Συνεπώς, αυτοί είναι οι  πόλοι ,είναι πλέον δύο, ενώ φαινόταν ότι πηγαίνει σταθερά ο Μπρόντι

Συνεπώς, αυτό που θα κριθεί, και το οποίο δεν γνωρίζουμε , θα είναι με βάση την ταινία του καθενός. Ετσι διαμορφώνονται φέτος τα πράγματα.

Το «THE BRUTALIST σωματειακά υστερεί. Δεν παίρνει δηλαδή διακρίσεις στα επι μέρους Σωματεία. Αν αυτό καθρεφτίζεται κι εντός Ακαδημίας, σημαίνει πω αφαιρει ψήφους από τον ΑΝΤΡΙΕΝ ΜΠΟΡΝΤΥ στο βαθμό που είναι σε μια ταινία που δεν αρέσει. Αυτά, όμως, δεν τα ξέρουμε, απλά εδώ με βάση κάποια στοιχεια ανιχνεύουμε το τι και πως. Το ότι δεν πήρε το βραβείο του Σωματείου, προς Θεου και δεν σημαίνει απολύτως τίποτε, δεν είναι λίγες οι φορές που το ενδεικτικό βραβείο του Σωματείου μπορεί να πάει και προς άλλη κατευθυνση και την βραδιά των Oscar να ΄ρχουν αποκατασταθεί οι ισορροπίες στην προ-SAG κατάσταση. Πάντως ο Αντριεν Μπρόντυ, στο πρώτο του Oscar, στον «Πιανίστα» δεν ειχε πάρει προκαταβολικά σχεδόν τίποτε, το Σωματείο βραβευε τον Ντανιελ Ντει Λιούις στις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης», ο οποίος με βάση τα προεόρτια μαζέματα έδειχνε να προηγείται.

Στην περίπτωση του ΤΙΜΟΤΕ ΣΑΛΑΜΕ στο «A COMPLETE UNKNOWN» μένει να δούμε  πόσο είναι των Ηθοποιών και πόσο όλων των υπολοίπων.  Πόσο έχει αρέσει η ταινία  σε συγκεκριμένους κλάδους και σίγουρα ηχολήπτες κι ενδυματολόγοι θα τον προτιμήσουν- μιλώντας κλαδικά. Είναι αυτοί που ενέχονται σε επιτεύγματα της ταινίας του, οι οποίοι θα θεωρήσουν ότι σηκώνουν και την ερμηνεία ή ότι η ερμηνεία του ανταποκρίνεται  σε αυτά που πρόσταξε καλλιτεχνικά ο κλάδος

Αυτά σας τα λεω για να καταλαβετε λίγο την Ακαδημαϊκή Λογική και τι σημαίνει ότι ψηφίζουν όλοι για όλα.

Από τις ειδικότητες λοιπόν θα βγει ο νικητής ως ενας εκ των δύο.

Διευθυντες φωτογραφίας και Σκηνογράφοι και Μοντερ, μεταξύ των δυο θα είναι με τον Μπρόντυ.

Εκεί που δεν ξέρουμε, με σιγουριά ,με ποιον από τους δυο θα είναι , έχει να κάνει με Σκηνοθέτες και Σεναριογραφους. Καθότι καμμία από τις δύο ταινίες δεν δείχνει να εχει την απολυτη αποδοχη αυτων των καθοριστικών. Ωστόσο, πολλοί σκηνοθέτες που εκτιμούν τη δουλεια του Τζεημς Μανγκολντ ως μάστορα και χρήσιμου και ικανού να διευθύνει είδη, αυτοί θα τον επιβραβεύσουν δια της ερμηνείας του Τιμοτέ Σαλαμέ.

Πάμε στους άλλους τρεις.

Ο ΚΟΛΜΑΝ ΝΤΟΜΙΝΓΚΟ έχει τα προσόντα της κρυφής πληγης» για πολλούς, έτσι όπως ερμηνεύει λιτα κι άξια, στο «Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΙΝΓΚ ΣΙΝΓΚ» τον φυλακισμένο ήρωα που καταφευγει στο θέατρο για να αντιμετωπίσει τη «θητεία» στο κάτεργο.. Αυτός, όμως, συγκρινόμενος με τον πλησιέστερο του Αντριεν Μπρόντυ, θα χάνει από αυτή τη μεριά ψήφους. Ωστόσο, και θα αφαιρεί

Ο ΡΕΗΦ ΦΑΪΝΣ έχει τη δύναμη του ΣΕΝΑΡΙΟΥ στο «ΚΟΝΚΛΑΒΙΟ». Το «Κονκλάβιο» έχει τετοιο γερό σεναριο που μπορεί να οδηγήσει και την ίδια την ταινία στο βάθρο και σίγουρα να της προικίσει με πολλές ψήφους και τον πρωταγωνιστή. Σε αυτή την περίπτωση ο Φάινς, αν καταφέρει να ανεβει στο podium, θα πρέπει να ευχαριστήσει αποκλειστικά τον σεναριογραφο και κανέναν άλλον. ‘Η, για να μην είμαστε άδικοι, τους άλλους ας τους αφησει για μετά.

Τελος ο ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΣΤΑΝ είναι μια εξαιρετικά ιδιάζουσα περίπτωση διότι κατεβαίνει στη μάχη με το αντιπαθέστερο πρόσωπο των ανθρώπων του Χόλυγουντ, τον Ντόναλντ Τραμπ, που είναι και Πρόεδρος τους. Ο Σταν παίζει τον Τραμπ σε μία δηλητηριώδη σάτιρα, στην οποία, όμως επισημαίνονται όλες οι βρώμικές καταστάσεις αλλά δεν κραυγάζει τη γελοιοποίηση του. Δεν τον κάνει καρικατούρα. Τον παίζει όμως σαν να εχει αναλάβει να ερμηνευσει μία καρικατούρα και να τη δει ερμηνευτικά ως χαρακτήρα. Χωρίς να την βγάλει λάδι. Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα στοιχείο που «υφέρπει» υπερ της ταινίας. Κι ας ληφθεί υπόψη ότι ενώ είχε πάρει «Χρυσή Σφαίρα» για το άλλο του φετινό φιλμ, «A different man», στα Oscar, τον επέλεξαν για το «APPRENTICE». Η ερμηνευτική ισορροπία οδηγεί σε επίπεδο μαθήματος, πως ισορροπείς σε χαρακτήρα τη διάθεση για καρικατούρα. Και το μεταβάλεις σε καταγγελία, χωρίς κορώνες, αλλά με ερμηνευτικούς χαμηλούς τόνους. Ας μην τον προσπερνάμε, κι αν δεν νικήσει, θα εχει αφαιρέσει ψηφους. Από ποιον; Εδώ μάλλον κερδισμένος θα βγαίνει ο Τιμοτέ διότι αν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε ερμηνείες πάνω σε αληθινά πρόσωπα ακτινοβόλα, σίγουρα προτιμάς την ενσάρκωση του Μπομ Ντύλαν από του Ντόναλντ Τραμπ.

Τέτοιες ήταν οι συζητήσεις που εκανα αξημέρωτα 24ωρα επί 21 ευλογημένα χρόνια στο Λος Αντζελες, με τους σοφούς της Κινηματογραφίας που με μόρφωσαν.