Το συγκεκριμένο φιλμ, αν πάει κανείς να μεταφράσει τον τίτλο, θα πάθει αυτό που έπαθαν αρχικά πριν το φιλμ βγει εδώ: «Η τελευταία νύχτα του έρωτα»
Μόνο που το «amore» δεν είναι ο «έρωτας» αλλά το επώνυμο του ήρωα και σωστά το απέδωσε ο ελληνικός τίτλος αν και χάνεται η πονηριά, το παιχνίδισμα. «Amore; Ποιο amore; A, αυτόν εννοούσε»
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΦΡΑΝΚΟ ΑΜΟΡΕ λοιπόν, είναι η τελευταία μέρα στην υπηρεσία. Η μάλλον η τελευταία νύχτα…Ξεκινά η συνταξιοδότηση. Σπίτι του έχουν ετοιμάσει sorpresa κανονική για να το γιορτάσουν και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο κι υπάρχει υπηρεσιακό θέμα: Μια ληστεία, διαμάντια κι ο επιστήθιος φίλος-συνάδελφος θύμα.. Κι ο ήρωας μας παρατάει το πάρτυ και πάει στον τόπο του εγκλήματος να δει τι έχει συμβεί. Μόνο που εδώ είναι ανακατεμένοι και κινέζικη μαφία, είναι κάπου μπλεγμένος κι ό ίδιος , έστω κι άτυπα, θα σπεύσει κι η σύζυγος στον τόπο του εγκλήματος, με δεδομένη σεναριακή αφορμή κι όχι αυθαίρετα….και πραγματικά στην τελευταία υπηρεσιακή νύχτα του ο ήρωας μας θα ζήσει μια περιπέτεια, που ίσως να μην είχε ξαναζήσει στην καριέρα του.
Σεναριο και σκηνοθεσία ΑΝΤΡΕΑ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ, γνώστης των ειδών, ταξιδεμένος και με πολλές και ποικίλες ειδικότητες και ιδιότητες (έχει κάνει και τον «ESCOBAR» με τον ΜΠΕΝΙΤΣΙΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ) να έχει υπηρετήσει και να γνωρίζει πολύ καλά το αμερικάνικο σινεμά που έτσι κι αλλιώς το διδάσκονται στην Ευρώπη, αυτός δείχνει ότι το ξέρει και στην πράξη. Κι έτσι πάνω στην αμερικανική τεχνική του είδους, βάζει και τα προσωπικά του στοιχεία προς τα που θα ρίξει το βάρος, δίνει κι ένα ρεαλισμό επιλέγοντας τη νότια προφορά , χωρίς άλλου τύπου σχετικές διευκρινιστικές δηλώσεις…κι έχει γνώση του πως να το στήσει. Το σενάριο γράφεται με τη σκέψη ότι θα σκηνοθετηθεί από τον ίδιο άνθρωπο και σκηνοθετείται στη βάση ότι το σινεμά είναι εικόνα και το σενάριο πρέπει να την «προωθεί» ‘όσο γίνεται περισσότερο αλλά να μη χάνει και τον μπούσουλα.
Αποτέλεσμα: Ένα έργο δράσης με παρούσα την ψυχολογία κι όχι τις ανατινάξεις ή τα τρακαρίσματα… Χωρίς να χάνει ποτέ κι από πουθενά την ένταση. Υποβλητική η νυχτερινή ατμόσφαιρα μια και το έργο διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στη νύχτα, σε αυτή την τελευταία νύχτα του τίτλου, το μοντάζ έχει έρθει απευθείας από το σενάριο, με συνοπτικές διαδικασίες κι εκεί που φαίνεται η ευρύτερη γνώση είναι στη χρήση των ήχων. Κάτι που δεν «φαίνεται» αλλά είναι αυτό το οποίο έχει λεπτοκεντήσει την ένταση, πως δουλεύουν οι ήχοι αλλά ο θεατής παρασυρμένος δεν το παίρνει χαμπάρι.
Ο ΠΙΕΡΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ ΦΑΒΙΝΟ είναι από τα κορυφαία ονόματα της σημερινής κινηματογραφικής Ιταλίας, έχει όλο το πρωταγωνιστικό χάρισμα, είναι απόγονος των πρωταγωνιστών εκείνων, και το σενάριο αυτό θα μπορούσε να το είχε παίξει ο Φράνκο Νέρο στην ηλικία την τότε αλλά μη σας πω κι ο Μαρτσέλο Μαστροϊάνι σε ένα βάρος ηλικίας ως συνταξιοδοτούμενος αστυνομικός.... Ο Πιερφραντσέσκο Φαβίνο κατορθώνει και δουλεύει για λογαριασμό και των δυο προτύπων.
Θα σημειώσω και την συμπρωταγωνίστρια, την ΛΙΝΤΑ ΚΑΡΙΝΤΙ, το όνομα της κάπου ελληνοφέρνει αλλά οι πληροφορίες λένε ότι πρόκειται για καθαρόαιμη Ιταλίδα και μάλιστα από τη Λομβαρδία, τώρα αν υπάρχει και κάποιο κρυμμένο ελληνικό «ρέζους»…Πάντως είναι ασυνήθιστος τύπος παρτενέρ, για έργο δράσης, βέβαια κι ο χαρακτήρας δεν είναι συνηθισμένος, τουλάχιστον στο πως τον χρησιμοποιεί η πλοκή κατά την εξέλιξη της..