Αν κι ως βραβείο ακούγεται περισσότερο ως auter-ίστικο, ως ανακάλυψη δηλαδή κάποιου auteur, η ταινία καθαυτή είναι που έχει τη σημασία, ως ταινία, ως περιεχόμενο, ως ύφος, ως μορφή, ως πρωτοτυπία (η συγγένεια με το “Trainspotting” είναι υφολογική κι αποδεικνύει πως η επιρροή από κάποιον, από τον Ντάνυ Μπόυλ συγκεκριμένα και την ταινία του εκείνη, επιτρέπει σε κάποιον που εμπνέεται και δανείζεται, να κάνει κάτι εντελώς αυτόνομο κι ανεξάρτητο, κάτι φρέσκο και μοναδικό και το έργο να πάρει τη δική του υπογραφή. Μένω στο έργο ως εργοκεντρικός διότι αυτό είναι που μέτρησε και τωρα καθως προχωρα η ψηφοφορία για τα βραβεία αξίζει να επισημανθεί. Κι επίσης να πω ότι ο το έχει υποβάλει η ΙΡΛΑΝΔΙΑ για το ΔΙΕΘNΕΣ OSCAR και θα έλεγα να το έχουμε κατά νου για διεκδίκηση στην 5άδα.
Διότι εδώ το «Ξενόγλωσσο» είναι κομμάτι αναπόσπαστο του περιεχομένου της ταινίας, έχει να κάνει με την ιρλανδική γλώσσα και τις διώξεις που έχει υποστεί μέσα στη χώρα της κι αναφερόμαι στη Βόρειο Ιρλανδία, μια και το θέμα διαδραματίζεται στο Μπέλφαστ, όπου η Προτεσταντική ηγεμονία τα είχε καλ με τους Εγγλέζους και λόγω θρησκείας κι απαγόρευε τα ιρλανδικά , όπως απαγόρευε και τον IRA, Απελευθερωτικός Ιρλανδικός Στρατός για τους Καθολικούς που ήθελαν την Ενωση, Παρανομος Ιρλανδικός Στρατός για Εγγλέζους και Ιρλανδούς Προτεστάντες.
Ο σκηνοθέτης, ΡΙΤΣ ΠΕΠΙΑΤ επιλέγει ένα εντελώς πρωτότυπο τρόπο να μιλήσει για αυτό το θέμα και κάνει ένα φιλμ της απόλυτης υπέρβασης. Μεσω της ραπ και του χιπ χοπ εν γένει, κάνει κεντρικό ήρωα της ιστορίας το μουσικό συγκρότημα του τιτλου, το οποίο είναι υπαρκτό και χρησιμοποιεί τα μέλη του συγκροτήματος , τα αυθεντικά, στους ρόλους της ιστορία που είναι ρόλοι οι οποίοι βγαίνουν μέσα από το συγκρότημα. Ενας καθηγητής αγγλικών και δυο μικρέμποροι ναρκωτικών, συγκροτούν την ομάδα, κάνουν το χιπ χοπ συγκρότημα και ραπάρουν στα ιρλανδικά, στα κέλτικα, που στη Βόρειο Ιρλανδία είναι απαγορευμένα ως γλώσσα. Τουλάχιστον μέχρι το 2022….Μόνο αγγλικά, κατεχόμενο έδαφος. Με αυτό τον τροπο το συγκρότημα κάνει τις περιοδείες, τις βόλτες στα κλαμπ, κραιπαλιάζει, εμπνεει, αναστατώνει, ανησυχεί , έρχεται αντιμέτωπο με τις Αρχες αλλά και τα κατεστημένα νοοτροπίας κι υποταγής, βρίζει και κατακρίνει, κι όλα αυτά στα ιρλανδικά κι ο ξεσηκωμός εναντιον τους είναι περισσότερο επειδή τραγουδουν ιρλανδικά παρα για το ασεβες κι ανατρεπτικό περιεχόμενο των στίχων. Και φυσικά υπάρχει προϊστορία για τον καθένα αλλά δεν θα την πω εδώ, θα η δείτε στην οθόνη..
Ολο αυτό γίνεται μέσα από ένα ξέφρενο μοντάζ, από μια φωτογραφία που οι φωτισμοί σε μεταφέρουν σε υποβλητκοτατη ατμοσφαιρα νυχτερινών κλαμπ αλλά κρατούν και την αναλογη διάθεση όταν το φως μεταφέρεται σε άλλους χώρους κι εκεί πρεπει να ακολουθήσει τους φωτισμούς των χώρων ώστε να φανει κι η διαφορά. Η φωτογραφία με το μονταζ πετυχαίνουν στο ακέραιο το παραλήρημα του περιεχομένου, και κυρίως την ανατρεπτικότητα του, στην οποία συμβάλλει κι ένα σεναριο- μην το προσπερνάμε . Αυτό το σεναριο έχει να κάνει τόσο με τον τρόπο γραφής των σκηνών, που ακολουθεί την χιπ χοπ αντίληψη του περιεχομένου του συγκροτήματος, μικρές, σύντομες, κοφτές σκηνές (κι εδώ, δίπλα στον σκηνοθέτη που συνυπογραφει το σεναριο και προφανώς χαράζει τις βάσεις για κινηματογραφικότητα στη γραφή, υπάρχουν επισήμως δυο ακόμα σεναριογράφοι. Διότι μέσα από τη υπαρκτή μπάντα και τα υπαρκτά πρόσωπα που παίζουν τους εαυτούς τους, υπάρχει και ιστορία, η οποία είτε είναι επινοημένη είτε είναι βιωματική, λειτουργεί θαυμάσια εξού και επιστρατεύεται κι ο ΜΑΙΚΛ ΦΑΣΜΠΕΝΤΕΡ ο οποίος συμμετέχει με καθοριστικό κι αποκαλυπτικό ρόλο, χωρίς να είναι πρωταγωνιστικός στη διάρκεια αλλά είναι ουσιαστικός για το περιεχόμενο και τη λεπτομέρεια.
Τα παιδιά της μπάντας παίζουν ως κανονικοί ηθοποιοί, δεν υπάρχει τίποτε το ερστεχνικό πανω τους κι εξίσου άψογα και συντονισμένα παίζουν κι οι ηθοποιοί που εμφανίζονται σε ρόλους είτε συγγενών είτε εκπροσώπων των εκάστοτε Αρχών…
Ένα πράγμα πολύ φρέσκο, πολύ ιδιαίτερο
Επέλεξα να το βάλω τώρα τόσο για να ζωντανεύουμε και το ενδιαφέρον γύρω από την Ευρωπαϊκή Ακααδημία καθώς προχωράμε στις τελευταίες μέρες πριν φτάσομε στη Λουκέρνη στην Ελβετία της 7ης Δεκεμβρίου που απονέμουμε αλλά επίσης και για το ότι η ταινία παίζει με σοβαρές πιθανότητες για την 5άδα του Διεθνους Oscar, όπως έγραψα και πιο πάνω, οπότε, όπου κυκλοφορεί τωρα δείτε τη διότι μετά μπορεί να την ψάχνετε και να μην την βρίσκετε. Κι αν προταθεί, θα εχει μεγαλο ενδιαφέρον ο συνδυασμός που θα απαρτίζει την φετινή διεθνή 5άδα.