Κι ήταν αυτό που περίμενα να του συμβεί αν οι κινηματογραφιστές Ευρωπαίου θα έσκυβαν λίγο παραπάνω στην ταινία. Ασπρόμαυρη ταινία «δρόμου» αλλά τι δρόμου! Στο 19ο αιώνα, ανάμεσα σε βουνά και λαγκάδια, ένας πατέρας αστυνομικός της εποχής (φουστανέλες κλπ) μαζί με το γιό του περιπλανιούνται για να συλλάβουν ένα τσιγγάνο που δραπέτευσε από τη φυλακή. Πολύ παράξενη ταινία, πολύ αργή για τα γούστα μου, αλλά όσο κι αν δεν της φαίνεται, το σενάριο είναι το κύριο ατού της, ένα σενάριο όχι πυκνογραμμένο ως υπόθεση αλλά κάτι σαν μελέτη στο είδος γουέστερν αλα ρουμάνικα. Ένα σενάριο περιπλάνησης και εικόνων κυρίως δάσους που θα μπορούσε να εκτιμηθεί ως intellectualwesternmadeinBalkan. Σκηνοθεσία: ΡΑΝΤΟΥ ΓΙΟΥΝΤΕ.
ΥΓ. Δεν έχω να προσθέσω κάτι επί της ουσίας. Απλώς, το υπενθυμίζω