράγραφο που της αφιέρωσα. Για την Σύνθια Ερίβο, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η αμέσως επόμενη… μια άλλη φορά. Στο τέλος – τέλος, η Ζελβέγκερ παίζει κι ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο και το επίτευγμα της μπορεί να «ελεγχθεί» κι από αυτή τη σκοπιά.