Το ζητούμενο στο κινηματογραφικό τραγούδι δεν είναι υποχρεωτικά αν μας αρέσει να το ακούμε στο αυτοκίνητο την ώρα που οδηγούμε (αν και προσωπικά δεν οδηγώ, μόνο «μεταφέρομαι») ούτε αν θα το βάλουμε καλά και ντε στο cd να το ακούσουμε όταν θελήσουμε να ακούσουμε τραγούδι ή μουσική. Το ζητούμενο είναι τι θέση κατέχει στην ταινία, πόσο την εκφράζει, τι ορίζεται ως κινηματογραφικό τραγούδι, που «μπαίνει», τι στίγμα δίνει κλπ.
Βέβαια, στην εποχή μας τα πράγματα ως προς τον συγκεκριμένο τομέα έχουν «μπερδευτεί» περισσότερο επειδή πιά δεν υπάρχουν τα τραγούδια που υπήρχαν κάποτε κι αυτό δεν αφορά μόνο στο σινεμά, αφορά και στη δισκογραφία και στην τραγουδοποιία εν γένει. Οταν «πέφτει» κι εκεί η στάθμη του τραγουδιού γιατί δεν θα πέσει και στον κινηματογράφο;
Το γεγονός ότι η Ακαδημία έχει ανοίξει τις πύλες της και στο ντοκυμαντέρ ως προς το συγκεκριμένο είδος (αν και το κάνει και στη μουσική και στο μοντάζ) εξηγεί αρκετά. Τόσο για το «άνοιγμα» όσο και για τις αναγκαιότητες. Φέτος , για παράδειγμα, τα δύο από τα πέντε, ανήκουν σε ντοκυμαντέρ.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΣΚΑΡ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ:
- «Earned it» από το «50 ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙ» (Fifty shades of grey)
Μουσική και στίχου: TheWeeknd, Αχμαντ Μπάλσε, Τζέισον Κουίνεβιλ, Στέφαν Μότσιο.
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ στα ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα για όλους τους συντελεστές.
Το ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Μπαλάντα ενορχήστρωσης, που ανεβάζει ρυθμό καθώς προχωρά, χωρίς σημαντικές εναλλαγές σε κουπλέ –ρεφρέν
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Προφανώς αναζητούσαν ένα τραγούδι που να ανεβάζει ρυθμό σαν να ανεβάζει «λίμπιντο» ώστε να είναι στο πνεύμα του έργου και να περιμένεις από αυτό ένα ανέβασμα των εντάσεων που θα οδηγήσει σε ανάλογη με της ταινίας «κατάληξη».
- «Manta Ray» από το «RACING EXTINCTION»
Μουσική: Τζ. Ραλφ, στίχοι: Ανχονι
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ στα ΟΣΚΑΡ: Δεύτερη υποψηφιότητα για τον συνθέτη Τζ. Ραλφ – είχε προταθεί χωρίς νίκη για το «Chasingice» . Για τον στιχουργό είναι η πρώτη υποψηφιότητα.
Το ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Μελωδικότατη , μελαγχολική μπαλάντα
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ. Από ντοκυμαντέρ του Λούι Ψυχογιού που ασχολείται και πάλι με τον πλανήτη και το περιβάλλον κι εκφράζει την αγωνία του. Το τραγούδι ερμηνεύει μουσικά την μελαγχολία του θέματος κι είναι ενδιαφέρον κι ως σύνθεση.
- «Simple song#3» από τη «ΝΙΟΤΗ» (Youth)
Μουσική και στίχοι: Ντέηβιντ Λανγκ
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ στα ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα.
Το ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Τραγούδι «μουσικής δωματίου» ερμηνευμένο από φωνή σοπράνο
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Το τραγούδι εκφράζει απολύτως το πνεύμα, το ύφος αλλά και τον ήρωα της ταινίας που ερμήνευσε ο Μάικλ Κέιν, ο οποίος είναι μουσουργός, οι δε στίχοι «ακουμπούν» στο περιεχόμενο του φιλμ. Επιπλέον, η ταινία δεν πέρασε γενικώς και το τραγούδι έμεινε να την εκπροσωπεί αλλά και να την εκφράζει. Αυτό του δίνει «πόντους»
- «Till it happens to you» από το «THE HUNTING GROUND»
Μουσική και στίχοι: Νταιάν Γουόρεν Και LadyGaga
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ στα ΟΣΚΑΡ: Η Νταιάν Γουόρεν προτείνεται για 8η φορά χωρίς να έχει κερδίσει ως τώρα. Ηταν υποψήφια στα τραγούδια των ταινιών : «Μανεκέν» (1988), «Υπόθεση πολύ προσωπική» (Up close and personal)(1997), «Con-air» (1998), «Αρμαγεδών» (1999), «Μια τρυφερή σχέση» (2000), «Περλ Χάρμπορ» (2002), «Beyond the lights» (2015).
Για την LadyGaga είναι η πρώτη υποψηφιότητα.
Το ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Μπαλάντα που τής δίνει «αγωνιστική» δύναμη η ερμηνεία της LadyGaga, όπου και μέσα από τους στίχους εκφράζεται το περιεχόμενο.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ. Προέρχεται κι αυτό από ντοκυμαντέρ και μάλιστα τολμηρού κοινωνικού θέματος, τις σεξουαλικές επιθέσεις εις βάρος των κοριτσιών στους φοιτητικούς κοιτώνες (κι όχι μόνο) των αμερικανικών Πανεπιστημίων. Η συμμετοχή της LadyGaga είναι καθοριστική , κάνει το τραγούδι να διαφέρει από τα πανομοιότυπα (αλλά κινηματογραφικώς αναγνωρισμένα) της Νταιάν Γουόρεν.
- «Writings on the wall» από το «SPECTRE» (James Bond)
Μουσική και στίχοι: Τζίμυ Νάπς, Σαμ Σμιθ
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ στα ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα και των δύο.
Το ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Τραγούδι στη νέα αντίληψη περί τραγουδιών «Τζέημς Μποντ» που άνοιξε η Αντέλ. Κι ως σύνθεση κι ως ερμηνεία κι ως ήχος Μποντ είναι εξαίσιο.
ΕΝΔΕΙΞΗ: Είναι σαφής η προτίμηση μου προς το τραγούδι από το «SPECTRE», μου φαίνεται ότι πληροί περισσότερο από τα άλλα τους όρους που θέλουν το τραγούδι και κινηματογραφικά λειτουργικό κι αναγνωρίσιμο «ραδιοφωνικώς». Είναι όμως έτσι τα πράγματα και μέσα στην Ακαδημία; Η μήπως η Αντέλ που θεωρήθηκε πρωτοπόρα δεν βρήκε ακόμα τον ανταγωνιστή της κι επειδή τραγούδι ψηφίζουν θεωρήσουν ότι δεν είναι στο ίδιο επίπεδο μια και δεν θα ψηφίσουν μόνο μουσικοί και τραγουδοποιοί αλλά ΑΠΑΝΤΕΣ; Σε αυτή την περίπτωση , τα τραγούδι της LadyGaga (και της Νταιάν Γουόρεν) που εκφράζει κι ένα κοινωνικό ζήτημα προερχόμενο από ντοκυμαντέρ απειλεί κατά μέτωπο ενώ καλλιτεχνικά θα μπορούσε να ισχύει κι η βράβευση της «Νιότης» μέσω του τραγουδιού της που είναι ο μοναδικός της αντιπρόσωπος.