..Διότι για να απευθυνθείς στη γυναίκα σου, στον άντρα σου, στον φίλο , στην παρέα, "πάμε απόψε να δούμε το...." λέγοντας ολόκληρο τον τίτλο, "ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί διαλογιζόμενο πάνω στην ύπαρξη του", ή...κάπως έτσι, ε..ας μην το συζητάμε.
Υπάρχει το ΣΙΝΕΜΑ, υπάρχει και το ΣΙΝΕΜΑΔΑΚΙ (στο οποίο ενίοτε προσδίδεται η έννοια κάτι πολύ αγαπημένου), υπάρχει κι η ΣΙΝΕΜΑΔΑΡΑ. Στην τελευταία υπάγονται εκείνα τα φιλμ που σε ΣΥΝΑΡΠΑΖΟΥΝ ή που σε ΓΟΗΤΕΟΥΝ , σε ΣΑΓΗΝΕΥΟΥΝ, σε ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ. Να πού όμως, σε κάποια από αυτά, θέλεις να τους κάνεις και την κριτική τους. Ένα τέτοιο είναι και το INTERSTELLAR.
Όταν δει ο θεατής αυτή την ταινία, θα μπορέσει κάλλιστα να καταλάβει για ποιο λόγο , αυτή τη στιγμή, ο λαός του Βελγίου έχει βγει στους δρόμους .Κι είναι ό, τι σημαντικότερο θα αποκομίσει. Μαζί με αυτό, και την Μαριόν Κοτιγιάρ την οποία θα εκθειάσουμε πιο κάτω.
Ως κριτικό με ενθουσίασε διότι μου ξαναθύμισε εκείνο το ανατολικο-ευρωπαικό σινεμά που θεωρητικά εξέλιπε και μου έδωσε και κάποιες ιδέες. Ποια από αυτά θα μπορέσει να συμμεριστεί ο ειλικρινής θεατής, είναι μια απορία μου.
Αν θέλετε να πάρετε μια ιδέα περί του ποιοι μας κυβερνούν ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, σε παρελθόν, παρόν και μέλλον, η ταινία «η λέσχη της κομψής αλητείας» (The riot club) λέει μερικά ενδιαφέροντα πράγματα επ’ αυτού.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ (The judge), που παίζεται στα σινεμά αυτές τις μέρες, προσφέρει, εκτός των άλλων, και μια δυνατότητα μελέτης της κινηματογραφικής ηθοποιίας και του casting. Φυσικά, σε όποιον ενδιαφέρεται για το κάτι παραπάνω.