Πάμε λοιπόν να το δούμε.
Ένα ζευγαρι γνωρίζονται ,αποφασίζουν να συνευρεθούν και να δουν αν μπορούν να γίνουν ζευγάρι. Πάνε στο διαμέρισμα της κοπέλας. Εκεί, όμως, δεν είναι μόνοι τους. Μισή σχεδόν ντουζίνα άντρες από τη μια, μισή ντουζίνα γυναίκες από την άλλη…τι γυρεύουν όλοι αυτοί εκεί μέσα. Παρακολουθούν σαν από φανερή κλειδαρότρυπα την εξέλιξη της βραδιάς και σχολιάζουν ή «παρεμβαίνουν» με τον τρόπο τους αν κι η παρέμβαση δεν φτάνει να επηρεάσει τους δυο ήρωες, μένουν στον σχολιασμό, την κριτική, τα νεύρα και την άποψη..
Μα ποιοι είναι αυτοί;
Αχ, αυτοί είναι ό,τι κουβαλάμε μέσα μας. Κι οι άντρες κι οι γυναίκες. Είναι τα ταμπού, είναι οι ανασφάλειες, είναι το παιχνίδι των ρόλων (ο Πιραντέλο, Ιταλός γαρ, αλίμονο, είναι που εχει προηγηθεί με αυτό τον τίτλο «Το παιχνίδι των ρόλων» όπου σχολιάζεται ένα τρίγωνο από τους ίδιους όμως,.., ο Τζενοβέζε σαφώς και το γνωρίζει αλλά δεν μένει εκεί, το ανατρέπει), είναι τα χρωμοσώματα, είναι ο αριστερός φλοιός του εγκεφάλου με το λογικό, είναι ο δεξιός λοβός με το θυμικό, είναι οι υποδοχείς αισθημάτων και συγκινήσεων που υπάρχουν μέσα στον εγκέφαλο κι είναι αυτοί μπορούν να δεχτούν κατευναστικά τα χάπια ηρεμίας χωρίς παρενέργειες….ειναι όλα αυτά που κουβαλά ένα πρώτο ραντεβού. Ειδικά όταν οι «συμβαλλόμενοι» δεν βρίσκονται στην εφηβεία αλλά στην ωριμότητα.
Αυτοί κι αυτές, λοιπόν, σχολιάζουν τα δρώμενα ως να ήταν χορός αρχαίου δράματος (δεν λέω «τραγωδίας») κι επιχειρούν και να προείπουν αλλά συνήθως πέφτουν κι έξω διότι οι ήρωες ακολουθούν τη φωνη του πόθου, έστω και φιλτραρισμένη μέσα από αναστολές και φοβίες, κι από την άλλη όλα αυτά τα ταμπού και χρωμοσώματα , προσωποποιούνται. Γίνονται χαρακτήρες, ρόλοι, άνθρωποι , είναι πολύ βασανιστικά δουλεμένο από τον Πάολο Τζενοβέζε και τους συνεργάτες του, να στηθεί ο μύθος, να δουλευτεί και να καλλιεργηθεί το εύρημα , να προχωρήσουν στη συνύπαρξη, τη συνεύρεση των παράταιρων υλικών, να τα ενιαιοποιήσουν και να τα κάνουν να λειτουργήσουν ως ένα και ενιαίο εύρημα. Κι επίσης ,να μη χαθεί το θέμα, να φανεί η αγωνία του κι η σοβαρότητα του, να μην αλλοιωθεί η διακωμώδηση του αλλά και να κρατηθούν οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στη διακωμώδηση και τη γελοιοποίηση.
Πολλή γνώση, πολλή κατάρτιση, πολλή σπουδή βρίσκεται εκεί μέσα και συγχρόνως και πολλή τρέλα. Διότι όπως θα έλεγε κι ο καζαντζάκειος Ζορμπάς, η τρέλα είναι που λευτερώνει τον Ανθρωπο και τον βοηθά να σπάει τα δεσμά του. Το ίδιο κάνει η τρέλα και στην Τέχνη. Βοηθά στην υπέρβαση, στην εκτίναξη, στην απογείωση, στο να μη σε νοιάζει τι θα πουν κι αν θα πουν οι κριτικοί, κι αν έχουν καταλάβει τι τους δείχνεις ή αν ακόμα ως κολλημένοι αναζητούν τις δεκαετίες του 50 και του 60 στο ιταλικο σινεμά και χάνουν το παρόν.
Η άλλη αξιοσημείωτη ικανότητα του Τζενοβέζε είναι στο καθαρά κινηματογραφικό. Το είχε δείξει στο «Τέλειοι ξένοι», το υπογράφει στο «Αγάπη=Τρέλα». Ο κινηματογραφικός τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί το πλατό ως θεατρική σκηνή, πως δουλεύει τον ενιαίο φωτισμό και τα πλάνα για να υπάρχει κίνηση από την κάμερα μέσα στο πλατό- ο ΦΑΜΠΡΙΤΣΙΟ ΛΟΥΤΣΙ που εχει επιστρατευτεί για αυτό το σκοπό, ‘εχει στις «επωμίδες» του ως διευθυντή φωτογραφίας, εκείνο το φιλμ που λεγόταν «The place» κι ήταν όλο σε ένα μπαρ, σπεσιαλίστας στο να φωτιζει το μονομερές, αύταρκες ντεκόρ.
Για να αποδοθούν ως χαρακτήρες όλα αυτά τα χρωμοσώματα, ο Τζενοβέζε εχει καταφύγει σε λίστα ολόκληρη σεναριογράφων και των δυο φύλων που προφανώς έχουν αναλάβει να μοιράσουν τα χρωμοσώματα σε φύλα και να τους δώσουν την ανθρώπινη και παρεμβατική υπόσταση, με τον Τζενοβέζε να κάνει την τελική παρέμβαση ώστε να τους επαναφέρει ή να τους κρατα μη ξεφύγουν, στους κόλπους της κομεντί. Εδώ το μοντάζ της ΚΟΝΣΟΥΕΛΟ ΚΑΤΟΥΤΣΙ είναι που έχει αναλάβει το δύσκολο έργο
Για την προσωποποίηση όλων αυτών, η casting director , η Μπαρμπάρα Τζορντάνι, που είναι μέλος μας στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία κι υπεύθυνη για μεγαλες δουλειές στο είδος με πρόσφατη το «Κονκλάβιο» αλλά και τους «Δύο Πάπες» παλαιότερα και τον μαυρόασπρο «Ρίπλεϋ» που είδαμε στο Netflix με το επιτελείο της, ανέλαβε την προώθηση βετεράνων του συγχρονου ιταλικού σινεμά, κυρίως από πλευράς ανδρών, όπως ο ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ ΣΑΝΤΑΜΑΡΙΑ, ο ΡΟΚΟ ΠΑΠΑΛΕΟ, ο ΜΑΡΚΟ ΤΖΑΛΙΝΙ κι ο «τσαχπίνης» ΜΑΟΥΡΙΤΣΙΟ ΛΑΣΤΡΙΚΟ, με βάση την κωμωδία ενώ στις γυναίκες οι επιλογές έχουν να κάνουν με νεότερες που προβάλλουν φεμινιστική διάθεση και νεύρο όπως για παραδειγμα η ΜΑΡΙΑ ΚΙΡΑ ΤΖΑΝΕΤΑ και διπλα η ΚΛΑΟΥΝΤΙΑ ΠΑΝΤΟΛΦΙ, η ΕΜΑΝΟΥΕΛΑ ΦΑΝΕΛΙ και η ΒΙΚΤΟΡΙΑ ΠΟΥΤΣΙΝΙ που δίνουν τη δική τους αναλογη κωμικότητα..Τις γυναίκες και τους άντρες τους έχουν διαλέξει αναλογα με τις ηλικίες του ζευγαριού…
Και για κεντρικό ζευγάρι τον ΕΝΤΟΑΡΝΤΟ ΛΕΟ ώστε να βγάζει μια τρωτή στιβαρότητα στο ρόλο του άντρα και την ΠΙΛΑΡ ΦΟΛΙΑΤΙ, που την θέλει να είναι πιο λεπτεπίλεπτη και να κάνουν μαζί μια ερωτική αρμονία ειδικά στο μεγαλο κομμάτι που είναι η προσπάθεια σύζευξης.