Επισημαίνω τη διαφορά των δύο συνωνύμων διότι η λέξη λιτότητα στις μέρες μας έχει προσλάβει τη διάσταση της στέρησης, της έλλειψης. Το «απέριττο» είναι αυτό που πάνω του δεν έχει τίποτε το περισσό, τίποτε το άχρηστο, τίποτε που να μπορούσε να έλειπε και δεν λείπει. Ενώ όταν μιλάμε για «λιτότητα», είτε λέμε για «λιτό γεύμα» είτε για «λιτό φιλμ» είτε για «λιτότητα στην οικονομία», με τη στέρηση συνδιαλεγόμαστε.
Με τη στήλη αυτή, που θα αποθηκεύεται στο section«κριτικές», καθιερώνω κάτι που ήθελα από καιρό, που δεν μπορούσα να το κάνω από τις εφημερίδες και το οποίο πολύ αγαπώ: Την κριτική ταινιών περασμένης εσοδείας, που δεν φιλοξενήθηκαν όταν πρωτοβγήκαν στις αίθουσες. Αυτό το έκανα σκοπίμως επειδή πάντα νοσταλγώ την β’ προβολή γιατί μας έδινε τη δυνατότητα να δούμε τα έργα που δεν είχαμε προλάβει, είτε μεταφερόμενα σε συνοικιακά σινεμά του χειμώνα (που πιά δεν υπάρχουν) είτε σε θερινά όπου ξαναβλέπαμε ή αφήναμε να δούμε εκεί κάποια φιλμ επίτηδες. ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΙΣΤΕΥΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ ΟΤΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥΣ. Ξεκινώ λοιπόν το παιδικό μου παιχνίδι με ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ (A walk among the tombstones).
Επέλεξα το τραίνο ως μέσον μεταφοράς από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη. Σκεφτόμουν τη φράση του Αγγελου Βλάχου από τα πολύτομα απομνημονεύματα του «Μια φορά ένας διπλωμάτης», που έλεγε «με το αεροπλάνο δεν ταξιδεύεις, απλώς μεταφέρεσαι». Κι εδώ τη μεταφορά την ήθελα ταξίδι κανονικό, για μια ιστορική διαδρομή που γιόμισε την Ιστορία, τη Λογοτεχνία, το Σινεμά με μνήμες, διηγήσεις, εικόνες. Κι επέλεξα το τραίνο, φυσικά. Για να ταξιδέψω και με τα σύγχρονα ρωσικά τραίνα.
Δεν γνωρίζω τι μπορεί να έφταιξε κι όλα σε αυτή την ταινία να πήγαν λάθος. Ακόμα κι ο ΜΠΕΝΙΤΣΙΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ που ήταν ο πιο ενδεδειγμένος για το ρόλο. Όταν όμως ο ρόλος δεν υπάρχει;
Πολλά έχουμε ακούσει και διαβάσει για το περίφημο μοσχοβίτικο «μετρό». Όταν, όμως, φτάνεις εκεί σε περιμένουν και κάποιες εκπλήξεις. Κι αποκαλύψεις. Όχι μόνο για το ίδιο το μετρό αλλά και για τους ανθρώπους. Στο συνωστισμό, στη μάζα, τελικά είναι που καθρεφτίζεται, που εκφράζεται, που εκδηλώνεται η ΟΜΑΔΙΚΗ ΨΥΧΗ.
Γυρίσματα ξεκινά στην Αθήνα η δεύτερη ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια, «Έτερος Εγώ», ένα αστυνομικό θρίλερ με πρωταγωνιστές τους Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Δημήτρη Καταλειφό, Μάνο Βακούση και Κόρα Καρβούνη.
Ένας δικηγόρος, ένας δικαστής, ένας γιατρός και δύο νεαροί άνδρες δολοφονούνται. Ο Δημήτρης Λαΐνης, καθηγητή́ς εγκληματολογίας, αναλαμβάνει να λύσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από́ τους πέντε φόνους, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους ξεκάθαρα, και βίαια. Αναπάντεχοι σύμμαχοι του Λαΐνη στο να ξεμπλέξει το πολύπλοκο και επικίνδυνο αυτό κουβάρι, η θεωρία του Πυθαγόρα, κι ένας καθηγητής μαθηματικών. Θα καταφέρει να λύσει το μυστήριο και να αποκαλύψει την αλήθεια;
Η ταινία θα κυκλοφορήσει από τη FeelgoodEntertainment.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Δημήτρης Καταλειφός, Μάνος Βακούσης, Γιώργος Χρυσοστόμου, Κόρα Καρβούνη, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Αννα Καλαϊτζίδου, Βασίλης Ρίσβας, Αντώνης Αντωνίου, Νατάσα Ασίκη, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Βαγγέλης Αλεξανδρής , Δημήτρης Μαύρος, Μαίρη Νέγρη, Μαρία Γουδή, Ιάσωνας Παπαματθαίου, Ηλίας Πετροπουλέας, Έλενα Τυρέα και Σωκράτης Αλαφούζος
Σενάριο - Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας
Παραγωγή: GreenDragon
Εκτέλεση Παραγωγής: Blonde
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Γιώργος Μιχελής
Μουσική : Κώστας Μαραγκός
Μοντάζ : Γιώργος Γεωργόπουλος
Ήχος: Γιάννης Αντύπας
Σκηνογραφία: Ηλίας Λεδάκης
Κοστούμια : Άγης Παναγιώτου
Μακιγιάζ : Γιάννης Παμούκης
Ο Ολιβιέ Ασαγιάς, από ό, τι βλέπω στην εξέλιξη του, τείνει περισσότερο προς το «σκηνοθέτης» παρά προς το «auteur», παρόλο ότι αρχικά πήγαινε στους τελευταίους να ενταχθεί ή πήγαιναν να τον εντάξουν. Τα «σύννεφα του Σιλς Μαρία» είναι ξεκάθαρα πάνω σε αυτό.
Γυρίσματα ξεκινά στην Αθήνα η δεύτερη ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια, «Έτερος Εγώ», ένα αστυνομικό θρίλερ
με πρωταγωνιστές τους Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Δημήτρη Καταλειφό, Μάνο Βακούση και Κόρα Καρβούνη.
Ένας δικηγόρος, ένας δικαστής, ένας γιατρός, ένας οδηγός και ο συνεπιβάτης ενός πολυτελούς αυτοκινήτου δολοφονούνται.
Ο Δημήτρης Λαϊ?νης, βοηθός καθηγητή? εγκληματολογίας, αναλαμβάνει να λύσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από? τους πέντε φόνους, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους ξεκάθαρα, και βίαια. Αναπάντεχοι σύμμαχοι του Λαϊ?νη στο να ξεμπλέξει το πολύπλοκο και επικίνδυνο αυτό κουβάρι, η θεωρία του Πυθαγόρα, κι ένας καθηγητής μαθηματικών.
Θα καταφέρει να λύσει το μυστήριο και να αποκαλύψει την αλήθεια;
Το θέατρο «Μπολσόι» όπως γράφεται, ή «Μπαλσόι» όπως προφέρεται ΜΟΝΟ από τους Ρώσους, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Μόσχας. Είναι κι αυτό ένα από τα μυριάδες στα οποία καλείσαι να διεισδύσεις για να νιώσεις το μέρος που επισκέφτηκες. Αν δεν τα κάνεις, επανερχόμαστε στο ότι η Μόσχα δεν έχει πρώτο επίπεδο.
Ωραίος ο καινούργιος “Mad Max», ωραίος κι ο ΤΖΟΡΤΖ ΜΙΛΕΡ, ο οποίος βάλθηκε- και το πέτυχε- να ανανεώσει το blockbuster που τον είχε κάνει διάσημο κι είχε επιβάλει στο κινηματογραφικό στερέωμα τον Μελ Γκίμπσον. Τώρα η σκυτάλη πέρασε στον άξιο , ανερχόμενο ΤΟΜ ΧΑΡΝΤΥ αλλά μην υποτιμάμε και την ΣΑΡΛΙΖ ΘΕΡΟΝ.