Η ΜΑΓΕΙΑ είναι πλέον δεδομένη, οπότε στα επόμενο θα πάψω να χρησιμοποιώ και τη λέξη ώστε να μην επαναλαμβανόμαστε.
Ας πούμε όμως μερικά πράγματα και για το σενάριο αλλά και για τη δουλειά, με βάση , πλέον, τα επεισόδια, το καθένα χωριστά.
Και περί σεναρίων στην τηλεόραση.
Όπως και στον κινηματογράφο, μια από τις βασικές αρχές περί σεναρίου λέει πως πρέπει να έχουμε ξεκαθαρίσει ποιος είναι ο κεντρικός μας ήρωας και να του βάζουμε «εμπόδια» ώστε να φτάσει στο φινάλε που εξ αρχής του έχουμε ορίσει. Αλλα εμπόδια θα του βάλουμε αν θέλουμε να τον φτάσου σε happy- end, διαφορετικά θα είναι αν θέλουμε να τον οδηγήσουμε στην κάθαρση μέσω της τιμωρίας κι όχι της δικαίωσης. Κάπως έτσι δομούνται τα έργα.
Το ίδιο ισχύει και για τα σήριαλ, για ένα επεισόδιο σειράς συνεχείας (κι όχι αυτοτελούς). Πρέπει να έχουμε βρεί και στο δεύτερο επεισόδιο τον κεντρικό ήρωα (του επεισοδίου) και να του βάζουμε εμπόδια ώστε να φτάσει σε αυτό το φινάλε που θέλει να φτάσει το συγκεκριμένο επεισόδιο. Παράλληλα εννοείται με τους κεντρικούς χρακτήρες του συνολικού σήριαλ. ΚΙ επίσης, κι εδώ, όπως και στο γενικό μας σενάριο πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μονολεκτική απάντηση στην ερώτηση what’s the story about? Για να μη σας πω ότι την ίδια διαδικασία πρέπει να ακολουθούμε και για την κάθε σκηνή. Πρέπει η σκηνή να έχει κι αυτή κεντρικό ήρωα και στο σύντομο χρόνο να τον φτάνουμε στο φινάλε του ώστε να πάει η ιστορία παρακάτω. Ζητούμενο της κάθε σκηνής είναι να οδηγεί την ταινία (ή τη σειρά μια και τώρα μιλάμε για TV) σε εξέλιξη, στο να οδηγεί την πλοκή σε εξέλιξη, να μην είναι άχρηστη η σκηνή και δημιουργεί πλατειασμούς, να μην επαναλαμβάνει κάτι που έχουμε ήδη δει χωρίς να του προσδίδει κάτι πρόσθετο.
Στο Νο 2 επεισόδιο τα είχαμε όλα τα παραπάνω. Και καθόμουν και τα χάζευα. Κάθισα και το ξανάδα και στη 1.00 το πρωί (κάπου εκεί), όπου το έβαλε σε επανάληψη, διότι είχα μπεί πολύ βαθιά στην εξαίρετη σειρά κι ήθελα να ξαναδώ λεπτομέρειες..
Τα δεδομένα που παραμένουν είναι η ποιότητα της παραγωγής, οι σεναριακές λεπτομέρειες που βοηθούν τους ηθοποιούς να βάλουν χρώματα στους ρόλους και να παίξουν αποχρώσεις όλων των κεντημάτων, η τέλεια σκηνογραφική διεύθυνση, η ονειρική κατάδυση στον κόσμο του κλασικού Χόλυγουντ και των γυρισμάτων μιάς κλασικής πλέον ταινίας.
Στο δεύτερο επεισόδιο , κατά το σενάριο, ξεκαθαρίζεται η δυναμική προσωπικότητα της «Μπέττυ Ντέηβις» (ΣΟΥΖΑΝ ΣΑΡΑΝΤΟΝ) και η ανασφαλής πλευρά της «Τζόαν Κρώφορντ»( ΤΖΕΣΙΚΑ ΛΑΝΓΚ).
Όμως, αν θελήσουμε να μιλήσουμε για «κεντρικό ήρωα» επεισοδίου μάλλον θα πρέπει στο δεύτερο επεισόδιο να τον αναζητήσουμε στον «σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ολντριντς» και λιγότερο στις δύο ντίβες. Και το σήριαλ, μέσα σε όλα του τα προσόντα έχει την παρουσία του ΑΛΦΡΕΝΤ ΜΟΛΙΝΑ στο ρόλο του Ολντριντς, ένα από τους καλύτερους ρόλους που ο ηθοποιός έχει παίξει στην καριέρα του- ο κινηματογράφος τέτοιο ρόλο δεν του έχει δώσει Μπορεί να του έχει προσφέρει κάποιες ευκαιρίες για ανάδειξη κινηματογραφικής προσωπικότητας και αναφέρομαι στις ταινίες «ΤΕΝΤΩΣΤΕ Τ’ ΑΥΤΙΑ ΣΑΣ» του Στήβεν Φρίαρς, «ΦΡΙΝΤΑ» και «ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ», όμως τη ρολάρα την έχει εδώ.
Τουλάχιστον το δεύτερο επεισόδιο είναι γραμμένο με αυτόν ως κεντρικό ήρωα διότι μπαίνουμε στη φάση των γυρισμάτων και στο ότι ο σκηνοθέτης Ολντριντς είναι που έχει να αντιμετωπίσει τους μπελάδες της ταινίας, από τη μια να πείσει και το καταφέρνει σε αυτό το επεισόδιο με το καλύτερο τρόπο, τον στουντιάρχη Τζακ Γουόρνερ κι εισπράττει την εμπιστοσύνη του, αλλά και τις δύο σταρ όπου η κάθε μία έχει τους σκοπούς της. Στο δεύτερο επεισόδιο βλέπουμε Ολντριντς. Τη σχέση του με την Κρώφορντ, τη σχέση του με την Ντέηβις, τη σχέση του με τη γυναίκα του και τη ζωή στο σπίτι και το πόσο του κάνουν κόλαση τη ζωή οι δύο πρωταγωνίστριες , αν κι εκείνη που τον εκνευρίζει το περισσότερο είναι η Κρώφορντ ενώ η Ντέηβις του είναι πιο γήινη κι ανθρώπινη στις ανησυχίες της, πιο εκτιμώμενη από αυτόν καλλιτέχνιδα….Ενώ υπάρχει κι η σύζυγος που ζει στο περιθώριο τόσο του κρεβατιού όσο και των δύο γυναικών μα και όλων των γυναικών που περνάνε από την προσωπική ζωή του. Δεν κλείνει τυχαία το δεύτερο επεισόδιο με πλάνο της συζύγου στο κρεβάτι της συζυγικής αποξενωσης.
Διότι μαθαίνουμε πως είναι και γυναικάς εν γένει, βλέπουμε μέσα από αυτή την πληροφορία να κτίζεται και σχέση συμμαχίας των δύο βεντετών όταν η Κρώφορντ ειδοποιεί την Ντέηβις για μιά ημι-κομπάρσα που θα έχει σκηνές με την δεύτερη, ότι είναι γκόμενα του «σεσημασμένου» γυναικά σκηνοθέτη. Και πετυχαίνουν την αποπομπή της, με απαίτηση αυτή τη φορά της Ντέηβις.
Αυτά είναι κάποιες λεπτομέρειες που τα αναφέρω γα να δείξω τον τρόπο με τον οποίο το σενάριο μας βάζει στα γυρίσματα της ταινίας, κι ότι την εξέλιξη τόσο των χαρακτήρων των δύο βεντετών όσο και της μεταξύ τους σχέσης, την χρησιμοποιεί με άξονα τον σκηνοθέτη του οποίου φτιάχνει ένα εκπληκτικό πορτραίτο στο δεύτερο επεισόδιο. Και μέσω αυτού προωθούνται κι οι δύο βασικές. Κι έχουν ενδιαφέρον τα «εμπόδια» μια και στο δεύτερο επεισόδιο μένουμε κάποια στιγμή με την εντύπωση της «συμμαχίας»- φαντάζομαι παρακάτω αυτό θα ανατραπεί. Όμως βλέπεις τη μαεστρία.
Το ίδιο βλέπεις τη μαεστρία και σε αυτό που είπα πιο πάνω με τη σεκάνς ότι κι αυτή πρέπει να έχει κεντρικό ήρωα. Υπάρχουν δύο σεκάνς με την «Χέντα Χόπερ» (που την παίζει η εξαίρετη ΤΖΟΥΝΤΙ ΝΤΕΗΒΙΣ) όπου στη μία με συνομιλητή τον «Ρόμπερτ Ολντριντς» (βλέπετε ότι τον Ολντριντς σε αυτό το επεισόδιο τον περνά από όλους σχεδόν τους χαρακτήρες και δείχνει τη σχέση του με τον καθένα) κεντρικός ήρωας της σκηνής είναι η Χόπερ που φτάνει στο ποθούμε ο αποτέλεσμα ενώ στη δεύτερη σεκάνς της «Χόπερ» κεντρικός ήρωας είναι η Κρώφορντ, αυτή είναι που γίνεται «ηρωίδα» της σκηνής.
Κι ως γκλάμουρ αλλά και μελέτη μιάς εποχής αξίζει να δει κανείς πως γινόταν το publicity, πως καλλιεργείτο η «διαμάχη» μεταξύ των δύο γυναικών αλλά και με ένα πρόσθετο εύρημα του σεναρίου, να κοιτάζει από το μετέπειτα τη σχέση τους (το είχε και στο προηγούμενο επεισόδιο, τώρα φορμάρεται εκπληκτικά) για το πώς σχολιάζουν ένα συγκεκριμένο περιστατικό οι παλαίμαχες «Τζόαν Μπλοντέλ» (ΚΑΘΥ ΜΠΕΗΤΣ-έχει γίνει ολόιδια) και «Ολίβια Ντε Χάβιλαντ (ΚΑΘΡΙΝ ΖΕΤΑ ΤΖΟΟΥΝΣ) και πως αντιπαραβάλλουν Χόλυγουντ του ‘40 και του 1978 . Ωστόσο μου έκανε εντύπωση πως ως αντίστοιχες σταρ των 70ς και του 1978 που δεν θα άντεχαν τη χειραγώγηση των 40ς από τους άνδρες παραγωγούς βάζει την Τζέην Φόντα- και πολύ σωστά!_ αλλά με την Νταυάν Κάνον. Από πού κι ως που η Νταυάν Κάνον τόσο σταρ; Πότε ήταν; Το να μη βάλει την Φαίη Νταναγουέι (που θα έπρεπε διότι η μεν ΝΤέηβις είχε χρήσει διάδοχο της στα 70ς την Φόντα κι η Κρώφορντ την Νταναγουέι) ως αναφορά στην Φόντα το καταλαβαίνω για να μην τους θυμίζει οικεία κακά με την παλιά σινε-γελοιογραφία για την Κρώφορντ.. Ας έβαζαν την Μπάρμπρα Στρέιζαντ, την Γκλέντα Τζακσον, έστω την Νταιάν Κήτον που εκείνη τη χρονιά είχε φάει το Οσκαρ από την Τζέην Φόντα στην «Τζούλια» ως μούσα του Γούντυ Αλλεν στο «Νευρικός εραστής». Την Νταυάν Κάνον όμως; Η οποία μου ήταν συμπαθής αλλά δεν υπήρξε σταρ τέτοιου βεληνεκούς…
Εκπληξη-δώρο 2ου επεισοδίου η εμφάνιση του ηθοποιού «Βίκτωρ Μπουόνο» του χοντρούλη που θα πουλήσει ξεγέλασμα στην «Μπέημπυ Τζέην- Ντεηβις» κι ο οποίος θα κάνει τέτοια επιτυχία στο φιλμ που θα προταθεί για Οσκαρ β΄ρόλου- διπλή η ήττα της Κρώφορντ. Τον έχει σε μια σκηνή, σύντομη κι εξυπνότατα γραμμένη κι ο ηθοποιός που τον παίζει, ο ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΜΠΕΡΤΖΕΣ μάλλον πάει κι εδώ να κλέψει παράσταση. Θα τον περιμένουμε εναγωνίως στα επόμενα επεισόδια, έδωσε υποσχέσεις κι εμείς τις «φυλάξαμε".
Η Σούζαν Σάραντον όσο πάει γίνεται και περισσότερο «Μπέττυ Ντέηβις», η Τζέσικα Λανγκ δείχνει ότι καταγουστάρει το πώς «σχηματίζει» την Κρώφορντ.»
ΥΓ. Η σειρά μεταδίδεται από το κανάλι FOX (μέσω και COSMOTE TV και Nova) κάθε Κυριακή στις 21.00 κι επαναλαμβάνεται πολλές φο΄ρες μέσα στην εβδομάδα