Τι υπενθυμίζει; Τη δύναμη των ομηρικών επών και συγκεκριμένα της «Οδύσσειας», την οποία από καταβολής ευχαριστιέται κι απολαμβάνει ο κόσμος, ξεκινώντας  από την παιδική ηλικία, από την Τρίτη Δημοτικού που ξεκινούν οι αφηγήσεις των περιπετειών του Οδυσσέα στα παιδάκια και τα συναρπάζουν.. Από τα «Κλασικά Εικονογραφημένα» στη συνέχεια, που έδειχναν σε εικόνες  την υλοποίηση της φαντασίας για τον Πολύφημο, για ην Κίρκη, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη κι όλα οσα ο νους  κι η φαντασία ήθελαν να συλλάβουν..

Στις φρέσκες ματιές που συναντάμε αυτή τη χρονιά, τύπου «EMILIA PÉREZ» ή «ΑΝΟΡΑ» ή ακόμα και το αιρετικό «ΕΛΙΞΗΡΙΟ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ» που διχάζει , εξέχουσα θέση κατέχει αυτό το ιρλανδικό φιλμ, που το έχουμε μαζί με τα παραπάνω, στην ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΚAΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ κι είναι φαβορί για το βραβείο “discovery”, όπως λένε στη συγκεκριμένη ακαδημαϊκή γλώσσα το βραβείο «πρωτοεμφανιζόμενου»

.Ομως κατέληξε σε ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ και χορταστικό ΘΕΑΜΑ….. Το Σενάριο είναι που του λείπει, η απαρχή όλων των δεινών.

Η θεωρία του ζωτικού χώρου λέει σε γενικές, απλές γραμμές πως κάτι που ισχύει σε ένα μέρος, είτε σε ένα τόπο, είτε σε μια συνθήκη, όταν πάει να μεταφυτευθεί, σκαλώνει. Δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Μπορεί να μη λειτουργεί και καθόλου.

Είναι το είδος του έργου που αφορά σε μια ευχάριστη έξοδο είτε σε θέατρο είτε σε κινηματογράφο, ο θεατής καθηλώθηκε, είδε κι άκουσε δυο πράγματα, απόλαυσε υπόθεση, σκέψεις , ατμόσφαιρα κι ερμηνείες και βγήκε γεμάτος

Τέτοιο είναι το «ΚΟΝΚΛΑΒΙΟ»

Θα μπορούσα να πω και H «PRETTY WOMAN» ΤΟΥ «ΧΡΥΣΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ» αλλά στον τίτλο μπορεί να διαβαζόταν και με προβοκατόρικη διάθεση και δεν ήθελα να παίρνουν φόρα οι κακοπροαίρετοι.

Αυτό που προτάσσω ως τίτλο της κριτικής ειναι κατά τον υποφαινόμενο το μεγαλο ατού της ταινίας