Είναι η ταινία που ξεχώρισα, μαζί με μία- δύο ακόμα στη χρονιά που διανύουμε. Κι ως ΣΕΝΑΡΙΟΚΕΝΤΡΙΚΗ και σε περιεχόμενο ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ, ήταν επόμενο να έχει την ολόψυχη υποστήριξη μου. Διότι μπορεί κάθε τόσο να γκρινιάζουμε περί του κινηματογράφου και δη του αμερικάνικου που είναι κι ο εύκολος στόχος κάθε εγχώριου, ημιμαθή πικραμένου αλλά , από την άλλη, κάθε τόσο, μας ξεπετάγεται κι ένα τέτοιο..
Ανακοινώθηκαν κι οι υποψηφιότητες του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ κι αυτό που έχει ιδιάζουσα σημασία είναι οι πολλές κατηγορίες κι υποδιαιρέσεις. Δείτε πόσα διαφορετικά πράγματα προβλέπουν, δείτε πως υπάρχουν ακόμα και supportingκαταστάσεις στο γενικό σύνολο που λέγεται ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΦΕ.
Είναι καλό το φιλμ επειδή, πάνω από όλα, προβάλλεται και εντυπώνεται το περιεχόμενο του το οποίο αφορά σε μια εποχή της ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ, τόσο στην Αμερική όσο και στην ίδια την ιδιοσυστασία του επαγγέλματος που πλέον εξέλιπε. Και που όπως φαίνεται, ο κόσμος την έχει ανάγκη, κι έργα γύρω από αυτήν και τις όμορφες σελίδες της θα συγκινούν πάντα. Και ίσως αυτό να αφήνει χαραματιές ελπίδας.
Το καθοριστικό για τις εξελίξεις στα ΟΣΚΑΡ Σωματείο Σκηνοθετών ανακοίνωσε τις υποψηφιότητες του κι έχει πολύ ενδιαφέρον η σταχυολόγηση.
Η αξία βρίσκεται στο σενάριο, η αμηχανία στη σκηνοθεσία. Μόνο που σκηνοθέτης και σεναριογράφος είναι το ίδιο πρόσωπο. Και στη μέση βρίσκεται η καλή πρωταγωνίστρια.
Ανακοινώθηκαν οι ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ τριών ακόμα θεμελιωδών Σωματείων
Η Βρετανική Ακαδημία με τα BAFTAτης (τα βραβεία δηλαδή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης) έχει παγιώσει μία κατάσταση που επαναλαμβάνεται και φέτος: Αντί να κοιτά το δικό της κινηματογράφο, στρέφει το βλέμμα προς το τι θα παιχθεί στα Οσκαρ και προτιμά να ασχοληθεί με αυτά. Είναι η μόνη Ακαδημία στον κόσμο που δεν ασχολείται με το εθνικό καλλιτεχνικό προϊόν της και που το βρετανικό σινεμά το μετατρέπει σε «κατηγορία».
Όχι μόνο ως ταινία που είναι σφιχτοδεμένη, διασκεδαστική αλλά και συγκινητική μα κι ως τρόπος λειτουργίας του κινηματογράφου, του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ κινηματογράφου, που η θεωρία του auteur τον έχει καταδικάσει ενισχύοντας κι άλλο την χαμηλή αυτοεκτίμηση του, την οποία καλλιεργεί και στο κοινό.
Αυτή θα έλεγα πως είναι η «είδηση» που βγήκε από το προ-οσκαρικό χολυγουντιανό πάρτυ: Ο λόγος της Οπρα. Σαν να πήγε για προεκλογική ομιλία. Διότι κάπως έπρεπε να δικαιολογηθεί το LIFETIME ACHIΕVEMENT (ή αλλιώς «Βραβείο Σεσίλ Ντε Μιλ») που της έδωσαν για το σύνολο της καριέρας της. Ποιάς καριέρας της; Της τηλεοπτικής παρουσιάστριας που κατάφερε να γίνει μεγιστάνας, να πάρει πάνω της το θέμα των μαύρων και να πει διάφορες μεγαλοκουβέντες περί της σεξουαλικής κακοποίησης των γυναικών που ήταν και θα είναι το φετινό moto των απονομών;
Κατά τα άλλη, η ταινία δεν του βγαίνει του ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΕΪΝ με τίποτα. Είναι η πιο ανολοκλήρωτη ταινία του, ένα έργο από αυτά που δεν μπορούν να διαχειριστούν μέχρι τέλους το αρχικό τους εύρημα.