Ναι , ΣΕΝΑΡΙΟ! Διότι όπως δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω , το σενάριο είναι απαραίτητο για την οποιαδήποτε ταινία, οποιουδήποτε είδους. Κι αν υπάρχει κάτι που σε αυτή την ταινία μας κρατάει διαρκώς το ενδιαφέρον, μας διασκεδάζει, μας βάζει στο πνεύμα, στο «trip» που λέμε, είναι ότι υπάρχει μύθος που αναπτύσσεται κι υπάρχουν και χαρακτήρες με τους οποίους ταυτιζόμαστε κι έτσι μπορούμε και το παρακολουθούμε. Αν δεν έχει χαρακτήρες, για τίνος την τύχη να αγωνιάς; Κι αν δεν αγωνιάς για κάτι, και βλέπεις μόνο τεχνικά επιτεύγματα ήχου , μοντάζ και φωτισμών, τότε από ένα σημείο και μετά βαριέσαι, αν δεν συνοδεύονται από κάτι extra.
Εδώ, λοιπόν έχουμε σενάριο. Στο οποίο ο σεναριογράφος καταθέτει μελέτη και διατριβή όλων των ειδών των παραμυθιών μεταφερμένα στο είδος «ταινία τύπου superman»- ή και «spiderman», και ..ξεκινάμε
Ο ήρωας είναι παιδί που έχει εγκαταλειφτεί από τη μητέρα του και το έχει αναλάβει μια ξένη οικογένεια με διάφορα παράταιρα παιδιά… Ο ήρωας είναι ανήσυχος, λίγο τσόγλανος, προκαλεί μπελάδες κι εν πάση περιπτώσει για να μη σας πω πολλά ώστε να έχετε να απολαύσετε όσοι δεν είδατε την ταινία ή όσοι την είδατε τα απολαύσατε ήδη οπότε ξέρετε για τι πράγμα μιλάω- ή μπορείτε τώρα να τα κωδικοποιήσετε- δέχεται πρόκληση μάγου που όταν θα φωνάζει τη μαγική λέξη «SHAZAM!» του τίτλου, θα μπορεί να μεταμορφώνεται σε κάτι από superman-spiderman και να αλλάζει ηλικία, από παιδί να μετατρέπεται σε γεροδεμένο άντρα- ο οποίος όμως συμπεριφέρεται σαν παιδί.
Το θέμα είναι πως αυτά που ανέφερα δεν μένουν στο περίγραμμα, στις αφορμές, αλλά στήνουν ολόκληρη ιστορία, διότι ούτε ο μάγος είναι τυχαίος ούτε η «παρένθετη» οικογένεια είναι τυχαία στην ιστορία κι ο μικρός έχει παρελθόν που το ανακαλύπτει καθοδόν. Όλα αυτά συνθέτουν μια εξαιρετική αφήγηση κωμικού περιπετειώδους παραμυθιού, προωθούν την υπόθεση με ευρηματικές σκηνές όπου μπορούν και συνυπάρχουν το μυστήριο, η δράση, το χιούμορ, τα αισθήματα μέσα από ζυγισμένες ατάκες που τα δηλώνουν όλα αυτά… Κι είναι ένα μάθημα συγγραφής ανάλαφρου μεν αλλά-άντε-κάτσε-να-το-γράψεις- αν δεν ξέρεις- σεναρίου! Πως για να προωθηθεί μια ιστορία , χρειάζεται σκηνές, σκηνές ευρηματικές. Οπου η κάθε σκηνή πρέπει να πηγαίνει την ιστορία παρακάτω, να διαθέτει κάτι το απαραίτητο . Πολύ καλά κατέχει την τέχνη του ο σεναριογράφος του φιλμ ΧΕΝΡΥ ΓΚΕΫΝΤΕΝ
Στο «SHAZAM!» υπάρχουν όλα αυτά κι εξηγούν γιατί απολαμβάνεται η ταινία καθώς προχωράει .
Κι ο καταρτισμένος σεναριογράφος με τους συνεργάτες του έχουν γράψει ρόλους όπου εδώ έχει επέμβει η σκηνοθεσία με την υψηλότατη αρωγή του υπεύθυνου διανομής, του casting director, κι έχουν φέρει εξαιρετικά αποτελέσματα. Ο ΖΑΚΕΡΥ ΛΕΒΙ, στο ρόλο του υπερήρωα –μεγάλου, βάζει στο παίξιμο του ένα στοιχείο παιδικής αφέλειας που είναι κι αυτό το οποίο κάνει το αποτέλεσμα ξεχωριστό, προσδιορίζει τον ήρωα, στα ανδραγαθήματα αντιδρά ως παιδί και λιγότερα ως super hero, έχει ένα στοιχείο παιδικότητα αλα Τομ Χανκς, χωρίς να συγκρίνεται σε κάτι άλλο με τον μεγάλο ηθοποιό, το λέω για να προσδιοριστεί το στοιχείο παιδικότητας που βάζει κι έτσι δεν χάνει ποτέ την αίσθηση του είδους για το οποίο παίζει. Όπως μου άρεσε πολύ κι ο μικρούλης που κάνει τον αδελφό- σύντροφο. Πολύ καλός δραματικούλης αυτός ο πιτσιρικάς.
Κι υπάρχει κι ένας ηθοποιός, που εδώ και χρόνια τον παρακολουθώ και με γοητεύει, τον έχω δει σε πολύ διαφορετικά πράγματα, σε κάθε τι είναι πάντα εξαίρετος κι επιβλητικός- έχει εκείνη την επιβλητικότητα του ξεχωριστού supporting και δεν θα ησυχάσω αν δεν τον δω να του έρχεται εκείνος ο ρόλος που θα του πρέπει, που θα τον κάνει να κρατάει ένα Οσκαρ. Είναι ο ΜΑΡΚ ΣΤΡΟΝΓΚ, ο οποίος κι εδώ όπως και σε κάθε τι, κάνει αυτό ακριβώς που σας είπα, το πώς συντονίζεται με τα παιδιά σε ρόλο κακού και πόσο σωστές ισορροπίες κρατά ανάμεσα στον «κακό» και τον «κακό» του είδους! Ευφυής ηθοποιός. Πέρα από γοητευτικός. Και με πόσο βαθιά κι ένρινης χροιάς φωνή.
Θα ήταν αμαρτία φυσικά να μην αναφέρω τον σκηνοθέτη, ΝΤΕΗΒΙΝΤ ΣΑΝΜΠΕΡΓΚ, ο οποίος ως σκηνοθέτης δείχνει να ξέρει ως είδος το θρίλερ και φτιάχνει έτσι ωραίο περιτύλιγμα στην ταινία, ατμοσφαιρικό περιτύλιγμα με φώτα, ήχους και μουσική κι απολαμβάνει τη «γέμιση» που του παρέχει το σενάριο, μπορεί και τα συνυφαίνει και δεν πετάει από είδος σε είδος ενώ θα υπήρχε αυτή η παγίδα. Πατάει σε βάση και μπορεί και συνενώνει.
Αυτά, για όποιον διαβάζει κριτική μετά την ταινία και μπορεί έτσι να κωδικοποιεί τι ήταν αυτά που τον πρόσφεραν την απόλαυση.
Οποιος τη διαβάσει πριν πάει, ξέρει τι..τον περιμένει..!!!!