Κι εννοείται πως έφυγα σχεδόν αμέσως  και πρόφτασα μόλις μια μπύρα διότι με τέτοιο σλόγκαν δεν γινόταν να κάθομαι εκεί και να χαζολογώ και να μην έλθω στο ξενοδοχείο να το γράψω. Κι υπό βροχήν!

Ναι, διότι το σλόγκαν δεν είναι τυχαίο, δεν είναι ένα οποιοδήποτε αλλά στέλνει μήνυμα, δηλώνει ποιο είναι το κινηματογραφικό ζητούμενο πλέον και στην Ευρώπη: STORIES. Ιστορίες. Δηλαδή ΣΕΝΑΡΙΑ!!!!!!!!!!!!

Δεν δήλωσαν ως ζητούμενο ούτε τον auteur, ούτε τη "φόρμα", ούτε το «ρεύμα», ούτε το «κίνημα» αλλά «stories».

Κι επειδή είναι κάτι που με αφορά άμεσα, που εφάπτεται της ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ μου ιδεολογίας, δεν γινόταν να κρατηθώ μετά από αυτό, ένα μόλις βράδυ πριν την απονομή.

Διότι αυτό που ζητούσα από τον κινηματογράφο ανέκαθεν ήταν πρώτιστα να μου πει με εικόνες μια ιστορία, να μου δείξει μια ιστορία. Τα υπόλοιπα είχαν να κάνουν με το πώς θα την έλεγαν την ιστορία.

Τώρα πλέον ανακοινώνεται από την ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ στο 2016 ως κύριο ζητούμενο.

WE ALL LOVE STORIES!!!!!!!

Λίγο πρίν είχα  μια άλλη ευχάριστη, όχι ακριβώς «έκπληξη» αλλά «θεσμοθέτηση», από τον Πρόεδρο της Ευρωπαικής Ακαδημίας ΒΙΜ ΒΕΝΤΕΡΣ, που μόλις έφτασε κι αυτός στο Βρότσλαβ όπου δήλωσε ότι είναι η πρώτη του επίσκεψη στην πόλη- να, κι ο πρόεδρος πρώτη φορά έρχεται εδώ….χαχαχα-και μίλησε για κάτι που εδώ και δέκα χρόνια έδειχνε ότι τον απασχολούσε κι ήταν κι η αιτιολόγηση του όταν με πρότειναν στην Ακαδημία . Είχε πει περί εμού «μπορεί με κάποιες ταινίες μου να μην ήταν φιλικός πολύ αλλά από τα γραφτά του εκφράζεται η αγωνία για το μέλλον του ευρωπαικού κινηματογράφου και προπάντων για τη σχέση του με το κοινό, γι αυτό και μας είναι χρήσιμος»

Τη γενναιοδωρία του δεν θα την ξεχάσω ΠΟΤΕ!!!!!!!!!!!!

Σήμερα ο Πρόεδρος, στη συνέντευξη του στο «POLISH FILM MAGAZINE», επίσημο όργανο της Πολωνικής Κινηματογραφίας,  μεταξύ άλλων είπε για το μέλλον του ευρωπαικού σινεμά πως αν θέλουμε ένα ευδόκιμο  μέλλον χρειαζόμαστε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι τα καλά φιλμ, και το δεύτερο και καθόλου λιγότερο σημαντικό- είπε αυτολεξεί ο Πρόεδρος-  είναι να  νοιαζόμαστε και να φροντίζουμε το κοινό μας! («first make good films ,and, no less important, take good care of our audience»)

Κι έρχεται όλο αυτό και «κουμπώνει» με την επίσημη ανακοίνωση του φετινού συνθήματος «We all love stories».

Και για του χρόνου , ετοιμάζουν από τώρα, μεγάλες γιορτές στο ΒΕΡΟΛΙΝΟ (αυτό το ανακοίνωσαν οι της  διοικητικής επιτροπής) για τα 30 χρόνια της Ακαδημίας!

Κι ο πρόεδρος δεν έμεινε εδώ αλλά αναφέρθηκε ακόμα και στην ….Eurovision. Μάλιστα. Όταν οι άνθρωποι είναι ακομπλεξάριστοι. Για να τα ακούνε μερικοί-μερικοί… Αναφέρθηκε σε αυτήν ως προς τον τομέα των youngaudience και τα σεμινάρια που διοργανώνει η Ακαδημία σε μικρά παιδιά (όταν λέμε μικρά εννοούμε 14 χρονών εκεί γύρω περίπου) όχι μόνο στο να μαθαίνουν τι είναι κινηματογράφος αλλά και στο να κάνουν δικά τους φιλμάκια. Κι είπε ότι αυτή η ιστορία που έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια από την Ευρωπαική Ακαδημία με τη θερμή υποστήριξη και πρωτοβουλία του ίδιου του Βέντερς  κι ονομάζεται «A Sunday in the country» (από την ομότιτλη γαλλική ταινία του Μπερτράν Ταβερνιέ του 1984)  τι κάνει; Προσκαλεί παιδιά ηλικίας από 12 έως 14 ετών, από 25 ευρωπαικές χώρες, να γίνουν μέλη μιάς κριτικής επιτροπής, τους δείχνουν τρεις ταινίες και στο τέλος της μέρας ψηφίζουν όλα αυτά τα παιδιά «ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που γίνεται και στον Ευρωπαικό Διαγωνισμό Τραγουδιού» (με αυτά τα λόγια- στην Ευρώπη συνήθως έτσι την αποκαλούν). Κι αφού εξήρε τον τρόπο, πρόσθεσε πως «κάτι πρέπει να κάνουμε για αυτή τη γενιά διότι μεγαλώνουν μέσα σε ένα πολύ μεγάλο κίνδυνο, η λέξη «σινεμά» είναι για αυτά τα παιδιά ταυτόσημη  με τα blockbusters και με τα actionmovies”

Αυτά κι από τα χείλη του Προέδρου προς τους Πολωνούς  φιλοξενούντες.

Η είδηση με την οποία κλείνω έχει πολύ ενδιαφέρον: Διότι χτες πραγματοποιήθηκε ψηφοφορία, ειδική, των youngaudience, για τα φετινά υποψήφια της Ευρωπαικής Ακαδημίας και δεν θα το πιστέψετε ποιος βραβεύτηκε: «ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΗΚ» του Κεν Λόοουτς. Κι όπως εiπε χιουμοριστικά ο διευθυντής του Φεστιβάλ Αμβούργου που ανακοίνωσε την είδηση «οι νεαροί θεατές ψήφισαν ένα εξίσου νεαρό σκηνοθέτη, τον Κεν Λόουτς»

Και καταλαβαίνετε τι έγινε από χειροκρότημα. Κι ανέβηκε στη σκηνή η παραγωγός του φιλμ ΡΕΜΠΕΚΑ Ο’ΜΠΡΑΙΑΝ, που τη συνόδευε στο «welcomereception» ο ΝΤΕΗΒ ΤΖΟΟΥΝΣ, ο πρωταγωνιστής, κι η Ρεμπέκα, που είναι και μέλος της Ακαδημίας, «παρέλαβε» την ανακοίνωση ως να ήταν βραβείο, κανονικότατα.

Αραγε αυτό να σημαίνει κάτι και για τα βραβεία; Εννοώ από πλευράς «ρεύματος»

Πάντως, να ψηφίζουν οι πιτσιρικάδες το «ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΗΚ» είναι για να κάνεις φινάλε σε άρθρο!

WE ALL LOVE STORIES!!!!!!!!!!!!