Λοιπόν, για να τελειώνουμε,  ο ΑΛΑΙΝ ΝΤΕΛΟΝ είναι εν γένει ένας εξαιρετικός ηθοποιός κι η ερμηνεία του στο «MR. KLEIN» είναι από τις σημαντικότερες της καριέρας του. Η προκατάληψη, όμως, και το κλίμα που είχε φτιαχτεί τότε από θεωρητικούς που πολεμούσαν το «παλιό»() «εμπορικό»(;) σινεμά στη Γαλλία για να προβάλλουν δικούς τους, τον Ντελόν τον είχε στο στόχαστρο υπό εξόντωσιν. Η ερμηνεία του δεν τιμήθηκε στις Κάννες όπου συμμετείχε ο φιλμ όπως είχε συμβεί ακριβώς το ίδιο τον προηγούμενο χρόνο με το «έτερον ήμισυ» στη γαλλική κορυφή των αστέρων, τον ΖΑΝ ΠΟΛ ΜΠΕΛΜΟΝΤΟ με τον ¨ΣΤΑΒΙΣΚΥ» του Αλαίν Ρεναί. Καλά, στις Κάννες δεν έχουν βραβευτεί καν και καν. Λένε για τα Οσκαρ αλλά για τις Κάννες δεν λέει κανείς τίποτα που κανένα από τα ινδάλματα των οσκαροεπιθέσεων δεν πήρε ποτέ του Χρυσό Φοίνικα (παράδειγμα ο Αντρέι Ταρκόφσκι) (ούτε κι ο Κιούμπρικ ούτε ο Χίτσκκ πήραν βεβαίως, αυτοί ή δεν συμμετείχαν διότι δεν καταδέχονταν τις Κάννες όπως ο Κιούμπρικ  ή δεν επιλέγονταν΄όπως ο Χίτσκοκ που και για τις Κάννες ήταν εξίσου ελαφρύς…) αλλά δεν πηρε ΚΑΝΕΝΑΣ μα ΚΑΝΕΝΑΣ από τη «νουβέλ βαγκ». Ούτε ο ΓΚΟΝΤΑΡ ούτε ο ΤΡΥΦΦΩ, ούτε ο ΑΛΑΙΝ ΡΕΝΑΙ ούτε ο ΣΑΜΠΡΟΛ. Ο Ντελόν με τον Μπελμοντό κήρυξαν τότε πόλεμο στις Κάννες και στη γαλλική, κινηματογραφική νομενκλατούρα που είχε και συγκεκριμένη πολιτική στόχευση. Μετά τη δεκαετία 90 που αρχίζει το γαλλικό σινεμά να βιομηχανοποιείται εκ νέου, άρχισαν να μιλούν και πάλι για αυτούς..

Στην περίπτωση του Ντελόν, όμως, η προκατάληψη είναι ευρύτερη κυρίως λόγω της ομορφιάς του και του σταρ εαυτού του. Μόνο που οι ερμηνείες του στο σινεμά δείχνουν, σε όποιον ΘΕΛΕΙ να δει, πως είναι συμπτωματικά ωραίος , ότι το παίξιμο του διέπεται από βαθύταη κινηματογραφικότητα , ότι είναι γεννημένος για να αστράφτει στο φακό κι ότι όλο αυτό δεν το έχει διαχειριστεί ο ίδιος ως μοντέλο πασαρέλας αλλά μέσα από ρόλους με καταπληκτικά σενάρια κι εξαιρετικούς σκηνοθέτες.

Βεβαίως και κάνει star performance, μόνο που η ερμηνεία του που προσαρμόζεται στην προσωπικότητα του σταρ, λόγω των καλών σεναρίων – εξού και τη δουλειά του τη φρόντιζε πάντα!- τον εμπλουτίζει και του προσθέτει βαρύτητα.

Κι οι καλοί σκηνοθέτες δεν είναι μόνο ο Αντονιόνι που τον χρησιμοποίησε μία φορά ή ο Βισκόντι που όλοι ψάχνουν ελαφρυντικό εις βάρος του Ντελόν (άλλωστε στον «Γατόπαρδο» το βάρος ο Βισκόντι το έριχνε στον Μπαρτ Λάνκαστερ κι όχι στον Ντελόν, στον «Ρόκο και τα αδέλφια του» ναι!) μα είναι πολλοί. Κι όλοι αυτοί υπήρξαν σπουδαίοι κι ας τους υποτίμησαν, όμως, αυτοί του σκηνοθέτησαν τις εξαιρετικές ταινίες με τα ωραία σενάρια, που τον έκαναν ηθοποιό. Κι αυτοί είναι ο ΖΟΖΕ ΤΖΟΒΑΝΙ (που  διηύθυνε τον Ντελόν σε δύο εξαιρετικά δραματικές ερμηνείες αστυνομικού είδους, στο «ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ» με τον ΖΑΝ ΓΚΑΜΠΕΝ και στο «Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ» όπου έφτιαξε εκπληκτικό πατρικό πορτραίτο), ο ΖΑΚ ΝΤΕΡΑΙ (για την «ΠΙΣΙΝΑ» δεν χρειάζονται συστάσεις), ο ΖΩΡΖ ΛΩΤΝΕΡ (που τον κράτησε στο επίπεδο που τον είχε παραλάβει), ο μέγας ΑΝΡΥ ΒΕΡΝΕΙΓ( τι ταινιάρα εκείνη η «ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΙΚΕΛΩΝ») και φυσικά ο ΖΑΝ ΠΙΕΡ ΜΕΛΒΙΛ που επίσης υπογράφει ανάμεσα και σε άλλες συνεργασίες μια από τις μνημειώδεις ερμηνείες του Ντελόν στο «Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ».

Αυτοί όλοι οι πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΙ σκηνοθέτες είδους έχουν υποτιμηθεί απελπιστικά  (πλην Μελβίλ)όπως έχει υποτιμηθεί κι ο Ντελόν

Μόνο που δεν έχουν έτσι τα πράγματα: ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ!!!!!!

Ο ΤΖΟΖΕΦ ΛΟΟΥΖΥ, που είχε συνεργαστεί με τον Ντελόν και  4 χρόνια πριν στο «Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΥ» με Τρότσκυ τον Ρίτσαρντ Μπάρτον (όπου έπαιζε κι η Ρόμυ Σνάιντερ) έρχεται στο «MR.KLEIN» να διευθύνει τον Αλαίν Ντελόν σε ένα star performance ολκής και σε μια ταινία που για κάποιους είναι η καλύτερη του Λόουζυ μετά τον «Υπηρέτη» αλλά η πλειοψηφία του τότε ενεστώτα, τα έριχνε και στον Λόουζυ λόγω επιλογής Ντελόν. Αν και στον Λόουζυ τα έριχναν οι ίδιοι σκοτεινοί κύκλοι του σινεμά σε όλη σχεδόν τη δεκαετία 70, επειδή τον είχαν περιλάβει την προηγούμενη δεκαετία ως «auteur» αλλά δεν τους έβγαινε προς αυτή την κατεύθυνση, τα έργα του Λόουζυ δεν ήταν auter-ίστικα, με την έννοια που ήθελαν τα ιερατεία κι επειδή δεν μπορούσαν να τον εντάξουν άρχισαν να τον κτυπάνε ως παραχώρηση στο εμπόριο επειδή σκηνοθετούσε σταρ (όταν όμως ο Γκοντάρ σκηνοθετούσε την Μπριζίτ Μπαρντό σε παραγωγή του ΚΑΡΛΟ ΠΟΝΤΙ, εκεί απάλειφαν τις λεπτομέρειες- την Μπαρντό τη βάραγαν πριν και μετά ).

Ο «ΚΥΡΙΟΣ ΚΛΑΪΝ» είναι μια ταινία εξαιρετικής ατμόσφαιρας αλλά και ρυθμού που θα έπαιρνες όρκο ότι το σενάριο το έχει γράψε ο ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ ή έστω ότι είναι μεταφορά βιβλίου του. Τίποτε από αυτά. Απλώς ο Λόουζυ σε σενάριο του αείμνηστου ΦΡΑΝΚΟ ΣΟΛΙΝΑΣ έβγαλε ένα έρρεβος παρόμοιας αξίας αλλά σε κινηματογράφο.Και το έβγαλε «καφκικά» κι όχι παιχνιδιάρικα χιτσκοκικά του ηρωα που τον περνούν για κάποιον άλλο : Στο κατεχόμενο Παρίσι του 1942, καθώς οι Γερμανοί καταγράφουν και προγράφουν τους Εβραίους, ένας εύπορος αντικέρ, που ζει ως bon viveur με τα λεφτά του, τις διασκεδάσεις του και τις ανέσεις του, ειδοποιείται να προσέλθει στο τμήμα για να καταγραφεί. Μόνο που ο ήρωας δεν είναι Εβραίος. Εχει όμως το ίδιο ύποπτο ονοματεπώνυμο με κάποιον άλλο τον οποίο και δεν γνωρίζει. Η μη διαπιστωμένη παρεξήγηση κεντρίζει την περιέργεια του ήρωα μας να ψάξει και να βρει τον συνώνυμο του ενώ γύρω του ο πέπλος του μυστηρίου όλο και πυκνώνει και συγχρόνως αρχίζει να ζει ο ίδιος πλέον σαν καταζητούμενος, σαν παράνομος , σαν υποψήφιος για σφαγή εκεί που μέχρι χτες τα είχε όλα λυμένα.

Ο Λόουζυ με τη συνεργασία του Σολίνας δίνει βάρος στην ατμόσφαιρα  που είναι κι αυτή η οποία επηρεάζει τον ήρωα και με τη σειρά της επηρεάζει (επί το θετικότερον!) και την ερμηνεία του Ντελόν ο οποίος αποδεικνύει ότι  με το πρόσωπο και το κινηματογραφικό βλέμμα μπορεί να κάνει και συνθέσεις (τις οποίες έχει ξανακάνει με τους σκηνοθέτες που ανέφερα ποιο πάνω) κι ότι δεν είναι απλώς ωραίος όπως διατυπώνουν κατά καιρούς οι ένοχες συνειδήσεις. «Ο κύριος Κλάιν» του είναι από τις κορυφώσεις του, αν δεν είναι η κορύφωση του και σίγουρα μιλάμε για μεστή κι ώριμη ερμηνεία.

Το προβλημα της ταινίας  είναι το κλείσιμο της, το φινάλε της. Τα «ανοιχτά» φινάλε πάντα βλάπτουν!  Δηλώνουν αδυναμία ή λανθασμένη εκτίμηση. Ακριβώς , επειδή έχουν να κάνουν με ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΝΟΜΟΥ.