Όπως υπάρχει η «αμερικανιά», υπάρχει κι η «γαλλικουριά». Στη δεύτερη, που είναι και της παρούσης, εννοούμε το ατέλειωτο μπλα-μπλά όπου ένας και μία φλυαρούν ασταμάτητα για τα ερωτικά τους. Το πρώτο μέρος είναι αφόρητο, στο δεύτερο παρατηρούμε και μια-δύο πινελιές.
Σπάνια, για να μην πω «σχεδόν ποτέ», τα βάζω με τους καλλιτέχνες, όταν ακούω για ένα έργο λόγια παχιά και μεγάλα. Δεν τα βάζω με αυτούς διότι ο καλλιτέχνης ό,τι μπορεί κάνει. Αντιθέτως, εξαγριώνομαι με τα δημοσιεύματα καθώς και με «τρίτες δυνάμεις» που λες και δεν θα το δούμε το έργο ώστε να δούμε ότι δεν έχει και πολύ σχέση με αυτό που ρεκλαμάρουν. Τέτοια περίπτωση είναι το ιταλικό ντοκυμαντέρ «ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ» του ΤΖΑΝΦΡΑΝΚΟ ΡΟΖΙ που πήρε και τη ΧΡΥΣΗ ΑΡΚΤΟ στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ως «έργο για το προσφυγικό»
Για να παραφράσω τον στίχο του ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ στην απόδοση ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ, στο φινάλε ο έργου, που δεν χρησιμοποιήθηκε στην ταινία και λέει «Δύο άνδρες σκοτωθήκαν από αγάπη» κι έχω ακόμα στα αφτιά μου την φωνή της ΠΑΞΙΝΟΥ, χρησιμοποίησα τον παραπάνω τίτλο. Επειδή με εκφράζει απόλυτα . Κι επιθυμώ να βάλω και τους αναγνώστες – υποψήφιους θεατές απευθείας στο νόημα.
Ηταν η απόλυτη γλύκα! Φυσικά και δεν πρόκειται για σινεμά του auteur το οποίο από ότι διαπιστώνω οι Γάλλοι , αν και το «εφηύραν» μέσω των θεωρητικών τους, τα τελευταία χρόνια το έχουν περιορίσει στο ελάχιστο. Πρόκειται για κάτι πολύ εγγλέζικο, που κατάφεραν να το μετατρέψουν σε κάτι απόλυτα γαλλικό. Με ό,τι καλό περιλαμβάνει ο προσδιορισμός «γαλλικό» σε τούτη τη συγκεκριμένη περίπτωση.
Επειδή αγαπώ το αμερικάνικο σινεμά δεν χρησιμοποιώ τον χαρακτηρισμό στον τίτλο ειρωνικά αλλά προσδιοριστικά. Είναι μια ταινία από αυτές που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά οι Αμερικάνοι και δείχνουν τη διαφορά τους στην επεξεργασία και στις λεπτομέρειες. Από την άλλη, η ταινία έχει κάποια δικά της προσόντα και θα ήταν άδικο να μην τα επισημάνω.
Περισσότερο από το να γράψω για την ίδια την ταινία, με απασχόλησε το να προσπαθήσω να ανακαλύψω τα αίτια που αυτή η ταινία του ΣΤΗΒΕΝ ΦΡΗΑΡΣ προσπεράστηκε σαν να μην υπήρξε, τόσο από Οσκαρ όσο κι από το κοινό- αφήνω τις βαθμολογήσεις του IMDB που επηρεάζουν μια μεγάλη μερίδα κυρίως απληροφόρητου κοινού και το βαθμολόγησαν εξαιρετικά χαμηλά. Πως μπορεί να αποτυγχάνει μια ταινία που τα διαθέτει όλα κι είναι αντικειμενικά άψογη;
Μετά τα βραβεία της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Ακαδημίας Κινηματογράφου, νομίζω ότι καλά αρχίσαμε κοιτάζοντας προς τα επόμενα. Το «SUNTAN» του ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ σε σενάριο του ίδιου και του ΣΥΛΛΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ είναι πολύ καλή περίπτωση κι εκτός των άλλων διαθέτει και μια ΜΕΓΑΛΗ πρωταγωνιστική ερμηνεία από τον ΜΑΚΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.