Το «LA-LA-LAND» που επικυρώνει ανοιχτά πλέον την ανανέωση του μιούζικαλ στην αισθητική και το ύφος του ανεξάρτητου , αμερικανικού κινηματογράφου, πήρε μαζί του και τους Σκηνογράφους.
Για τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, που είναι η μήτρα του κινηματογράφου (σπορέας, όμως, είναι το σενάριο) υπάρχουν πολλών λογιών συγχύσεις. Κι άμα μπλέξουμε και με τους θεωρητικούς, εκεί είναι που θα χάσουμε τον μπούσουλα διότι τον έχουν χαμένο πρώτοι εκείνοι. Ας μείνουμε λοιπόν στους σκηνοθέτες που καλοί-κακοί-μέτριοι-ανόητοι- ιδιοφυείς είναι αυτοί που κάνουν σινεμά και που ξέρουν καλύτερα τι είναι αυτό το «έχω ένα μυστικό» όταν μιλάμε για σκηνοθεσία.
Χωρίς να υποτιμάται η παρουσία κι η συμβολή του ΖΑΧΑΡΙΑ ΚΑΡΟΥΝΗ. Περί «ΦΙΛΙΩΣ ΧΑΙΔΕΜΕΝΟΥ» ο λόγος, στο θέατρο «ΒΕΑΚΗ»
Διότι για να μιλήσουμε για «επιστροφή» πρέπει να προσδιορίσουμε την αφετηρία. ‘Η, έστω, τον σταθμό.
Φέτος στην κατηγορία του β΄ γυναικείου ρόλου , τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Όχι μόνο στην ένδειξη περί «φαβορί», περί ερμηνείας που ξεχωρίζει, αλλά και στην ιδιοσυστασία του β΄ρόλου, που ενίοτε μπερδεύει.
Λέω ειδικά για τον πρωταγωνιστή επειδή για το έργο πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν και δεν εννοώ τους Ελληνες αλλά τους έξω, όπου από εκεί ήρθαν τα πρώτα μαντάτα…
Ο «ήχος» είναι το sound mixing που λένε. Μην το μπερδεύετε με το sound editing, που είναι το «ηχητικό μοντάζ»
Αξίζει όμως να ρίξετε μια ματιά και στον ατέλειωτο κατάλογο βραβείων του Σωματείου που ακολουθεί διότι έχουν πολλές κατηγορίες και μέσα σε αυτές βρίσκονται και κάποιες από τις άλλες ταινίες που έχουν πριταθεί για το Οσκαρ των Οπτικών Εφφέ.
Το ΜΑΚΙΓΙΑΖ ( όπου περιλαμβάνονται κι οι κομμώσεις –MAKE UP AND HAIR STYLING είναι η πλήρης ονομασία, στη δε ΙΤΑΛΙΑ η εκεί εθνική Ακαδημία που απονέμει τα DAVID DI DONATELLO την «κόμμωση» την έχει ως ξεχωριστό βραβείο) είναι μια κατηγορία που ενίοτε μπερδεύει τους θεατές, ίσως όχι στο βαθμό που συμβαίνει με τη ΜΟΥΣΙΚΗ και το ΤΡΑΓΟΥΔΙ, πάντως αρκετά.
Είχα γράψει στα προηγούμενα χρόνια, ως εισαγωγική εξήγηση περί ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ, ότι με τα χρόνια, το βραβείο αυτό κατέληγε να είναι σαν βραβείο ΕΙΔΟΥΣ, σαν να βράβευαν δηλαδή μέσω των οπτικών εφφέ, την καλύτερη ταινία του είδους.