Η συγκεκριμένη επισήμανση δεν αφορά στους πέντε φετινούς, όπου κι οι πέντε έχουν καταφέρει το πρωταγωνιστικό επίτευγμα. Η μάλλον τους αφορά αλλά από την ανάποδη, την θετική, ότι απέδειξαν αυτά τα προσόντα, ότι στην ερμηνεία περιλαμβάνεται και το συγκεκριμένο προσόν. Του καθενός, όμως, το πρωταγωνιστικό επίτευγμα διαφέρει σε συνάρτηση με άλλους παράγοντες κι επ’ αυτού θα κριθεί , αυτό και θα αναλύσουμε.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΕΙΝΑΙ:
- ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΠΕΗΛ «Vice»
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΟΣΚΑΡΟΥΧΟΣ, το πήρε το 2011 στην κατηγορία Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ για το «THE FIGHTER». Η φετινή είναι η τέταρτη υποψηφιότητα. Ενδιαμέσως έχει προταθεί το 2014 στην κατηγορία Α΄ρόλου για το «Οδηγός διαπλοκής» όπου το έχασε από τον Μάθιου ΜακΚόνεχι στο «Dallas buyers club», και το 2016 για β’ ρόλο στο «Μεγάλο σορτάρισμα» που το πήρε ο Μάρκ Ράυλανς για την «Γέφυρα των κατασκόπων»
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ επί ημερών Μπους , Ντικ Τσέινυ, σε ταινία σατιρικής αιχμής και προσέγγισης. Από τα κολεγιακά του χρόνια με τις διάφορες αδυναμίες που τον ακολούθησαν στη διαδρομή του, ως την άνοδο στο υψηλό αξίωμα του Αντιπροέδρου και στο μέχρι εκεί.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Πρώτον, η ταινία είναι σατιρική με ζωηρούς υπαινιγμούς για το ποιόν του ήρωα. Αρα, ο ηθοποιός καλείται να τον παίξει υπονομευτικά, χωρίς υπερτονισμούς, χωρίς να τον γελοιοποιήσει, η όποια ειρωνική διάθεση πρέπει να βγει από τις καταστάσεις, το παίξιμο, για να επιτευχθεί αυτό, οφείλει να είναι «διακριτικό». Ο Κρίστιαν Μπέηλ το πέτυχε στο ακέραιο. Το δεύτερο είναι το μακιγιάζ. Αυτό που του κλέβει» την παράσταση, με την έννοια ης μεταμόρφωσης. Κι εδώ, όμως, ο ηθοποιός , συντονίστηκε με το μακιγιάζ του παχύ ανθρώπου και πράγματι παίζει ακόμα και τις ανάσες ενός ατόμου υπέρβαρου, όπου πράγματι προετοιμάζει τον θεατή, από νωρίς με τον τρόπο ερμηνείας , να δεχτεί το έμφραγμα που θα του έρθει, ως κάτι αναπόφευκτο.
- ΜΠΡΑΝΤΛΙ ΚΟΥΠΕΡ «Ένα αστέρι γεννιέται» (A star is born)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Τέταρτη υποψηφιότητα, χωρίς νίκη μέχρι στιγμής. Είχε προταθεί για Α΄ρόλο το 2013 με το «Οδηγός αισιοδοξίας» και το έχασε από τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις στο «Λίνκολν», το 2014 για β΄ρόλο στο «Οδηγός διαπλοκής» που το πήρε ο Τζάρεντ Λέτο για το «Dallas buyers club» και το 2015 Α΄ρόλου για το «Ελεύθερος σκοπευτής» του Κλιντ Ηστγουντ με νικητή τον Εντι Ρεντμέιν στο «Η θεωρία των πάντων». Ωστόσο, φέτος μοιράζεται με άλλους συνεργάτες και υποψηφιότητα τόσο στη σεναριακή διασκευή όσο και στην παραγωγή, ενώ υποψηφιότητα στην παραγωγή είχε και με τον «Ελεύθερο σκοπευτή».
Ο ΡΟΛΟΣ: Ενας ροκ σταρ που από το ζενίθ κατεβαίνει σταδιακά στο ναδίρ, μην μπορώντας να διαχειριστεί τα θέματα του, παραδομένος στο αλκοόλ και στις άλλες ουσίες και γνωρίζει κι ερωτεύεται άσημη κοπέλα που όσο αυτός κατεβαίνει τόσο εκείνη ανεβαίνει. Κι αποφασίζει να προχωρήσει στην αυτοθυσία.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Ο Μπράντλι Κούπερ έπαιξε υπέροχα τον ως άνω ρόλο κι επανέφερε τον χαρακτήρα του «Ένα αστέρι γεννιέται» στις ερμηνευτικές οσκαρικές διαστάσεις που του είχαν δώσει οι προκάτοχοι του Φρέντερικ Μαρτς (1938) και Τζέημς Μέησον (1955), και το συνέδεσε και με τη γοητεία του Κρις Κριστόφερσον στο τρίτο, εμπορικότερο αλλά και κριτικά βαλλόμενο του 1977, και τη γοητεία του ροκ σταρ την έκανε μέρος του ρόλου και την πάντρεψε αρμονικότατα με την ανθρώπινη συντριβή του.
- ΓΟΥΛΕΜ ΝΤΑΦΟ «Στην πύλη της αιωνιότητας» (At eternity’s gate)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Τέταρτη υποψηφιότητα, χωρίς νίκη ως τώρα, κι η πρώτη πρωταγωνιστική. Οι τρεις προηγούμενες ήταν στη supporting κατηγορία , εκεί που ο Γουίλεμ Νταφό έχει σταθεί πιο τυχερός από πλευράς καλών ρόλων. Οι υποψηφιότητες του ήταν για τα φίλμ «Platoon» (1987, το πήρε ο Μάικλ Κέιν στο ¨Η Χάνα και οι αδελφές της»), «Στη σκιά του βρυκόλακα» (2001, νικητής ο Μπενίτσιο Ντελ Τόρο για το «Traffic»), «The Florida project» (2018, νικητής ο Σαμ Ρόκγουελ στις «Τρεις πινακίδες, έξω από το Εμπινγκ στο Μισούρι»)
Ο ΡΟΛΟΣ: Ο Βίνσεντ Βαν Γκονγκ, ο ζωγράφος- μύθος, σε ένα προσωπικό «ταξίδι» στα τοπία της Τέχνης του και των προσωπικών του δαιμόνων.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Ο Γουίλεμ Νταφό έχει πετύχει έναν ατομικό άθλο: Εχει φτιάξει τον Βαν Γκονγκ, είναι έτοιμος Βαν Γκονγκ, σε μορφή, διάθεση, βλέμμα κι εσωτερική αγωνία ωστόσο το φιλμ δεν είναι εφάμιλλο της δικής του δουλειάς. Με την έννοια ότι δεν του έχει γραφτεί ρόλος , παρά το παλεύει μόνος του. Η υποψηφιότητα του, το ότι κατάφερε και προτάθηκε δηλαδή, σχεδόν αβοήθητος από ρόλο κι από σενάριο, είναι σαν… μισό Οσκαρ. Τον είδαν, του το επισήμαναν με υποψηφιότητα. Αν του είχε γραφτεί και ρόλος , ίσως να μη μιλούσαμε φέτος για άλλον. Φάνηκε άλλωστε κι από τις υποψηφιότητες όπου κανείς άλλος κλάδος δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί με την ταινία πλην των Ηθοποιών με τον Νταφό προσωπικά.
- ΡΑΜΙ ΜΑΛΕΚ «Bohemian Rhapsody»
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα.
Ο ΡΟΛΟΣ. Παίζει τον τραγουδιστή θρύλο των «Queen Φρέντ Μέρκιουρυ σε μουσική, δραματική βιογραφία, όλο στηριγμένο πάνω του, με όλες τις φάσεις από τις οποίες περνά το μεγάλο αστέρι της ροκ σκηνής, από το μηδέν ως την άνοδο, τις ενδιάμεσες καταπτώσεις, τους εξευτελισμούς, τα μπερδεμένα αισθήματα, την αρρώστια, την επαναφορά, την αποθέωση.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Πολύ απλά, ο Ράμι Μάλεκ έχει ΓΙΝΕΙ ο Φρέντυ Μέρκιουρυ, δεν τον παίζει . Ο Ράμι Μάλεκ έχει πετύχει το μέγα ζητούμενο, την απόλυτη ταύτιση με το ρόλο. Κι ενώ είναι τοσοδούλης και μικροσκοπικός στην φυσική του φτιάξη, στην ταινία εκπέμπει ένα εκτόπισμα εφάμιλλο ενός ροκ σταρ κι ενός πληθωρικού, σαρωτικού πρωταγωνιστή στο πανί. Η δουλειά του στο ρόλο είναι δουλειά προσόντων και ταύτισης. Σώμα, φωνή, έκφραση, νεύρο, ζωντάνια, ενέργεια σε γενική επιστράτευση. Κι όλοι, βεβαίως, οι συντελεστές και λειτουργοί της ταινίας, δουλεύουν για αυτόν
- ΒΙΓΚΟ ΜΟΡΤΕΝΣΕΝ «Το πράσινο βιβλίο» (Green book)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Τρίτη υποψηφιότητα χωρίς νίκη ίσαμε τώρα. Ολες οι υποψηφιότητες σε Α΄ρόλο: Το 2008 με τις «επικίνδυνες υποσχέσεις» (Eastern promises) που το έχασε από τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις στο «Θα χυθεί αίμα» και το 2017 με το «Captain Fantastic» όπου το πήρε ο Κέισυ Αφλεκ για το «Μια πόλη δίπλα στη θάλασσα»
Ο ΡΟΛΟΣ: Ενας θερμοκέφαλος κι οξύθυμος Ιταλιάνος της Αμερικής από τον Μπρονξ αναλαμβάνει να συνοδεύσει εκλεπτυσμένο μαύρο καλλιτέχνη της κλασικής μουσικής σε περιοδεία στο βαθύ Αμερικανικό Νότο του 1962 κι αναπτύσσει μαζί του μια απρόσμενα Βαθιά φιλία.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ¨Ο «κόντρα» ρόλος. Ενας εξευγενισμένος, γοητευτικός άντρας όπως ο Βίγκο Μόρτενσεν μεταβάλλεται σε Ιταλιάνο τραμπούκο, δουλεύει λεπτομέρειες του ρόλου, κάνει προσωπική δουλειά, παίρνει και κάποια κιλά, μεταμορφώνεται ιδιοσυγκρασιακά και δίνει στο ρόλο και την ανάλογη κι απαιτούμενη πληθωρικότητα. Τον στηρίζει σε ερμηνευτική αντίστιξη ο υποχρεωτικά λιτός Μαχέρσαλα Αλι αλλά το στήριγμα πηγαίνει τελικά στον στηρίζοντα και λιγότερο στον στηριζόμενο λόγω της λιτότητας που είναι αιτούμενο διότι με τη λιτότητα πετυχαίνεται η ταύτιση.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Με όλα τα παραπάνω που είπαμε για τον καθένα δεν χωρά αμφιβολία πως το «ένα αστέρι γεννιέται» ταιριάζει γάντι στον ΡΑΜΙ ΜΑΛΕΚ με το «Bohemian Rhapsody», έχει όλα όσα ζητούνται κι όλοι δουλεύουν για αυτόν. Αν θέλουμε να του βρούμε αντίπαλο, πιο κοντά βρίσκεται ο ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΠΕΗΛ αλλά εδώ τον τελικό λόγο θα τον έχει η αξιολόγηση της χρήσης του μακιγιάζ, στην ταύτιση του κάθε ερμηνευτή με το ρόλο, με το αληθινό πρόσωπο που υποδύθηκε.